Μια ταινία που θα έπρεπε να έχω δει εδώ και καιρό, έπεσε στο μάτι μου κατά λάθος στην αφίσα ενός θερινού πριν λίγες μέρες. Είχα διαβάσει πολλά για αυτήν την ταινία και πάντα η ιστορία πριν από την ιστορία είναι εκείνη που χτίζει όλο το αίσθημα της δημιουργικής απόλαυσης του κινηματογράφου.

Το The Peanut Butter Falcon, έλειπε από το σύγχρονο σινεμά. Πέρα από τα blockbuster δράσης, τα franchises και αλλά πολλά, βρίσκονται αυτές οι ταινίες οι οποίες στερεύουν. Η ταινία σε παίρνει από το χέρι και σε οδηγεί σε μια ανθρώπινη περιπέτεια, με την μονή προϋπόθεση να μην σε νοιάζει η συνέχεια, η πορεία, αλλά μονό η κάθε στιγμή. Και δεν σε νοιάζει, ούτε λεπτό. Ο χαμένος πρωταγωνιστής των Transformers, Shia Labeouf, παίζοντας τον ρολό του χαμένου 25αρη στις επαρχίες της Αμερικής, βρίσκει συντροφιά έναν ενήλικα με Σύνδρομο Down, τον Zακ, που μόλις το έσκασε από έναν οίκο ευγηρίας, με την μόνη προϋπόθεση να ζήσει όλα αυτά που ήξερε ότι μπορεί πίσω από την ίδια πόρτα. Το δίδυμο είναι ξεκαρδιστικό και αχτύπητο, περνώντας πολλά και μαθαίνοντας ακόμα περισσότερα, καταφέρνει να αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία του θεατή, για το τι ανθρώπους μπορούμε να βρούμε γύρω μας. Είναι από τις στιγμές που εύχεσαι αυτά καλό είναι να μην γίνονται μόνο στις ταινίες και ελπίζεις σε μια γλυκόπικρη αλήθεια, που κρύβει μέσα της πολλά μυστικά για την δίκαιη αντιμετώπιση κάθε ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο.

πηγή εικόνας: Taos News

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε πως όλες οι ταινίες με κοινωνικά ερωτήματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα είναι πιθανά και πως η ζωή είναι ωραία. Φαίνεται ωστόσο πως δεν είναι έτσι και ο Shia έχει τις τέλειες γραμμές για να μας αποδείξει πως δεν θα καρφώνεις την μπάλα αν είσαι 1,50, ούτε θα γίνεις πιλότος αν έχεις ένα μάτι πειρατή. Η ουσία βρίσκεται στο να αποδεχτείς τον εαυτό σου, έτσι ώστε να γίνεις αποδεκτός από την ιδία την ζωή. Να αντιληφθείς τα όρια σου και αργότερα να τα καταφέρεις ακόμα κι αν δεν είσαι τόσο καλός. Η πιο γλυκιά διατύπωση της ταινίας είναι ότι δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να οπλίζεσαι με υπομονή και εκεί που δεν περιμένεις τίποτα, εκεί που κάτι μοιάζει ίσως προβληματικό για πολλούς ή ανισόρροπο για άλλους, να βλέπεις εν τέλει πως αν ισορροπήσεις εσωτερικά, όλα τα άλλα περιττεύουν.

πηγή εικόνας: Silver Screen Riot

Ο Shia βρήκε έναν πραγματικό φίλο, τόσο στην ταινία όσο και στην πραγματικότητα, καθώς ο ίδιος δηλώνει πως ο συμπρωταγωνιστής του είναι ένας μαγικός άνθρωπος που του άλλαξε την ζωή. Τι είναι λοιπόν το κανονικό; Το νορμάλ; To ισορροπημένο; Αόριστες και περιττές έννοιες. Η μόνη διαφορά του Ζακ είναι ότι μπορεί να δει όσα αδυνατούν οι υπόλοιποι. Μια στιγμή γέλιου, δύναμης, χαράς η και λύπης, η οποία μπορεί να κρατήσει δευτερόλεπτα, είναι πάντα αυτή που στο τέλος της μέρας, μας κάνει ανθρώπους.

Κανείς δεν είναι καλύτερος από κανέναν. Όταν καταφέρεις να αγαπήσεις μια σχέση ή μια φιλία, τότε θα είναι ικανός για να σε ξεπεράσει!