Άρθρο της Αναστασίας Καραζεπούνη,
Βασική Αρχή Πρώτη : Η ουσιαστική ενασχόληση με οτιδήποτε, προϋποθέτει έμπνευση.
Μα πώς να εμπνεύσεις κάποιον να ασχοληθεί ουσιαστικά με το περιβάλλον; Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον Ιούνιο τον θεριστή (μιας που είναι και επίκαιρο), για την πρώτη έξοδο του ανθού της ελιάς, για τους πλάτανους που πρασίνισαν και ένα σωρό άλλα πράγματα…
Δεν ξέρω αν θα είχε αποτέλεσμα. Σίγουρα το βίωμα δεν αντικαθίσταται ακόμη και από την πιο παραστατική περιγραφή… Υποθέτω όμως ότι ένα ταξίδι μέχρι την Κρήτη τώρα δεν είναι εύκολο και το δικό μου βίωμα απειροελάχιστο μπροστά στην μαγεία που προσφέρει αυτός ο πλανήτης, οπότε ας στρέψουμε το βλέμμα μας στα βιώματα ενός άλλου ανθρώπου, του οποίου η παρουσία σε αυτόν τον κόσμο συμβάδισε με την μεταβολή σημαντικών παραγόντων (α. Παγκόσμιος Πληθυσμός, β. Διοξείδιο του Άνθρακα στην Ατμόσφαιρα, γ. Εναπομείνασα Άγρια Φύση). Το 2020 έκλεισε 93 χρόνια περιπέτειας και ανακάλυψης στον πλανήτη μας. Πρόκειται φυσικά για τον David Attenborough, (φυσικός ιστορικός) και το ντοκιμαντέρ – μαρτυρία ”A Life On Our Planet”.
Το μαγικό που προκύπτει από την παρακολούθηση αυτού του ντοκιμαντέρ είναι ότι μέσα σε 1 ώρα και 54 λεπτά, κατορθώνει να σε βάλει στην θέση αυτού του ανθρώπου, ο οποίος κατόρθωσε να ταξιδέψει από την μια άκρη του κόσμου έως την άλλη, έχοντας έτσι τη ευκαιρία όχι απλώς να απολαύσει την πολυδιάστατη φύση, αλλά και να πλησιάσει τα τόσα διαφορετικά είδη ζώων που οι περισσότεροι από εμάς, δεν φανταζόμαστε καν ότι υπάρχουν. Μέσα από σχολαστικές παρατηρήσεις, άπειρες μελέτες και καταγραφές, είδε την ζωή να περνάει συναρπαστικά από μπροστά του, αλλά και να φθίνει, όταν δυστυχώς καλούνταν να αντιμετωπίσει τα στατιστικά. Για την ακρίβεια, όσων αφορά τους δείκτες : α) Παγκόσμιος Πληθυσμός : αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, β) Διοξείδιο του Άνθρακα στην Ατμόσφαιρα : εξίσου αυξητική πορεία, γ) Εναπομείνασα Άγρια Φύση : επικίνδυνη μείωση, εξαφάνιση αρκετών ειδών.
Σύμφωνα με τον David Attenborough, μπορεί το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ να επέφερε ακραίες και σοβαρότατες συνέπειες, ωστόσο ήταν 1 γεγονός. Οι περιοχές της άγριας φύσης του πλανήτη όμως, χάνονται κάθε μέρα. Η βιοποικιλότητα φθίνει και χωρίς αυτήν… αναπόφευκτα μέλλει να οδηγηθεί η ανθρωπότητα σε ένα μέρος όπου τελικά δεν θα μπορεί να ζήσει.
Μέχρι ενός σημείου (ενός, το τονίζω!) δικαιολογώ την ανθρώπινη φύση μας που συνεχίζει (;) να πιστεύει στο άπειρο. Στις άπειρες ικανότητες του πλανήτη, στα άπειρα αποθέματα, στην εξασφαλισμένη επιβίωση..κ.α Είναι οι γνωστοί μύθοι που συνοδεύουν την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας. Το 1968 όμως, η Αποστολή Απόλλων 8, έδωσε την σπουδαία ευκαιρία στους ανθρώπους, να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια. Να δουν μέσα από τις οθόνες τους ολόκληρο τον πλανήτη, να συνειδητοποιήσουν δηλαδή, ότι πρόκειται για κάτι… με πεπερασμένες δυνατότητες…
Έκτοτε φυσικά δεν άλλαξαν και πολλά… Αναλώναμε την Γή, αποψιλώναμε τα δάση, τα ζώα ολοένα και εξαφανίζονταν, οι πάγοι μειώθηκαν στο 40% και οι ηφαιστειακές εκρήξεις έφτασαν να πραγματοποιούνται μέσα σε περιόδους 200αετίας ενώ παλιότερα χρειάζονταν εκατομμύρια χρόνια.
Ο David Attenborough κατά την διάρκεια της ζωής του, είδε τον άνθρωπο να προσπαθεί να αντικαταστήσει παντού, το άγριο, με το ήμερο. Και εδώ είναι που ο μεγαλύτερος φόβος γεννιέται : Αν τελικά καταλήξει να γίνει ο πλανήτης Γη, ένας πλανήτης ανθρώπων; Πόσο εφιαλτικό αλήθεια, να απομείνουμε ως μοναδικό είδος.
Τα καλά νέα βέβαια είναι (ναι υπάρχουν και καλά), ότι είμαστε τελικά κατά κάποιον τρόπο παντοδύναμοι και μπορούμε να το σώσουμε! Δηλαδή, μπορούμε, αρκεί να θέλουμε! Οι λύσεις είναι μπροστά μας. Είναι η ίδια η φύση. Για να μην σας ενημερώσω ελλιπώς όμως (μιας που οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τα σχετικά δεν είναι η ειδικότητα μου και όσον αφορά την ανακύκλωση (θεωρώ) ότι τα ξέρετε), σας παραπέμπω στον ίδιο τον David Attenborough και στο ντοκιμαντέρ – μαρτυρία A Life On Our Planet για να σας εξηγήσει ο ίδιος τον μαγικό τρόπο με τον οποίο η φύση μας δίνει έτοιμες τις λύσεις της σωτηρίας μας και μας βοηθά – παρά τα όσα έχει υπομείνει εξαιτίας μας.
Άλλωστε, «ένα είδος μπορεί να ακμάσει μόνο αν ακμάζουν και τα άλλα γύρω του» και αυτό μάλλον η φύση το ξέρει… Σας προτρέπω λοιπόν ανεπιφύλακτα σε αυτή την εξερεύνηση, όχι για να σώσουμε τον πλανήτη, αλλά …για να σώσουμε εμάς!
