Άρθρο του εξωτερικού συνεργάτη, Βασίλη Τσαλαφούτα,
Η ιστορία πίσω από αυτή την εισβολή, έχει να κάνει με την οπτική ενός ανθρώπου για τον κόσμο και του στοιχήματος που πήρε ότι οι Ουκρανοί θα παραδοθούν και θα δουν την δική του οπτική γωνία. Βέβαια, μόνο αυτό δεν συνέβη τελικά.
Ο Πούτιν πιστεύει ότι η Ουκρανία δημιουργήθηκε ως έθνος από την Ρωσία πριν από 100 χρόνια και την έχουν καταλάβει νεο-ναζί που υποστηρίζονται από την Δύση και το ΝΑΤΟ. Επομένως, είναι χρέος της Ρωσίας να σώσει τον ουκρανικό λαό με αυτήν την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση».
Αυτά τα επιχειρήματα φυσικά και δεν έχουν βάση διότι η Ουκρανία έχει μία ιστορία άνω των χιλίων ετών και οι νεο-ναζί στην Ουκρανία συγκέντρωσαν μόλις 2% στις προηγούμενες εκλογές. Επίσης, ο ίδιος ο πρόεδρος της Ουκρανίας είναι εβραϊκής καταγωγής και μέλη της οικογένειας του έχουν πεθάνει στο Ολοκαύτωμα. Βέβαια, υπάρχει το τάγμα Αζόφ που είναι μία νεοναζιστική οργάνωση που έχει εκπαιδευτεί και από την CIA, η οποία έχει απορροφηθεί στον ουκρανικό στρατό και την αστυνομία. Θα πρέπει όμως να λάβουμε υπόψιν ότι αυτή η ένταξη έγινε διότι το τάγμα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μάχη του 2014 απέναντι στους αυτονομιστές.
Τα παραπάνω επιχειρήματα χρησιμοποιούνται από τον Πούτιν για να αιτιολογήσει την εισβολή του και να δημιουργήσει την υστεροφημία του. Αυτό το αφήγημα προωθούν και τα ρωσικά media με την ίδιο ακριβώς τρόπο όπως έκαναν με τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας, για να κερδίσουν και την εύνοια του ρωσικού λαού, κάτι που φυσικά και δεν μπορούν να πετύχουν στην περίπτωση της Ουκρανίας.
Τα πραγματικά κίνητρα όμως της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, βρίσκονται αλλού.
Η Ρωσία ακολουθεί σήμερα την ίδια τακτική του 2008 με τον διαμελισμό της Γεωργίας, απ’ όπου προέκυψαν η Νότια Οσσετία και η Αμπχαζία. Φυσικά, τότε η Δύση, όπως και το ΝΑΤΟ, ήταν απασχολημένη με τις συμπλοκές στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και φυσικά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Είχε μόλις, το ίδιο έτος, προηγηθεί η πρόσκληση της Γεωργίας και της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Οι Ουκρανοί φυσικά και δεν κατάλαβαν ότι θα είχαν την ίδια τύχη με την Γεωργία διότι πίστευαν ότι το ΝΑΤΟ θα βοηθήσει. Και εδώ θα πρέπει να τονίσουμε και το χάσμα δυτικής φιλοευρωπαϊκής και ανατολικής ρωσόφιλης Ουκρανίας που έφτασε σε εμφύλια διαμάχη τελικά.
Η Ρωσία πάντοτε είχε σαν επιτακτική ανάγκη την επέκταση της σφαίρας επιρροής της όσο πιο δυτικά γίνεται, ώστε να μπορεί να αποφύγει επίθεση από την Δύση, καθώς και να έχει πρόσβαση στην θάλασσα. Η ένταξη των Βαλτικών χωρών της Λετονίας, Λιθουανίας και Εσθονίας στο ΝΑΤΟ δίπλα στα σύνορα της Ρωσίας έδειξε ξεκάθαρα στους Ρώσους ότι το ΝΑΤΟ προσπαθεί να τους περικυκλώσει. Σημειώνεται όμως πως με την Λευκορωσία ως ρωσικό σύμμαχο και το ρωσικό έδαφος του Κάλινγκραντ, η Ρωσία μπορεί εύκολα να περικυκλώσει τις Βαλτικές χώρες μέσω της θέσης Σουβάλκι.
Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και το δυτικό άρμα, περιορίζει την δυνατότητα της Ρωσίας να υπερασπιστεί την Λευκορωσία. Επίσης, είναι σε ευάλωτη θέση το Βόλγκογκραντ, μία πόλη σημαντική για την προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου από την Κασπία Θάλασσα. Για να καταλάβουμε καλύτερα την σημασία το προηγούμενο όνομα της πόλης ήταν «Στάλινγκραντ»…
Κάτι που δεν έχει αναφερθεί είναι το γεγονός ότι στην Ουκρανία έχουν βρεθεί μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου από το 2012 και εταιρείες όπως η Exxon και η Shell είχαν ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες για την αξιοποίηση των αποθεμάτων. Η τοποθεσία αυτών των αποθεμάτων ήταν στην Κριμαία, στο Ντονμπάς και στα Καρπάθια δίπλα ακριβώς από την Υπερδνειστερία που είναι υπό ρωσικό έλεγχο. Ειδικά μετά το Euromaidan, η σκέψη ενός δεύτερου petro-state στην Ευρώπη φιλικού προς την Δύση θα ήταν εφιάλτης για την Ρωσία. Εξάλλου το 50% του ρωσικού ΑΕΠ προέρχεται από τα ορυκτά και το 35% του φυσικού αερίου της Ε.Ε εισάγεται από την Ρωσία. Η κατάληψη της Κριμαίας στέρησε από την Ουκρανία τα ⅔ της ακτογραμμής και της ΑΟΖ της, μαζί με το 80% των αποθεμάτων που ανακαλύφθηκαν. Το καθεστώς πανικού και εμφυλίου που δημιούργησε η Ρωσία αποτρέπει την οικονομική ανάπτυξη της Ουκρανίας.
Από το 2015 η Ρωσία έχει ρίξει αρκετά δις για να κρατήσει λειτουργική την Κριμαία. Το λιμάνι της Σεβαστούπολης είναι ζωτικής σημασίας, ωστόσο η έλλειψη αποθεμάτων νερού που ερχόταν από την Ουκρανία σε ποσοστό κοντά στο 85%, καθώς και η ξηρασία που επικράτησε το 2020 , αποτελούν και ακόμα ένα κίνητρο για την εισβολή στην Ουκρανία. Η κατάληψη της Χερσώνας πριν λίγες ημέρες σηματοδοτεί την επαναφορά της ροής νερού προς την Κριμαία. Επίσης, η Ουκρανία αν καταφέρει να μπει στο ΝΑΤΟ θα ενεργοποιήσει σίγουρα το άρθρο 5 για να προσπαθήσει να επαναφέρει την Κριμαία στον έλεγχο της.
Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε το έντονο δημογραφικό πρόβλημα της Ρωσίας ειδικά στον ανδρικό της πληθυσμό με τον Covid να το οξύνει ακόμα περισσότερο. Η δεξαμενή της Ρωσίας ξεμένει και μάλιστα το ηθικό των στρατιωτών της είναι ιδιαίτερα χαμηλό διότι δεν επιθυμούν να πολεμήσουν απέναντι σε ένα αδελφικό λαό σλάβων που μάλιστα μιλάνε ρωσικά.
Οι κυρώσεις της Δύσης έχουν δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην Ρωσία, που βέβαια απέχει μήνες ακόμα από την οικονομική κατάρρευση. Ωστόσο, ο χρόνος στερεύει για τον Πούτιν, διότι η δυσαρέσκεια τον ολιγαρχών που τον στηρίζουν θα γίνεται όλο και πιο εμφανής, μαζί με αυτή του ρωσικού λαού. Οι Ουκρανοί θα πολεμήσουν μέχρι τέλους και ένας πλήρης έλεγχος της Ουκρανίας είναι ανέφικτος στόχος. Μιλάμε για την μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης. Αυτή η εισβολή έδωσε επιτέλους σκοπό στο ΝΑΤΟ και έχει οδηγήσει ακόμα και ουδέτερες χώρες όπως η Φινλανδία και η Σουηδία να πάρουν θέση και να εξετάζουν την ένταξη τους στην Ευρωατλαντική συμμαχία. Ακόμα και η Ελβετία έσπασε την φημισμένη στάση ουδετερότητας της.
Βλέπουμε την επιστροφή σε εποχές ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Αξίζει να τονιστεί όμως, πως το μόνο θύμα της υπόθεσης αποτελεί ο ουκρανικός λαός που ζει τις συνέπειες του πολέμου και φυσικά αντιστέκεται γενναία για την πατρίδα του.
