Το τελευταίο διάστημα τόσο η χώρα μας, όσο και η διεθνής κοινότητα, έχουν πληγεί από μια σειρά ακραία επιζήμιων καταστάσεων, σε ανθρωπιστικό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Μετά και από τις καταστροφικές συνέπειες της μαζικής εξάπλωσης πυρκαγιών σε παγκόσμια κλίμακα, έντονη ανησυχία προκαλούν οι εξελίξεις στο μέτωπο του Αφγανιστάν, οπού τα ανθρώπινα δικαιώματα μοιάζουν να χάνονται στην σκιά των θρησκευτικο-πολιτικών πεποιθήσεων των Ταλιμπάν.
Η ασφάλεια και η ανθρώπινη ακεραιότητα των γυναικών της χώρας βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, καθώς απειλούνται από την αυστηρότατη και ανελεύθερη ερμηνεία του νομικού συστήματος του Ισλάμ (Νόμος της Σαρία).
Είναι όμως η Σαρία απλά ένα συντηρητικό θρησκευτικό καθεστώς, ή ένα βαθύτερο σύστημα κανόνων που καταπατούν θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες;
Η Σαρία, ως μορφή νομικών κειμένων του Ισλάμ, προήλθε από τον συνδυασμό του περιεχομένου κανόνων της ισλαμικής Θρησκείας και από το Κοράνι. Πιο συγκεκριμένα, οι Ταλιμπάν ανήκουν σε ένα δογματικό και αναχρονιστικό θρησκευτικο-πολιτικό παράρτημα του σουνιτισμού, με την ονομασία «Ουαχαβίτες», οι οποίοι έχουν αναλάβει την εφαρμογή των ιερών νόμων, και την εξόντωση κάθε μορφής παρέκκλισης από αυτήν.
Η συγκεκριμένη μορφή νόμων κρίνεται απαραίτητο να τηρείται από όλο τον μουσουλμανικό πληθυσμό ανεξαιρέτως, διαμορφώνοντας έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο ζωής, που συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων: τυφλή προσήλωση στους κανόνες του Θεού, καθημερινή προσευχή και νηστεία, όπως επίσης και αναγκαστική χορήγηση άδειας από τους αρμόδιους θρησκευτικούς ηγέτες, για δραστηριότητες όπως βραδινοί έξοδοι. Σύμφωνα με τον αρχηγό των Ταλιμπάν, η Σαρία δεν θα επιβληθεί όμοια σε όλη την επικράτεια της χώρας, αλλά θα είναι στην ευχέρεια του κάθε Ιμάμη ξεχωριστά να αποφασίζει και να οργανώνει την κοινωνία για την οποία είναι υπεύθυνος.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερα κατανοητό, πως πιθανή παραβίαση κανόνων συνοδεύεται από μια τεράστια ποικιλία αυστηρών ποινών, συμπεριλαμβανομένων ακρωτηριασμών, δημόσιων ραβδισμάτων και θανάτων δια λιθοβολισμού. Αν και στο παρελθόν η επιβολή αυτών των ποινών απαιτούσε πληθώρα αδιάσειστων αποδείξεων, οι Ταλιμπάν προχωρούν στην επιβολή τους ακόμα και με απλές ενδείξεις. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει διαχωρίσει ξεκάθαρα την θέση του από αυτού του είδους βασανισμούς, και έχει απαγορεύσει ρητά την δολοφονία με την συγκεκριμένη μέθοδο.
Η περίπτωση των γυναικών υπό το νέο καθεστώς.
Παρά το γεγονός πως το Κοράνι δεν αποτελεί, ούτε αναγράφει σκληρή προσήλωση ή μεθόδους καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αυστηρή και αναχρονιστική ερμηνεία των νόμων από το νέο κυβερνητικό καθεστώς, έχει αιχμαλωτίσει τις γυναίκες σε μια απάνθρωπη καθημερινή μεταχείριση.
Ο κάτοικόν περιορισμός, η απαγόρευση του δικαιώματος στην μόρφωση και στην εργασία, νομιμοποιήθηκαν αυτόματα με την έλευση των Ταλιμπάν στην χώρα. Οι γυναίκες υποχρεώθηκαν να φέρουν το ένδυμα της «Μπούργκα» σε οποιονδήποτε κοινόχρηστο χώρο εντός και εκτός οικείας, το οποίο καλύπτει όλο το σώμα συμπεριλαμβανομένων χαρακτηριστικών του προσώπου, και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και τα μάτια. Επιπλέον, δεν είναι σε θέση να κυκλοφορούν σε δημόσιους χώρους απουσίας συγγενικού αρσενικού προσώπου, καθώς επίσης και τα παράθυρα των σπιτιών καλύφθηκαν με ειδικά προστατευτικά ώστε να μην είναι ορατό το εσωτερικό τους.
Σχετικά με την προβολή των μέσων ενημέρωσης και δικτύωσης, απαγορεύτηκε ρητά η χρήση φωτογραφιών, βίντεο ή ηχογραφήσεων γυναικών.
Μάλιστα κατά την περίοδο 1996-2001, όπου οι Ταλιμπάν κατείχαν την εξούσια γυναίκες που αντιστάθηκαν και δεν υπάκουσαν στην βαρβαρότητα που τους επιβλήθηκε, μαστιγώθηκαν και λιθοβολήθηκαν σε δημόσιους χώρους όπως γήπεδα, δημαρχεία και δρόμους. Σε κάποιες περιπτώσεις, αφαιρέθηκαν δάχτυλα λόγω χρήσης βερνικιού νυχιών.
Η κατάσταση στο Αφγανιστάν μοιάζει να είναι πλέον ανεξέλεγκτη. Δεν αναφερόμαστε σε μια απλή καταπάτηση δικαιωμάτων, αλλά στον ακραίο εξευτελισμό και βασανισμό της ανθρώπινης φύσης. Γυναίκες και κορίτσια όλων των ηλικιών υφίστανται στις μεγαλύτερες δοκιμασίες αντοχής και επιβίωσης για την ίδια την ζωή τους. Η Δύση και οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής, είναι απαραίτητο να λάβουν δραστικά μέτρα προστασίας και διαφύλαξης της ανθρώπινης ακεραιότητας.
