Άρθρο του εξωτερικού συνεργάτη, Βασίλη Τσαλαφούτα,
Σαν σήμερα στις 27 Ιανουαρίου 1974 σε ηλικία 76 ετών ο στρατηγός του ΕΟΚΑ άφησε την τελευταία του πνοή στο κρησφύγετο του στον Άγιο Νικόλαο της Λεμεσού
Πέθανε στο σπίτι της οικογένειας Χριστοδουλίδη από καρδιακή προσβολή, ενώ τις προηγούμενες ημέρες ένιωθε έντονη αδιαθεσία. Τρεις ημέρες αργότερα πλήθων κόσμου παρευρέθηκε στην κηδεία του και οι υποστηρικτές του κήρυξαν τριήμερο πένθος εις μνήμη του. Η κυβέρνηση δεν εκπροσωπήθηκε στην κηδεία διότι οι σχέσεις του με τον Μακάριο ήταν σε τέλμα και στα πρόθυρα εμφυλίου.
Ο Γεώργιος Γρίβας γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1897 στη Χρυσαλινιώτισσα στη Λευκωσία και μεγάλωσε στο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Μόλις ολοκλήρωσε το Γυμνάσιο συνέχισε τις σπουδές του στην Σχολή Ευελπίδων. Το 1919 αποφοίτησε λαμβάνοντας τον βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού και εντάχθηκε στο εκστρατευτικό σώμα της Μικράς Ασίας. Υπηρέτησε ως ανθυπολοχαγός στο 30ο Σύνταγμα της 10ης Μεραρχίας και έλαβε μέρος στις μάχες από το Πάνορμο έως τον Σαγγάριο. Παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Ανδρείας και Πολεμικό Σταυρό και προήχθη σε υπολοχαγό και το 1926 σε λοχαγό. Σπούδασε στην Ελληνική Ακαδημία Πολέμου. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου όπου αρίστευσε. Διορίστηκε καθηγητής στην Σχολή Ευελπίδων και το 1938 προήχθη σε ταγματάρχη. Καθόλη την διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα περιφρονούσε την Ελληνική Δημοκρατία και χαιρέτησε την δικτατορία Μεταξά στις 4 Αυγούστου.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ίδρυσε στην Αθήνα την Οργάνωση «Χ» η οποία είχε κυρίως δράση εναντίον του ΕΑΜ. Δρούσε σε συνεννόηση με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής με τις οποίες είχε προνομιακή σχέση. Όταν η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου ερχόταν από τη Μέση Ανατολή στην Αθήνα για να πάρει την εξουσία που άφηναν φεύγοντας οι Γερμανοί, στη μάχη του Θησείου, τον Δεκέμβριο του 1944, ο Γρίβας πολέμησε εναντίον του ΕΛΑΣ για τον έλεγχο της Αθήνας.
Το 1946, μαινόταν η «Λευκή τρομοκρατία». Τον Φεβρουάριο, ο Γρίβας απέστειλε επιστολή στον Πρωθυπουργό Σοφούλη γράφοντας του πως θα πάρει την ασφάλεια του κράτους στα χέρια του. Ο Σοφούλης απάντησε κλείνοντας τα γραφεία της «Χ», πολλά μέλη της οποίας πέρασαν στην παρανομία. Ο Γρίβας προσπάθησε να γίνει πολιτικός χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, κυρίως γιατί αρνήθηκε τις προτάσεις του Τσαλδάρη να κατεβεί μαζί του.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας πήγε στην Κύπρο και με το ψευδώνυμο Διγενής, ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955 τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία με ένα κυρίαρχο αίτημα: την Ένωση με την Ελλάδα. Οι Άγγλοι δεν πίστευαν ότι οι Κύπριοι θα μπορούσαν να εξεγερθούν και να αντισταθούν με επιτυχία.
Στα αγγλικά αρχεία σε έγγραφο με ημερομηνία 12/6/56, όταν δηλαδή είχε ξεκινήσει η ΕΟΚΑ, με τίτλο «Ο στρατηγός Γρίβας και η Οργάνωση ‘Χ’» αναφέρονται ως μειονεκτήματά του «η αλαζονεία του, η έπαρση και η περιορισμένη διανοητική δύναμή του». Από εκεί και πέρα πάντως, όπως επισημαίνεται στο ίδιο έγγραφο, το ιστορικό του αποδεικνύει πως ήταν καλός επαγγελματίας στρατιώτης, θαρραλέος, οπαδός της μοναρχίας και «λυσσαλέος αντικομμουνιστής», στοιχεία που εκτιμούσαν οι Βρετανοί των υπηρεσιών ασφαλείας.Με το τέλος του αγώνα και τις υπογραφές Ζυρίχης-Λονδίνου, με τις οποίες διαφωνούσε, έφυγε στην Αθήνα όπου και ίδρυσε «Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας».
Τον Ιούνιο του 1964, τον έστειλε ξανά η κυβέρνηση Παπανδρέου ως επικεφαλής 5.000 στρατιωτών και ανέλαβε την αρχηγία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και στη συνέχεια και της Εθνικής Φρουράς με τη συναίνεση του Μακάριου.
Το Νοέμβριο του 1967, ελληνοκυπριακές δυνάμεις υπό τις διαταγές του Γρίβα επιτέθηκαν στους Τουρκοκύπριους στις περιοχές Άγιος Θεόδωρος και Κοφίνου δυτικά της Λάρνακας, ύστερα από εντάσεις και προκλήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα τον θάνατο 22 Τουρκοκυπρίων και ενός Ελληνοκύπριου.
Η Τουρκία απείλησε να εισβάλει στο νησί και η εισβολή απετράπη μόνο με ανταλλάγματα την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και την ανάκληση του Γρίβα στην Ελλάδα.Επέστρεψε μυστικά στις 31 Αυγούστου 1971 και ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β’. Η σχέση του με τον Μακάριο, που είχε περάσει από χίλια κύματα έφτασε στα άκρα και οι μεταξύ τους διαφορές δεν γεφυρώθηκαν ποτέ.Ο ίδιος αποκαλούσε με το κοσμικό του όνομα τον Μακάριο και τον κατηγόρησε για αρχομανία και ως ανθενωτικό.Η δράση της ΕΟΚΑ Β΄ ξεκίνησε με δολιοφθορά εγκαταστάσεων, κλοπή όπλων, εκρηκτικών υλών και ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών και αυτοκινήτων. Αργότερα ενεπλάκη σε αιματηρές συμπλοκές, με νεκρούς, ενάντια σε υποστηρικτές του Μακαρίου μέχρι και το θάνατο του Γρίβα.Η ΕΟΚΑ Β συνέχισε να λειτουργεί και συμμετείχε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ συμμετείχαν κατα την διάρκεια της εισβολής σε επιθέσεις εναντίων τουρκοκυπριακών θυλάκων.
Η προσωπικότητα του ακόμα και σήμερα γίνεται θέμα διαμάχης από την μια λόγω της δωσιλογικής του δράσης κατά την διάρκεια της Κατοχής και της συνεργασίας του με τους Γερμανούς , καθώς και της δράσης του στην χρονική περίοδο του ΕΟΚΑ Β , όπου στην ουσία ήταν εμφύλια διαμάχη και οδήγησε στην μέχρι και σήμερα κατοχή μέρους της Κύπρου. Από την άλλη , η στρατιωτική του δράση τόσο στη Μικρά Ασία, στο μέτωπο της Αλβανίας, καθώς φυσικά και στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου οδήγησαν στην εντός εισαγωγικών θεοποίηση του. Πρόσφατο παράδειγμα που δείχνει την διττή ερμηνεία της δράσης του αποτελεί η διαμάχη που προέκυψε λόγω της πρόθεσης του Ιδρύματος Γρίβα Διγενή για την δημιουργία μεγάλου μνημείου στην Λεμεσό. Αποτέλεσε μία μάχη μεταξύ Δεξιών και Αριστερών παρατάξεων από το 2008 έως το 2017.
