Τον τελευταίο καιρό η Γαλλία δείχνει πως θέλει να έχει πάλι πιο ισχυρή παρουσία στον Μεσογειακό χώρο, ιδιαίτερα στις ακτές της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Το Παρίσι προσπαθεί να δημιουργήσει μια νεά πραγματικότητα στην ευρύτερη περιοχή που θα εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά του συμφέροντα όσο καλύτερα γίνεται. Η Γαλλία έχει μακρά παρουσία στις δυο πλευρές της Μεσογείου με στρατιωτικές εκστρατείες, ιμπεριαλιστικές βλέψεις, δημιουργία αποικίων και οικονομικό έλεγχο στα εδάφη της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής από τα τέλη του 18ου αιώνα.
Ήδη από το 1777 υπήρχαν σχέδια για την κατάκτηση της Αιγύπτου. Ήταν όμως ο Ναπολέων Βοναπάρτης που το 1798 κατα την διάρκεια των πολέμων της νεας γαλλικής δημοκρατίας με τα υπόλοιπα ευρωπαικά κράτη έκανε πράξη τις σκέψεις του για μια εκστρατεία στην Αίγυπτο.
Στόχος των Γάλλων ήταν η παρεμπόδιση του βρετανικού εμποριου, η αποκοπή του Λονδίνου απο τις κτήσεις του στην Ινδία και η εγκαθίδρυση της γαλλικης παρουσίας σε ενα τόσο καίριο στρατηγικό σημείο, όπως η Αίγυπτος.
Μετά απο αυτό ο επόμενος στόχος θα ήταν η περαιτέρω επέκταση της γαλλικής παρουσίας προς ανατολή και δύση με ορμητήριο την Αίγυπτο ώστε να διώξουν τους Βρετανούς απο όλες τις σημαντικές τους βάσεις και αποικίες στην ευρύτερη περιοχή. Εκείνη την εποχη η Αίγυπτος ήταν οθωμανική επαρχία από το 1517, αλλά τον άμεσο έλεγχο στην χώρα είχαν ακόμη διάφοροι Μαμελούκοι ηγέτες.
Ο γαλλικός στόλος ξεκίνησε απο την Τουλόν τον Μαιο του 1798 με κατεύθυνση την Αλεξάνδρεια. Στην διαδρομή ο Ναπολέων κατέλαβε την Μάλτα στις 10 με 12 Ιουνίου που ήταν ακόμη στα χέρια των Ιωαννιτών Ιπποτών. Όταν τελικά έφτασαν οι Γάλλοι στην Αίγυπτο κατέλαβαν γρήγορα την Αλεξάνδρεια και προχώρησαν πιο βαθιά μέσα στην χώρα με σκοπό την κατάληψη του Καίρου. Έτσι ξεκίνησε η Μάχη των Πυραμίδων, μια γαλλική νίκη επί μιας εχθρικής δύναμης περίπου 21.000 Μαμελούκων. Οι Γάλλοι νίκησαν το ιππικό των Μαμελούκων με το αποτέλεσμα της μάχης να ήταν 300 απώλειες για τους Γάλλους και περίπου 6.000 Μαμελούκοι νεκροί.
Η νικη του Ναπολέοντα έβαλε τέλος στους σχεδόν επτά αιώνες κυριαρχίας των Μαμελούκων στην Αίγυπτο ξεκινόντας την γαλλική παρουσία στην χώρα. Οι τελευταίες δυνάμεις των Αιγυπτίων υποχώρησαν για ανασύνταξη στην Παλαιστίνη και την Συρία, όπου εκει ενώθηκαν με τους Οθωμανούς.
Τα σχέδια των Γάλλων ομως ναυάγησαν στην κυριολεξία όταν την 1η Αυγούστου του 1798 ο βρετανικός στόλος υπο τον Οράτιο Νέλσον καταναυμάχησε τον γαλλικό στην Ναυμαχία του Νείλου αποκόπτοντας την γαλλική εκστρατευτική δύναμη στην Αίγυπτο. Η εξέλιξη της εκστρατείας στην Αίγυπτο και αργότερα στην Παλαιστίνη δεν ήταν θετική για τους Γάλλους. Μετά απο μια μεγάλη εξέγερση των ντόπιων στο Καίρο μεταξύ 21–22 Οκτωβρίου ο Ναπολέων αποφάσισε να επιτεθεί στις Τουρκο-αιγυπτιακές δυνάμεις που με την υποστήριξη των Βρετανών είχαν οχυρωθεί στις παράκτιες πόλεις της Παλαιστίνης.
Τον Φεβρουάριο του 1799 οι Γάλλοι πέρασαν τα σύνορα και μετά απο την κατάληψη της πόλης Γιάφα στις 7 Μαρτίου, προσπάθησαν για δυο μήνες ανεπιτυχώς να κατακτήσουν την πόλη Άκρα. Η ήττα εκεί ήταν και το τελειωτικό χτύπημα στα μεγαλεπίβολα σχέδια του Ναπολέοντα για μια γαλλική νίκη κατά των Βρετανών στην Ανατολή.
Μετά απο μια τελευταία θαλάσσια οθωμανική εισβολή στο Αμπού Κιρ τον Ιούλιο που απέτυχε, ο Ναπολέων αποφάσισε να επιστρέψει στη Γαλλία και κατάφερε να ξεφύγει απο τον βρετανικό στόλο, αφήνοντας πίσω τις δυνάμεις του αποκομμένες στην Αίγυπτο υπο την ηγεσία του Ζαν-Μπατίστ Κλέμπερ. Οι Γάλλοι στην Άιγυπτο άντεξαν μέχρι το 1801, τότε μια συνδυασμένη επίθεση Βρετανών και Οθωμάνών ανάγκασε τον τελευταίο Γάλλο διοικητή, τον Αμπντ Αλάχ Ζακ Μενού (ο Κλέμπερ είχε δολοφονηθεί από Σύρο μουσουλμάνο) να παραδωθεί στην Αλεξάνδρεια τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου.
Μπορεί η γαλλική παρουσία στην Αίγυπτο να ήταν εφήμερη, όμως άλλαξε σημαντικά την κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Ο ερχομός τον Γάλλων έφερε μαζί του τις ευρωπαικές ιδεές του διαφωτισμού, του εθνικισμού, της οργάνωσης ενός μοντέρνου στρατού και της σωστής κρατικής διοίκησης. Η εκστρατεία του Ναπολέοντα ήταν η αρχή της περαιτέρω εισχώρησης των ευρωπαίων στα αιγυπτιακά τεκτενόμενα, απο εκείνη την στιγμή και μετά η Αίγυπτος έγινε σημαντικό κομμάτι του ανταγωνισμού μεταξύ Λονδίνου, Παρισιού και άλλων ευρωπαίων, κομμάτι του Ανατολικού Ζητήματος.
Το πολιτικό κενό που άφησαν πίσω τους οι Γάλλοι προσπάθησε να γεμίσει ξανά η Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθώς οι Μαμελούκοι ήταν πλήρως αποδυναμωμένοι. Η προσπάθεια των Οθωμανών είχε κάποια επιτυχία μέχρι που την εξουσία στην Αίγυπτο ανέλαβαν μετά απο εξέγερση οι Αλβανοί μισθοφόροι της Πύλης. Ο Μουχάμαντ Αλί, γνωστός και ως Μεχμέτ Αλί αλβανικής καταγωγής απο την Καβάλα, ξεκίνησε την δυναστεία που είχε υπο τον έλεγχο της την Αίγυπτο μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα.
