Άποψη του Μπάμπη Σαραντίδη*,
Ιστορική μέρα…
Ιστορική απόφαση…
Η καταδίκη των πρωταίτιων της «Χρυσής Αυγής» και του δολοφόνου Ρουπακιά.
Ηθική δικαίωση για την ηρωική και συνάμα τραγική μορφή, τη μάνα του Παύλου Φύσσα, που τόσα χρόνια έβλεπε το παιδί της να δολοφονείται καθημερινά και οι δολοφόνοι του να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να προκαλούν ατιμώρητα.
Για όλη την οικογένειά του…
Για τον ίδιο, τον αδικοχαμένο τον Παύλο…
Για όλα τα θύματα της νεοναζιστικής βαρβαρότητας στη χώρα μας τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια.
Από τη στιγμή που έσπασε το ναζιστικό απόστημα με το πρόσχημα – και καλά – του αντιμνημονιακού λόγου και με την αποφορά του κόντεψε να βρωμίσει την πολιτική και κοινωνική μας ζωή. Αφήνοντας γύρω του αίμα αθώων και μίσος.
Ηθική δικαίωση για όσους αγωνίστηκαν εναντίον του νεοναζισμού, του φασισμού, των συμμοριών του και των ανδρείκελων που τις αποτελούσαν.
Δυνάμεις, κινήσεις πολιτών, πρόσωπα και πολίτες που δεν κιότεψαν, ούτε μάσησαν τα λόγια τους.
Κι όχι τόσο γι’ αυτούς που «έκλεισαν» το μάτι τους στα φασιστοειδή, που ερωτοτρόπησαν μαζί τους και τώρα τους «καταδικάζουν» μετά βδελυγμίας…
Ούτε, βέβαια, για τα κανάλια της ολιγαρχίας, τα «περίφημα» mainstream media, που στην αρχή της δεκαετίας που πέρασε δεν έχαναν ευκαιρία να μας σερβίρουν στα ριάλιτύ τους τους Μιχαλολιάκους και τους Κασιδιάρηδες – κακόγουστες φιγούρες δήθεν «αντρίλας», ψευτοπαλληκαριάς και φτηνού «εθνοπατριωτισμού»…
Και που τώρα μιλούν για τον «θρίαμβο της δημοκρατίας»!
Ιστορική μέρα, λοιπόν…
Ιστορική απόφαση…
Όχι, όμως, για να γυρίσουμε ήσυχοι στο πλευρό μας και να κοιμηθούμε πάλι τον «ύπνο του δικαίου».
Όχι για να εφησυχάσουμε και να ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ…
Το «αυγό του φιδιού» – δυστυχώς – υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας.
Οι αιτίες που το γεννούν – οι βαθύτερες αιτίες – είναι παρούσες και χάσκουν, απειλώντας την κοινωνία μας.
Τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.
Το μίσος, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η σκοταδιστική προκατάληψη, η άρνηση της διαφορετικότητας, ο κοινωνικός απομονωτισμός και αυτοματισμός, οι οικονομικές και κοινωνικές αιτίες, οι ανισότητες που γεννούν την τυφλή οργή, χωρίς την απαραίτητη συνείδηση, και που μπορούν να οδηγήσουν εξαθλιωμένους ανθρώπους να γίνουν έρμαια των φασιστικών δημαγωγιών.
Η πολιτισμική βαρβαρότητα, που γεννιέται και αναπαράγεται καθημερινά, κυρίως πάλι από τα κυρίαρχα μίντια, με το περιτύλιγμα μιας ριάλιτυ «ψευτοκουλτούρας».
Το φίδι μπορεί να αλλάζει το δέρμα του…
Και να μεταλλάσσεται..
Ο φασισμός έχει πολλά πρόσωπα. Τα πιο επικίνδυνα είναι τα μασκαρεμένα… Εκείνα που τρυπώνουν ανάμεσά μας, στη δύσκολη καθημερινότητά μας. Και μας δηλητηριάζουν σιγά – σιγά, ύπουλα – ώσπου να υποκύψουμε σ’ έναν ακούσιο ή και εκούσιο μιθριδατισμό.
Το πιο επικίνδυνο – ίσως – είναι η εφησυχασμένη, η παθητικοποιημένη και η συμβιβασμένη συνείδηση…
Γι’ αυτό, λοιπόν.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ!
Μια νίκη ήταν η χθεσινή.
Μια νίκη, στον αέναο αγώνα εναντίον του ναζισμού, του φασισμού, για την προάσπιση της δημοκρατίας, των κοινωνικών και πολιτικών μας ελευθεριών.
Εν τέλει της ίδιας της ανθρωπιάς μας…
*Ο Μπάμπης Σαραντίδης είναι φιλόλογος – ιστορικός, διευθυντής στο ΓΕΛ Ρέντη, και κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Master in Education Science
Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ/Παντελής Σαΐτας
