Σε μια εποχή που περιτριγυριζόμαστε από τα social media, την πολυγαμία και την μέγιστη κοινωνικοποίηση, κάπου έχουν χαθεί οι ισορροπίες, το νόημα και η ειλικρίνεια στα πρόσωπα μας. Πότε είναι η τελευταία φορά που χαρήκατε ένα πραγματικό ταξίδι, μια μαγειρική ή ένα περπάτημα. Χωρίς ειδοποιήσεις, χωρίς πανικό, χωρίς όλες τις ανούσιες έγνοιες των ημερών.
Όσο περνάει ο καιρός τόσο υπνωτίζεται ο άνθρωπος. Τόσο επαναπαύεται στην επιρρεπή εποχή μας. Περιμένοντας όλα αυτά που ζητεί κάνοντας βήματα προς τα πίσω.
Αρχικά έχει χαθεί στην πλειοψηφία η ουσία μιας πραγματικής σχέσης. Μιας σχέσης χωρίς ψέματα, χωρίς κρυφές σκιές και χωρίς τρίτες καταστάσεις. Μια σχέση αληθινή, γεμάτη ευθύνες και κατανόηση, γεμάτη ζωή και προσωπικότητα. Stories, φλερτ, μπλα μπλα, ανασφάλειες και μονογαμικός πνιγμός, έστω και οπτικά, βρίσκονται πάντα δίπλα μας.
Ας ρωτήσουμε τους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν, όχι πως ερωτεύτηκαν ούτε πως τα κατάφεραν, αλλά πως θα χρησιμοποιούσαν εκείνοι όλα εκείνα τα μέσα που έχουμε στα χεριά μας. Ακούγαμε πως μεγαλώνοντας ψάχνεις και βρίσκεις το νόημα στο καθετί, τώρα απλά αλλοιώνουμε ότι αγνό απόθεμα έχει μείνει για να το κατακτήσουμε. Μήπως ο πληγωμένος και ο μπερδεμένος πρέπει να πάρει χρόνο με την πραγματική του ζωή και να κατανοήσει ότι έχει μόνο μια ή μήπως να συνεχίσουμε όλο ευθεία μέχρι να βρούμε τοίχο μετά από αμέτρητες στάσεις;
Αυτό που καταλαβαίνω, λοιπόν είναι ότι όλα ξεκινούν από την σωστή διαχείριση της ζωής. Είτε αυτό είναι ένα κινητό, είτε μια σχέση είτε ένας φίλος, η αγάπη, η ειλικρίνεια και η δημιουργικότητα είναι έννοιες που αν δεν συνυπάρχουν, αυτομάτως αναιρούνται. Δεν έχουμε κανέναν ανάγκη για να μην νιώθουμε μόνοι, ούτε για να μάθουμε, ούτε για να περάσει ο χρόνος, ούτε για να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
Έχουμε ανάγκη να κατανοήσουμε τι μπορούμε να προσφέρουμε, με λάθη, αλλά αγνά. Τότε θα χρειαζόμαστε κάποιον να μας δείξει ποσό έτοιμοι είμαστε να ατυχούμε ή να αποτύχουμε αγαπόντας.
Μέχρι τότε ας κατανοήσουμε την εποχή και μετά την ζωή μας, ας καταλάβουμε ποσό γρήγορα περνάει ο χρόνος για διαφορετικά σαγαπώ και καινούργια ζευγάρια ματιών, ας μην παρατάμε ότι μας ξυπνάει το εσωτερικό μας και ας προσπαθούμε να ρίξουμε τους τοίχους που φτάνουμε, χωρίς στάσεις. Οι στάσεις είναι για όσους χρειάζονται να γεμίσουν. Κάποιοι γεμίζουν σε 8 μέρες, 8 μήνες ή 8 χρόνια και δεν χρειάζεται να ξαναγεμίσουν ποτέ για να τερματίσουν.
Πηγή εικόνας: frapress.gr
