Άρθρο της εξωτερικής συνεργάτιδος, Ιωάννας Κατσώνη,
Βρισκόμενοι σε μια πολύ δύσκολη συναισθηματική κατάσταση, μπροστά σε μια κοινωνική και οικολογική καταστροφή που βιώνουμε την τελευταία εβδομάδα, πολλά ερωτήματα και απορίες γεννιούνται στο μυαλό μας. Αναζητούμε πρόσωπα, αιτίες και ευθύνες, ώστε το αίσθημα της ανασφάλειας να κοπάσει.
Ποιο θα είναι τώρα το περιβάλλον που δίνει ευκαιρίες για διερεύνηση και καλλιέργεια της φυσικής και πνευματικής καλλιέργειας; Ποιο θα είναι το σπίτι των ανθρώπων και των ζώων μετά την πυρκαγιά; Πως αυτό θα επηρεάσει την κλιματική αλλαγή;
Ξεκινώντας, λοιπόν με υποθέσεις και ερωτήματα που αφορούν τον ελλαδικό χώρο, συνεχίζουμε με πρακτικά ζητήματα που αφορούν το παγκόσμιο επίπεδο, καθώς ο συναγερμός για την κλιματική αλλαγή παραμένει σταθερά στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας. Η ομάδα 12 ειδικών από το ίδρυμα Stop Ecocide Foundation (Σταματήστε την οικοκτονία) δημιούργησε τον νομικό ορισμό της οικοκτονίας (ecocide) και καλεί το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να τον υιοθετήσει.
Το προσχέδιο νόμου ορίζει την οικοκτονία ως παράνομες πράξεις που διαπράττονται εν γνώση της ύπαρξης σημαντικής πιθανότητας για σοβαρή και εκτεταμένη ή μακροχρόνια ζημιά στο περιβάλλον που θα προκληθεί ως αποτέλεσμα αυτών των πράξεων.
Όπως αναφέρθηκε ο Φίλιπ Σαντς, καθηγητής Νομικής στο UCL και συνεπικεφαλής της επιτροπής η αρχική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένας ορισμός αρκετά ευρύς, ώστε να συμπεριλάβει καταστροφικές ενέργειες, όπως πυρηνικά ατυχήματα, πετρελαιοκηλίδες και αποψίλωση δασών, ενώ παράλληλα να αποτρέψει την τιμωρία από ανθρώπους εξαιτίας καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως η οδήγηση προς την εργασία και η θέρμανση του σπιτιού. Επιπλέον, τόνισε πως εάν ο ορισμός ανέφερε ρητά την κλιματική αλλαγή, δεν θα λειτουργούσε, διότι, όπως γνωρίζουμε, πολλές χώρες έχουν ξοδέψει τριάντα χρόνια διαπραγματευόμενες συμβάσεις για την κλιματική αλλαγή. Και η ιδέα πως ξαφνικά θα εγκληματικοποιούσαν για συγκεκριμένες πράξεις με την υπογραφή τους θα έβρισκε αντίθετες μεγάλες βιομηχανικές χώρες.
Αν μπορέσει να διευθετηθεί, θα αποτελεί το πέμπτο έγκλημα υπό την αρμοδιότητα του δικαστηρίου, μαζί με τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τη γενοκτονία και το έγκλημα της επιθετικότητας. Οι δυνατότητες του διεθνούς δικαστηρίου παρόλα αυτά είναι περιορισμένες. Μπορεί μόνο να εξετάσει και να ασκήσει δίωξη για εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε κράτη μέλη, από υπηκόους κρατών μελών, ή εγκλήματα που αναφέρονται στο δικαστήριο από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ενώ παράλληλα μπορεί να ασκήσει δίωξη μόνο σε άτομα, όχι κυβερνήσεις και εταιρείες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για μερικές από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές.
Η αναγνώριση της οικοκτονίας (ecocide) ως διεθνές έγκλημα δεν θα λύσει το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Ακριβώς όπως η δίωξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας δεν έβαλε τέλος στα βασανιστήρια ή στις μαζικές δολοφονίες. Δεν θα διορθώσει την κατάσταση από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε τον νόμο ως ένα από τα εργαλεία για να επιτύχουμε την αλλαγή που χρειαζόμαστε για να φροντίζουμε καλύτερα το περιβάλλον μας.
Πηγή εικόνας: CBC RADIO
