Για ακόμα μια φορά η διεθνής κοινότητα βρίσκεται στην θέση να παρακολουθεί έντρομη τις εξελίξεις της στρατιωτικής έντασης που λαμβάνουν χώρα στην Λωρίδα της Γάζας. Όπως δείχνουν τα τελευταία γεγονότα, δεν υπάρχει προς το παρόν διάθεση αποκλιμάκωσης των συγκρούσεων, με τις αντεπιθέσεις ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους να ξεφεύγουν από τα όρια του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να κάνουν ιδιαίτερα εμφανείς τις συνέπειες της μακροχρόνιας διαμάχης στον άμαχο πληθυσμό, που ήδη άρχισε να απαριθμεί θύματα, αναμεσά τους και παιδιά.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σε Χαμάς και Ισραήλ, για έναν επερχόμενο πόλεμο ευρείας κλίμακας, που θα επιφέρει ανυπολόγιστες απώλειες κυρίως σε ανθρώπινο επίπεδο.
Η έντονη διαμάχη στο έδαφος του Ισραήλ, σχετικά με το δικαιώματα που διεκδικεί ο παλαιστινιακός λαός για αναγνώρισή του σε αυτόνομο κράτος, ιστορικά έχει απασχολήσει τις παγκόσμιες δυνάμεις, οι οποίες μέσα στις δεκαετίες υιοθέτησαν αισιόδοξες πολιτικές για την οριστική επίλυση του θέματος, χωρίς όμως να έχει επέλθει κάποια οριστική διευθέτηση. Πρωταγωνιστής των διαπραγματεύσεων φαίνεται να είναι ο ΟΗΕ, πρεσβεύοντας την ανάγκη για ειρηνική διευθέτηση του ζητουμένου, δημιουργώντας ψηφίσματα, πόρους και συζητήσεις, που στοχεύουν στην αποσυμφόρηση από την συχνή στρατιωτική επιθετικότητα, τα οποία όμως μέχρι σήμερα δεν έχουν επιφέρει, όπως φαίνεται, τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ψηφίσματα και Παρεμβάσεις Ηνωμένων Εθνών
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έχει εγκρίνει έως και σήμερα 79 ψηφίσματα, άμεσα σχετιζόμενα με το αραβο-ισραηλινό ζήτημα.
1947: Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ προτείνεται η ψήφιση και εφαρμογή ενός σχεδίου διχοτόμησης του Ισραηλινού Κράτους (Εβραϊκό Κράτος 55%, Παλαιστινιακό Κράτος 43%, Ιερουσαλήμ διεθνής πόλη), κάτι το οποίο δεν δέχτηκε ο Αραβικός Λαός.
1948: Κατά την διάρκεια του αραβο-ισραηλινού πολέμου που ξέσπασε το ίδιο έτος, το ψήφισμα 194 του ΟΗΕ, αφορούσε το δικαίωμα των Παλαιστινίων προσφύγων για επιστροφή στο έδαφος του Ισραήλ, βάσει των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, καθώς και τη σύσταση της Επιτροπής Συνδιαλλαγής των Ηνωμένων Εθνών για την Παλαιστίνη.
1949: Μετά την Γενική Συνέλευση, στις 11 Μαΐου, βάσει του ψηφίσματος 273, η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει το Ισραήλ ως μέλος του ΟΗΕ.
1967: Εκκίνηση εξαήμερου πολέμου, καθώς αραβικά στρατεύματα συγκεντρώθηκαν στα ισραηλινά σύνορα, όπου και δέχθηκαν αιφνίδια αντεπίθεση. Ο πόλεμος λήγει με την εμφατική νίκη του Ισραήλ και με σημαντική άυξηση του εδάφους του. Υπό τις παρούσες συνθήκες ο ΟΗΕ εκδίδει το ψήφισμα 242 σχετικά με την αποχώρηση των Ισραηλινών από τα Κατεχόμενα εδάφη, κάτι το οποίο βρίσκεται ακόμα σε εκκρεμότητα.
1974: Αποδοχή της ονομασίας «Κατεχόμενα Αραβικά Εδάφη», για τις Παλαιστινιακές περιοχές, από τον ΟΗΕ.
1975: Δημιούργια της Επιτροπής Άσκησης των Αναπαλλοτρίωτων Δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού Λαού, μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης
1977: Δημιουργία του Τμήματος των Δικαιωμάτων των Παλαιστινίων της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών και καθιέρωση της Διεθνούς Ημέρας Αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό Λαό.
1998: Ο ΟΗΕ εκδίδει το ψήφισμα 52/250, βάσει του οποίου η Παλαιστίνη αποκτά επιπλέον δικαιώματα, μεταξύ των οποίων η συμμετοχή της στην γενική συζήτηση, στην αρχή της συνόδου της Γενικής Συνέλευσης, το δικαίωμα απάντησης και το δικαίωμα συνεργασίας σε ό,τι αφορά ψηφίσματα και διαδικαστικά ζητήματα σε παλαιστινιακά και μεσανατολικά θέματα.
2002: Δημιουργία Οδικού Χάρτη για την Ειρήνη, σε συνεργασία του ΟΗΕ με ΕΕ, Ρωσία και ΗΠΑ, το οποίο εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
2003: Μη αποδοχή του Φράγματος δυτικής Όχθης από την Γενική Συνέλευση και το Διεθνές Δικαστήριο.
2012: Σύμφωνα με την «Διεθνή αποστολή διερεύνησης των ισραηλινών αποικιών στην κατεχόμενη παλαιστινιακή επικράτεια» των Ηνωμένων Εθνών, το Ισραήλ μέσω των εποικισμών του παραβιάζει μεγάλο μέρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Προτάθηκε η μετακίνηση των πληθυσμών από την Δυτική Όχθη, με φόβο για μελλοντική διευθέτηση της υπόθεσης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Το Ισραήλ αρνήθηκε την συνεργασία του.
Εγκρίνεται το ψήφισμα 67/19 της Γενικής Συνέλευσης, αναβαθμίζοντας την Παλαιστίνη σε καθεστώς «μη-μέλος παρατηρητή» στα Ηνωμένα Έθνη, δηλαδή σε ισοδύναμο καθεστώς με αυτό του Βατικανό. Αυτή η κίνηση έδωσε την δυνατότητα στην Παλαιστίνη να διεκδικήσει δικαιώματα στα χωρικά της ύδατα και τον εναέριο χώρο, ως αναγνωρισμένο πλέον κράτος από τον ΟΗΕ. Επιπλέον έχει δικαίωμα στην εκπροσώπησή της στον ΟΗΕ, μέσω της δημιουργίας γραφείου «Η Μόνιμη Αποστολή Παρατηρητή του Κράτους της Παλαιστίνης στα Ηνωμένα Έθνη».
2019: 138 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, εκτός από την Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχράουι (Δυτική Σαχάρα), αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης ως κυρίαρχο στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας .
Παρά τις συνεχείς προσπάθειες εξομάλυνσης της κατάστασης στην Δυτική Όχθη, οι εχθροπραξίες βρίσκονται στην υψηλότερη καμπή τους, δημιουργώντας έντονη ανησυχία για περαιτέρω αθώα θύματα, ενώ το ενδεχόμενο μιας οριστικής και ειρηνικής διευθέτησης του ζητήματος φαίνεται να απομακρύνεται ακόμα περισσότερο.
