Gladiator, Hannibal, Ρομπέν των δασών, αλλά και American Gangster είναι μερικές από τις διαχρονικές επιτυχίες που μας φέρνουν στο μυαλό τον Άγγλο σκηνοθέτη, Ρίντλει Σκοτ. Τώρα πια όμως και η Lady Gaga! Ποτέ δε ξεκινάω μια κριτική κάνοντας λόγο για την πρωταγωνίστρια. Ωστόσο, αυτό το έργο ΗΤΑΝ η πρωταγωνίστρια !

Η Gaga με ένα της βλέμμα πάγωνε τις κάμερες, καθήλωνε τον θεατή και κυριολεκτικά «κουβαλούσε» το έργο με την πολυμήχανη πονηριά της, την επαγγελματική εκφραστικότητά της (μη ξεχνάμε πως είναι performer και όχι ηθοποιός), αλλά και την ίδια και απαράλλακτη (με αυτή της Πατρίτσια Ρεγκιάνι) προφορά της!  

Η υπόθεση της ταινίας, η οποία βασίζεται σε πραγματική ιστορία, σε συνεπαίρνει ασυνείδητα, καθώς ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μετατρέψει τον θεατή σε ένα μικρό διαβολάκι μέσα στη τσέπη της Πατρίσια, κάνοντάς τον έτσι να διψάει να ανακαλύψει τους τρόπους με τους οποίους εκείνη θα καταφέρει να φέρει τον Μαουρίτσιο Γκούτσι (Άνταμ Ντράιβερ) με τα νερά της, εντάσσοντάς τον και πάλι στην οικογένεια από την οποία εκδιώχτηκε, λόγω του γάμου τους. Ο χαρακτήρας της Πατρίτσια είναι με τέτοια δεξιοτεχνία χτισμένος, που σε κάνει να ταυτίζεσαι με τον δυναμισμό της, όσο ηγείται μιας επιχείρησης που ξεκινά με ποσοστά και φτάνει να ανήκει ολοκληρωτικά σε εκείνη και τον Μαουρίτσιο. Σταδιακά όμως αποδομείται και «πέφτει» στα μάτια του θεατή, όταν αποξενώνει τον άντρα της από όλη του την οικογένεια ύπουλα, προδίδει ανθρώπους που τη βοήθησαν να φτάσει ψηλά και κουρελιάζει την αξιοπρέπειά της, κλαίγοντας και παρακαλώντας τον Μαουρίτσιο να γυρίσει πίσω σε εκείνη. 

Πηγή εικόνας: https://i-d.vice.com/

Σκηνοθετικά, θα έλεγε κανείς πως το έργο κουράζει και ευτελίζεται από τη στιγμή που η Πατρίτσια αποφασίζει να μην πάρει αψήφιστα το διαζύγιο, αλλά να εκδικηθεί τον άντρα της με θάνατο, μπλέκοντας με χαρτορίχτρες, μάντισσες και πληρωμένους δολοφόνους. Αυτό βέβαια, οφείλεται και στο γεγονός πως από αυτό το σημείο και μετά δε συμμετέχουν πια ενεργά οι απολαυστικοί και απαραίτητοι Αλ Πατσίνο, Τζέρεμι Άιρονς, Τζακ Χιούστον, και κυρίως ο μοναδικός Τζάρεντ Λέτο μέσα από μια αποστομωτική μεταμφίεση και συνάμα οσκαρική ερμηνεία! Έτσι λοιπόν, το έργο χωρίζεται σε δύο σκέλη: ένα αρκετά αξιόλογο και ένα οριακά βαρετό.

Ο Αλ Πατσίνο – στη δύση πλέον της καριέρας του – ενσαρκώνει τον πασίγνωστο, βαθύπλουτο, γοητευτικό και χορτασμένο, Άλντο Γκούτσι, που δυστυχώς η πείρα του δεν τον βοηθά να εντοπίσει πως τρέφει ένα φίδι στον κόρφο του, την Πατρίτσια, η οποία τελικά θα δώσει τη χαριστική βολή, τόσο σε εκείνον όσο και στον γιό του Πάολο, εξαφανίζοντάς τους μια για πάντα από την ίδια τους την επιχείρηση. Ο Τζάρεντ Λέτο, μοιάζει να έχει έντονη χημεία με τον Αλ μπροστά στις κάμερες, δημιουργώντας έτσι ένα ξεκαρδιστικό δίδυμο. Μέσα από ένα έξυπνο μοτίβο απόρριψης πατέρα – γιου, οι δύο αυτοί χαρακτήρες μαθαίνουν μέσα από την οικονομική τους κατάπτωση να αποδέχονται ο ένας τον άλλον.

Πηγή εικόνας: El comercio Peru 

Ο Τζάρεντ Λέτο ως Πάολο Γκούτσι

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην ενδυματολόγο, Τζάντι Γέιτς, της οποίας τα κοστούμια κατάφεραν να κλέψουν την παράσταση, τουλάχιστον στις μισές σκηνές της ταινίας! Εντυπωσιακό πώς το ίδιο πρόσωπο καταφέρνει να μας γοητεύσει με τα καταπληκτικά συνολάκια της Πατρίτσια και την ίδια στιγμή να μας… ξενερώσει με τα εκκεντρικά σύνολα του Πάολο.