της εξωτερικής συνεργάτιδος Αναστασίας Καραζεπούνη,
«Είχα την παρόρμηση να πω την ιστορία του καλού που θριάμβευσε σε βάρος του κακού» ήταν μια από τις φράσεις της Susan Williams, συγγραφέας του βιβλίου Colour Bar που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2007 και παρουσιάζει την αληθινή ιστορία πίσω από την κατάκτηση της Δημοκρατίας στο –τέως- βασίλειο της Μποτσουάνα. Μια ιστορία διαφορετική από τις υπόλοιπες του είδους της, σχεδόν εξωπραγματική θα έλεγε κανείς, αφού θεμελιώνεται… στον έρωτα.
πηγή εικόνας: Teaser Trailer
Σε αυτή την αληθινή ιστορία βασίστηκε και η σκηνοθέτης Amma Asante για την δημιουργία της πραγματικά ιδιαίτερης ταινίας A United Kingdom (2016), μεταφέροντας στις μεγάλες οθόνες το πολιτικό σκηνικό της αντιπαράθεσης μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Αφρικής με φόντο τον αληθινό έρωτα του Seretse Khama (David Oyelowo) – νεαρού αφρικανού πρίγκιπα, μποξέρ, τελειόφοιτου της νομικής σχολής στην Αγγλία και φυσικά προσεχώς… βασιλιά της Μποτσουάνα- με την νεαρή Ruth Williams (Rosamund Mary Ellen Pike), μια προσωπικότητα με πηγαίο θάρρος, πρώην οδηγό ασθενοφόρων στα αεροδρόμια που προσγειώνονταν τα αεροπλάνα που είχαν δεχθεί πυρά επιστρέφοντας από την Ευρώπη εν μέσω Β’ΠΠ, έπειτα υπάλληλο στην εταιρεία Lloyd’s of London, αντισυμβατική, μη αποδεχόμενη τον ρόλο της «νοικοκυράς νοτίων προαστίων» που της σερβίρει το κοινωνικό καθεστώς της εποχής.
πηγή εικόνας: IMDb
Το 1947 λοιπόν, η τυχαία γνωριμία των δύο ηρώων, όπως έχει εννοηθεί ήδη υπήρξε –αμφίδρομα- μοιραία. Ένας έρωτας που αποδείχθηκε αληθινός για κάθε φορά που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τα πολλαπλά μέτωπα που υπήρχαν εξ αρχής ανοιχτά, και ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που μας γοητεύει. Δεν ήταν μόνο το κοινωνικό στίγμα που εμπότιζε τις φλέβες των «λευκών ευρωπαίων» πυροδοτώντας τις αντιδράσεις απέναντι στο ενδεχόμενο γάμου ανάμεσα σε μία «λευκή γυναίκα» και έναν «μαύρο άνδρα», αλλά πολλά περισσότερα έμοιαζε να διακυβεύονται.
Η οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου για παράδειγμα, είχε προβλεφθεί ότι θα έβγαινε εξαιρετικά ζημιωμένη από αυτόν τον γάμο καθώς οι έχοντες τότε την εξουσία στο Βασίλειο της Μποτσουάνα αντέδρασαν κάθετα και απόλυτα στην είδηση της προαναφερθείσας ένωσης, προειδοποιώντας τους άγγλους ότι αν δεν βρεθεί τρόπος να εμποδιστεί ο γάμος του Σερέτσε με την Ρούθ, θα τους απαγορευτεί η είσοδος στο ουράνιο και τον χρυσό της Νοτίου Αφρικής. Η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής που είχε μόλις εφαρμόσει την πολιτική του απαρτχάιντ, θεωρούσε εντελώς ανεπίτρεπτο να κυβερνάται η γειτονική χώρα από μία λευκή γυναίκα στο πλευρό του βασιλιά. Δεν ήταν όμως μόνο η καθεστηκυία τάξη όπως είχε δομηθεί στην σκέψη και την λογική των εχόντων την εξουσία, αλλά και η ίδια η συναισθηματική αντίσταση του αφρικανικού λαού που όφειλε (και έμελλε) να καμφθεί.
πηγή εικόνας: IMDb
Η πίστη της Ρούθ στο όραμα του Σερέτσε για έναν δικαιότερο κόσμο και η αγάπη του Σερέτσε για το πάθος της Ρούθ να συμβάλλει σε αυτό το όραμα υπήρξαν οι κινητήριες δυνάμεις καθ’ολη την διάρκεια του αγώνα τους. Ένας αγώνας εμπλουτισμένος από έντονο πολιτικό παρασκήνιο, διαφθορά, ψέματα, δυναμική διπλωματική δράση και επιρροή. Υπήρξαν όμως και σύμμαχοι στο πλευρό των ηρώων που αδιαμφισβήτητα συνέβαλαν στην επίτευξη των 2 αυτών κεκτημένων:
της επικράτησης της δημοκρατίας και της φυλετικής ισότητας έναντι του διαχωρισμού καθώς και της επικράτησης της αγάπης πάνω και πέρα από κάθε συμβατικό πλαίσιο.
πηγή εικόνας: Daily Telegraph
Η σκηνοθέτης Asante δέχτηκε την πρόταση για την παρούσα ταινία, όχι μόνο επειδή αποτελεί μια μοναδική βιογραφία ανά τον κόσμο, αλλά επειδή και η ίδια αποτέλεσε παιδί μεταναστών από την Γκάνα, που μεγάλωσε στο Νότιο Λονδίνο. Όπως λέει η ίδια: «Κατάγομαι από γονείς που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε μια βρετανική αποικία και την είδαν να ανεξαρτητοποιείται (…) Ξέρω τι σήμαινε η ανεξαρτησία για τους γονείς μου, οπότε έχει μεγάλη σημασία και για μένα. Αυτή ήταν η ευκαιρία να πω την ιστορία μιας αφρικανικής χώρας προς την ανεξαρτησία».
Αν και συνολικά η ταινία βαθμολογείται με 6.9/10 (IMDb Rating), έχει δεχθεί πλήθος αρνητικών κριτικών για το βάθος και την προσοχή που εστιάζεται στον έρωτα μεταξύ των 2 πρωταγωνιστών, απλουστεύοντας (;) εν μέρει την πολυπλοκότητα της υπόθεσης από την σκοπιά της πολιτικής και των εθνικών συμφερόντων. Παρόλα’υτα, η σκηνοθέτης δηλώνει πως : «Έκανα την επιλογή να πω την ιστορία μέσα από τα μάτια του Seretse και της Ruth. Το μαύρο κοινό θα αναγνωρίσει την εμπειρία του να είσαι ο Άλλος (…) Οπότε έχουμε να κάνουμε με το ζήτημα του Άλλου, είτε είναι αυτή στην Αφρική είτε εκείνος στο Λονδίνο…»
Όπως παραδέχτηκε και ο David Oyelowo σε δική του συνέντευξη, ήταν πράγματι δύσκολη η επίτευξη της ισορροπίας ανάμεσα στην έμφαση και τον βαθμό αυτής που όφειλε να δοθεί μεταξύ της ορθής απόδοσης του πολιτικού σκηνικού και της αγάπης των ηρώων. Καταγόμενος άλλωστε και ο ίδιος από την βασιλική οικογένεια της Νιγηρίας αναφέρει πως : «ξέρω την περηφάνια και το φορτίο που έρχεται από μια βασιλική οικογένεια».
Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η λεπτομέρεια αποτέλεσε το προβάδισμα για την εκπληκτική του ερμηνεία και ίσως να μην έχει και καμία σημασία. Εξαιρετική ήταν εξίσου η ερμηνεία της συμπρωταγωνίστριας Rosamund Mary Ellen Pike, αλλά και των λοιπών ηρώων, με δόσεις ρεαλισμού αλλά και φαντασίας…
Ακόμη κι αν τελικώς ισχύει η επικράτηση του στοιχείου της αγάπης έναντι της πολιτικής δράσης, αποτελεί πράγματι στοιχείο αρνητικό αυτό για την (εν λόγω) ταινία; Αφού αυτό δεν ήταν που συνέβη τελικά και στην ζωή; Αυτό δεν είναι που τελικώς, ευχόμαστε να συμβαίνει πάντα;
