Ο καιρός περνάει. Τον Μάρτιο του 2022 ολοκληρώνονται δύο χρόνια συμβίωσης με τη νόσο Covid-19. Η απολύμανση και η απόσταση πλέον αποτελούν συνήθειες και όχι καταναγκαστικό έργο. Η μάσκα είναι απαραίτητο αξεσουάρ στα μέσα μεταφοράς, σε χώρους με άτομα πέραν του οικογενειακού περιβάλλοντος, σε χώρους εργασίας και σε «σημεία συνωστισμού».

Στα σπλάχνα καθενός υφίσταται μια ακατάσβεστη επιθυμία για κατάκτηση της ελευθερίας, ενός αγαθού που νιώθει ότι στερείται στο βωμό του συνολικού καλού, της δημόσιας υγείας. Περιοριστικά μέτρα τέτοιας έντασης δεν είχαν επιβληθεί ξανά για την προστασία του περίγυρου. Μήπως, όμως, παραλείπεται κάτι;

Ο κορωνοϊός δεν είναι η πρώτη επιδημία και μεταδοτική ασθένεια, που εμφανίστηκε επί της Γης. Ήδη από την αρχαιότητα, οι λοιμοί αποτελούσαν βασική αιτία θανάτου μεγάλου μέρους του πληθυσμού, σε σημείο που έφθανε ως την εξαφάνιση ολόκληρων πόλεων, σε συνδυασμό με τη φυματίωση. Οι ασθένειες εκείνη τη χρονική περίοδο θεωρούνταν η τιμωρία των ανθρώπων εξαιτίας της ύβρεως που διέπρατταν εις βάρος των Θεών.

Στην αρχαία Αίγυπτο, η ευλογιά έκανε μία επώδυνη εμφάνιση και ακολούθησε μια καταστροφική πορεία ως τον περασμένο αιώνα. Κύρια νόσος του Μεσαίωνα ήταν η λέπρα, η οποία οδήγησε σε αποκλεισμό των νοσούντων από τον κοινωνικό ιστό, αλλά και η πανώλη–άλλως επονομαζόμενη πανούκλα ή Μαύρος Θάνατος-, αφανίζοντας τον 14ο αιώνα το ένα τέταρτο (!) σχεδόν του πληθυσμού της Ευρώπης.

Ξετυλίγοντας το νήμα του χρόνου, η γρίπη κατά τα έτη 1918-1919 ήταν θανατηφόρα για πάνω από είκοσι εκατομμύρια ανθρώπους, αριθμός μεγαλύτερος από τους νεκρούς του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα στις λοιπές νόσους, με τις οποίες έχει έρθει αντιμέτωπη η ανθρωπότητα στο πρόσφατο παρελθόν και κάποιες τη βασανίζουν έως σήμερα, είναι  η Ισπανική Γρίπη, η γρίπη του Hong Kong, η ασιατική γρίπη, το AIDS, η νόσος των τρελών αγελάδων, η γρίπη των χοίρων, η έξαρση του ιού Έμπολα και η γρίπη των πτηνών. Καθεμία εκ των προαναφερόμενων νόσων είχε τις δικές της ιδιαιτερότητες και ολέθριες επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, οδηγώντας ως το θάνατο.

Kαθίσταται φανερό, ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η ανθρωπότητα και η επιστήμη, έρχονται αντιμέτωπες με μία ασαφή οντότητα, η οποία διαθέτει τα δικά της όπλα, τις προσωπικές της αδυναμίες και μία μοναδική δυσκολία αντιμετώπισης.

Λόγω της μεταδοτικότητάς του και της ραγδαίας μετάλλαξης αυτού, ο Covid-19 έχει συγκλονίσει την υφήλιο, εισάγοντας ένα νέο τρόπο διαβίωσης και επιβίωσης στην καθημερινότητα του ατόμου. Η ασφυξία των περιορισμών είναι πλέον αντιληπτή σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων του, πλην όμως, δέον είναι να μη λησμονάται ο διαρκής και αδιάκοπος αγώνας του ανθρώπου απέναντι στις νόσους και τις πανδημίες με σύμμαχο την επιστήμη, ο οποίος συνεχίζεται ως και σήμερα.