Του εξωτερικού συνεργάτη, Κωστή Μυλωνά,

Μπορεί να υπάρξει μια πολύ καλή ταινία, χωρίς να έχουμε φαντασμαγορικά σκηνικά και πολλούς ρόλους; Η απάντηση είναι καταφατική και μας τη δίνει η ταινία Ο ένοχος, που αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστεί εμπορικά στην πλατφόρμα του Netflix. Την είδαμε, πειστήκαμε και σας την παρουσιάζουμε.

Πληροφορίες και πλοκή

Η ταινία έχει σκηνοθέτη τον Αντουάν Φουκουά και αποτελεί ένα remakeτου θρίλερ DenSkyldige του Γκουστάβ Μέλερ. Η όλη υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα τηλεφωνικό κέντρο της αστυνομίας, στο οποίο ο πρωταγωνιστής Τζέικ Τζίλενχαλ, όντας υποβαθμισμένος από το αστυνομικό σώμα, απαντά στις τηλεφωνικές κλήσεις πολιτών που ζητούν βοήθεια, ευρισκόμενοι σε ποικίλες καταστάσεις επείγουσας ανάγκης. Μέχρι που φτάνουμε στην κεντρική τηλεφωνική κλήση μιας γυναίκας, που την έχει απαγάγει ο βίαιος σύζυγός της. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνουμε στην αρχή, διότι μετά ανατρέπονται πλήρως τα δεδομένα και η υπόθεση εξελίσσεται στην αντίθετη φορά.

Πηγή: newsit.gr

Τι μας άρεσε

  • Ένα δωμάτιο

Η όλη ταινία, όπως επισημάναμε διαδραματίζεται μόλις σε ένα δωμάτιο τηλεφωνικού κέντρου. Ο πρωταγωνιστής έχει άγχος να εξυπηρετήσει τον κόσμο, πηγαίνει πέρα-δώθε, ταυτίζεται με την εν εξελίξει ιστορία της γυναίκας, παραμένει στον χώρο μετά το ωράριό του. Παρόλα αυτά δεν βαριόμαστε, δεν περιμένουμε να δούμε μια άλλη εικόνα, έναν άλλο ρόλο, ένα διαφορετικό σκηνικό. Γιατί οι εικόνες αλλάζουν, τα συναισθήματα μεταστρέφονται, η πλοκή κλονίζεται από ένα σημείο και μετά. Με άλλα λόγια, μέσα σε ένα σκηνικό, έχουμε πανσπερμία εικόνων, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό.

  • Η συνειδητοποίηση του λάθους

Η ιστορία, στην οποία προσπαθεί να βοηθήσει ο αστυνομικός, μοιάζει πολύ με μια δικιά του ιστορία για την οποία δικάζεται την αυριανή μέρα. Καταλαβαίνει, ότι δεν είναι τόσο κακό το να προβεί κάποιος σε ένα έγκλημα, όσο να προσπαθήσει να το κουκουλώσει, όπως είχε αρχικά αποφασίσει. Η εικόνα της μικρής κόρης του, τα δυο άλλα μωρά που ακούμε στο τηλέφωνο και η τραγική ιστορία της μητέρας, τον οδηγούν σε μια απόφαση ζωής. Να ομολογήσει την πράξη του, να πει την αλήθεια, να υποστεί τις νομικές συνέπειες και τις πραγματικές επιπτώσεις(ότι θα χάσει την κόρη του για πολλά χρόνια), με την ελπίδα ότι μετά από κάποια χρόνια θα μπορέσει να αποκαταστήσει την προσωπική και επαγγελματική του ζωή, απαλλαγμένος από το κυνηγητό του νόμου και κυρίως από τις ενοχές του. Είναι ωραίο να παραδέχεται κανείς το λάθος του. Είναι και μια ένδειξη νομικού πολιτισμού: έκανες ένα έγκλημα, ο νόμος θα σε τιμωρήσει, αλλά έχεις δικαίωμα στη μετάνοια και στο να μπορέσεις να επανέλθεις στη ζωή σου. Κατανοώ ότι αυτό δεν συγκινεί την κοινή γνώμη, αλλά είναι μια μεγάλη κατάκτηση των δυτικών δημοκρατιών και οφείλουμε να το καταγράψουμε.

Πηγή: Reader.gr

  • Η μοναξιά ενός ανθρώπου

Η ταινία δείχνει ανάγλυφα τη μοναξιά ενός χωρισμένου και υποβαθμισμένου αστυνομικού, τη δυσκολία μιας γυναίκας που διαθέτει ψυχική νόσο, το σύζυγο που προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες για την οικογένεια και τα παιδιά του, την πρώην σύζυγο που δεν θέλει πια τον άντρα της, αλλά τον αγαπά, επιθυμεί το καλό του και την αθώωση του. Ειδικά, όσον αφορά τη ψυχική νόσο, που ακόμα αποτελεί θέμα ταμπού, ατομικά και κοινωνικά, η ταινία μας εξηγεί σιωπηρά ότι δεν είναι και τόσο σπάνια, ότι σε όλους μας μπορεί να συμβεί και δεν φταίμε, δεν είναι κάτι εξωπραγματικό, ούτε πρέπει να το κρύβουμε. Πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια και από εκεί και πέρα μόνο καλύτερα μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα. Αν δεν το κάνουμε, οι συνέπειες ενδεχομένως να είναι ολέθριες. Και μετά μπερδεύονται τα πράγματα: δεν ξέρεις ποιος είναι ο θύτης, πόσα είναι τα θύματα και τι έφταιξε. Η κοινωνία και η πολιτεία είναι σε σύγχυση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα και οφείλουμε σιγά-σιγά να το ξεπεράσουμε.

 

Τι μας εξέπληξε

Η ταινία αυτή επιτέλους δείχνει τη γκρι πλευρά της ζωής. Όπως έλεγε ο και ο καθηγητής μας ο κ. Χρυσόγονος στο αμφιθέατρο’’ στη ζωή δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, παρά μόνο πολλές αποχρώσεις του γκρι’’. Έτσι λοιπόν, έχουμε μπροστά μας έναν άνθρωπο, που από τη μια πλευρά διέπραξε έναν φόνο, από την άλλη έσωσε ένα παιδί και μια γυναίκα. Είχε στήσει μια νομική υπεράσπιση που θα τα κουκούλωνε όλα και τελικά έκανε κάτι  που λίγοι άνθρωποι θα έκαναν στη θέση του: Ομολογεί. Στη μια περίπτωση λειτούργησε σαν άριστος επαγγελματίας, στην άλλη προέβη σε κατάχρηση εξουσίας και υπέρβαση καθήκοντος. Τις περισσότερες φορές νομίζουμε ότι είναι εύκολο να διακρίνουμε το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο, αλλά κάνουμε μεγάλο λάθος. Δεν πιστεύω ότι όλα τα πράγματα στη ζωή είναι σχετικά, αλλά αρκετές πτυχές της καθημερινότητας είναι όντως σχετικές. Αυτό μας λέει η ταινία’’ ηρεμήστε λίγο, μην εκφράζετε την άποψή σας με βάση το θυμικό σας, στοχαστείτε και όταν καταλήξετε σε διαπιστώσεις, πείτε την άποψή σας’’. Δεν είναι βαρετό να εκφράζουμε την άποψή μας αφού σκεφτούμε, είναι λογική προϋπόθεση για οποιονδήποτε θέλει η γνώμη του να έχει μια βαρύτητα στο δημόσιο λόγο.