Τον Μάρτιο του 1821 ένα ολόκληρο Έθνος αποφάσισε να επαναστατήσει ενάντια στους καταπιεστές του. Αποφάσισε με μεγάλη γενναιότητα να αποκτήσει ξανά αυτό που του είχε στερηθεί επί τόσους αιώνες. Την Ελευθερία του. Στο όνομα αυτής ξεσηκώθηκε το Ελληνικό Έθνος και έσπασε τα δεσμά που το κρατούσαν όμηρο.
To 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία. Στόχος των φιλικών ήταν η απελευθέρωση του Έθνους και της Πατρίδας. Από εκεί αρχίζει να προετοιμάζεται αυτό που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια, έπειτα από πολλούς αγώνες, θυσίες και καθυστερήσεις. Η Επανάσταση των Ελλήνων. Μια Επανάσταση Εθνικοαπελευθερωτική που ζητούσε τα δίκαια, δηλαδή την ανεξαρτησία ενός Έθνους που υπέφερε επί τέσσερις αιώνες. Την επιθυμία των Ελλήνων να αποκτήσουν ξανά την Ελευθερία τους και να χαράξουν οι ίδιοι την πορεία τους μέσα στην ιστορία.
Από τους πρώτους εθνομάρτυρες ήταν ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ που απαγχονίστηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ χρειάζεται να αναφέρουμε την σημαντική παρουσία της Θρησκείας. Η Χριστιανική Πίστη έδωσε δύναμη στους Έλληνες και τους συσπείρωσε στον αγώνα για την Ελευθερία. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε αναφέρει «όταν πιάσαμε τα άρματα ειπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια θρησκεία».
Παλαιότερες προσπάθειες για ξεσηκωμό είχαν καταπνίγει, ενώ από τα διεθνή τεκταινόμενα ήταν φανερό ότι οι Επαναστάσεις λαών καταπνίγονταν και βάφονταν με αίμα. Αλλά η συνείδηση των Ελλήνων είχε ωριμάσει και η Επαναστατική ορμή ήταν πολύ ισχυρή για να αποτρέψει την επιθυμία των Ελλήνων για Ελευθερία. Αυτή η ορμή έκανε Ήρωες σαν τον Αθανάσιο Διάκο να πολεμήσουν σαν νέοι Λεωνίδες και να θυσιαστούν για την ανεξαρτησία των Ελλήνων.
Η Αλαμάνα που αγωνίστηκε ο Διάκος και έμεινε στην ιστορία ως τόπος αντίστασης και μαρτυρίου, το Μανιάκι επίσης για τον Παπαφλέσσα, το Μεσολλόγι και άλλα σημεία αντίστασης και Ηρωισμού, απέδειξαν ότι οι Έλληνες θα έκαναν τα πάντα για να αποκτήσουν την Ελευθερία τους, ενώ παράλληλα διακατέχονταν από μία φοβερή μαχητικότητα.
Σημαντικό κεφάλαιο για την Ελληνική Επανάσταση, που λίγοι αναφέρουν, αποτελεί και ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας.
Οι Έλληνες της ευρύτερης περιοχής της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης υπήρξαν θύματα της οργής και της εκδίκησης των Οθωμανών για τα όσα διαδραματίζονταν στον Μοριά και στην Ρούμελη. Παρά τις διώξεις και την βία που βίωναν στήριξαν και έμπρακτα την Ελληνική Επανάσταση, αφού μεγάλος αριθμός Μικρασιατών ενσωματώθηκε εθελοντικά στα επαναστατικά σώματα αποδεικνύοντας την Ένωση των απανταχού Ελλήνων με σκοπό την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία του Έθνους. Παράλληλα συγκρότηταν έναν ιδιαίτερο στρατιωτικό σχηματισμό που έμεινε γνωστός με το όνομα Ιώνιος Φάλαγξ. Είναι πολύ σπουδαίο που ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας επιθυμούσε να αγωνιστεί και να θυσιαστεί στον Μοριά και στην Ρούμελη. Η συμβολή όμως των Μικρασιατών δεν σταματά μόνο στην Ηρωική και γενναία συμμετοχή τους στον αγώνα του Έθνους για Ελευθερία, αλλά αυτή συνεχίζεται και μετά την Επανάσταση με τις δράσεις τους στην πορεία εξέλιξης, ανάπτυξης και διαμόρφωσης του νεότερου Ελληνικού Κράτους.
Η θυσία των Ηρώων μας του 1821 για την απόκτηση της Ελευθερίας μας δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Θα εορτάζεται για πάντα μέσα στους αιώνες θυμίζοντας σε όλους τους Έλληνες τον αγώνα των προγόνων μας. Ο Ηρωικός τους αγώνας θα πρέπει να μας εμπνέει και στις δύσκολες εποχές που ζούμε να μην ξεχνάμε ότι ιδανικά όπως η Ελευθερία δεν διαπραγματεύονται και πρέπει με κάθε κόστος να διαφυλάττονται.
