Του εξωτερικού συνεργάτη, Γιάννη Μπελετσιώτη,
Τώρα ρε σεις που έχουν κλείσει οι κινηματογράφοι, πόσο σας έχει λείψει να δείτε μια καλή ταινία; Να πάρεις τον κολλητό σου ή την κοπέλα σου που δεν εκτιμάνε ποτέ μια που τους πρότεινες εσύ, να πάτε στον κινηματογράφο και μετά να σας ζαλίσουν για ένα δίωρο πως δεν έχετε γούστο, ενώ τρώτε σουβλάκια στην Πλάκα. Η πανδημία έχει πληγώσει τα σινεμά είναι η αλήθεια. Η βιομηχανία όμως έχει πολλές σταθερές και δεν τα παράτησε. Έτσι, ακόμα και σε ένα πολύ δύσκολο διάστημα καταφέρνει να δημιουργεί ταινίες που θα ενθουσιάσουν τον τηλεθεατή.
Εκεί που είχα αρχίσει να χάνω την ελπίδα μου, έπεσε στην αντίληψη μου το Nobody. Την είδα πριν μερικές μέρες στο Amazon που στριμάρει και ομολογώ πως έκλεψε την καρδούλα μου. Αν είχα ξαναγράψει στο youth voice, θα ξέρατε πόσο πολύ εκτιμώ προσπάθειες σαν τη συγκεκριμένη, όμως, επειδή είναι η πρώτη φορά και θα «σπάσει» ο παρθενικός μου υμένας με εσάς απόψε, ευκαιρία λοιπόν να διαβάσατε γιατί την αγάπησα και γιατί την θεωρώ παιδί του JohnWick.
Πηγή εικόνας: imbd
Αρχικά δύο λογάκια για την υπόθεση. Ο Χατς Μάνσελ είναι όπως φαίνεται ένας κλασικός οικογενειάρχης που ζει μια ήσυχη και βαρετή ζωή σε κάποιο προάστιο της Αμερικής. Μια ληστεία όμως σπίτι του, τον κάνει να θυμηθεί το ένοχο παρελθόν του και αυτό δεν είναι πολύ καλό νέο για όσος θέλουν να τον εξοντώσουν.
Ο σκηνοθέτης Ίλια Ναϊσούλερ έχει αντιληφθεί πλήρως τις απαιτήσεις του σύγχρονου σινεμά και ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να δημιουργήσει ένα καλό αποτέλεσμα. Πήγε για ένα ποτάκι κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ στο Nightjar του Λονδίνου και πάνω στο δεύτερο ουίσκι, αναρωτήθηκε για το τι χρειάζεται να πράξει ώστε να τραβήξει, όσο περισσότερο γίνεται, την προσοχή του θεατή. «ΤΟ ΒΡΗΚΑ» φώναξε και έσπασε την ησυχία. Θα βάλω πρωταγωνιστή τον Μπομπ Όντενκιρκ από Better call Saul και στο πρώτο μισάωρο θα έχει ρίξει τρία φορτηγά ξύλο σε όσους θελήσουν να του κάνουν κακό. Εν τέλει, όποιος την δει θα θέλει να φάει τρία σουβλάκια και να πέσει για ύπνο. Η τέλεια συνταγή.
Το Nobody είναι αυτό που λέμε μία μικρή ταινία. Όχι σε χρόνο αλλά σε υπόθεση, πλοκή και σενάριο. Δεν χάνεσαι σε νοήματα, απολαμβάνεις τα εφέ και το ξύλο που δίνει και παίρνει σε όλη την διάρκεια. Τώρα αυτό μας χαλάει; ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΧΙ. Αν ήθελα να δω νόημα θα έβαζα τον Κόπολα. Αφού δεν έβαλα τον Κόπολα, τότε περιμένω να δω κακούς να τις αρπάζουν σε κάθε πιθανή ευκαιρία από τον Μπομπ Όντενκιρκ. Σε συνδυασμό με ένα υποτυπώδες story και μία σχετικά καλή πλοκή, που δεν κάνει κοιλιά, τότε έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα.
Πηγή εικόνας: imbd
Από τις πρώτες στιγμές, καταλαβαίνεις ότι θα δεις κάτι καλά δουλεμένο. Απλότητα στις σκηνές και τα πλάνα, με κάποιες σοβαρές ομοιότητες με το John Wick. Μένει όμως μονάχα σε αυτές, γιατί έχει τον δικό του χαρακτήρα. Το ξύλο και η δράση του δεν είναι τόσο intellectual και έχει πολλή περισσότερη βρωμιά, χτυπήματα κάτω από την μέση και ο πρωταγωνιστής μας δεν ντρέπεται να τις μαζέψει και ο ίδιος. Η δράση είναι συνεχόμενη και δεν τραβιέται από τα μαλλιά, υποσχόμενη ότι θα περάσεις καλά. Αυτό είναι που μένει στο τέλος.
Δεν περίμενα ότι θα δω τον Όντενκιρκ σε έναν τέτοιο ρόλο και θα μου αρέσει, όμως ο τύπος το κατάφερε και αυτό.
Με ελάχιστες σχεδόν ατάκες στην ταινία σε βάζει απόλυτα στο πετσί του ρόλου που ενσαρκώνει. Ο ίδιος κάνει το κλίμα των καταστάσεων να είναι αυτό που πρέπει, ενώ παράλληλα κάνει μια αξιοπρόσεκτη δουλειά, βάζοντάς τον δυνατά στον χάρτη, για ένα project τέτοιου είδους.
Θα μπορούσε σαν σύνολο να είχε τρυπήσει και το ταβάνι, όμως δεν ξέφυγε τόσο πολύ, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Μου υποσχέθηκαν πως θα δω μία ταινία που θα δαγκώνω το κάθισμα του καναπέ και θα φωνάζω σαν χούλιγκαν επί δύο ώρες και μου το έδωσαν.
Πριν κλείσω, θέλω να κάνω μία ειδική μνεία στην μουσική. Για τους φαν της ροκ μουσικής το Nobody είναι σαν ραντεβού στα τυφλά που αφού στα λέει καλά ήδη από τα μηνύματα, σκας μύτη και βλέπεις μια πανέμορφη ύπαρξη. Τρομερή επιλογή κομματιών ασορτί με την δράση και μάλιστα κατάφεραν εκεί που με χτυπούσαν με δράση ανελέητα, να με κάνουν να δακρύσω. Δεν θα γίνει περεταίρω αποκάλυψη, για να μην γίνω σαν τους ενοχλητικούς που κάνουν spoilers.
Για τους παραπάνω λόγους, το Σάββατο που έρχεται μπορείτε να δείτε το Nobody. Θα πάρετε αυτό που σας υπόσχεται και θα περάσετε ένα διασκεδαστικό σαββατόβραδο, κάνοντας το Μαράκι που σας το παίζει και δύσκολη, πιο αδιάφορη και από ένα λαμπατέρ. Αφήστε τους Ταραντίνο της δεκάρας να κλαίνε για ποιότητα, υψηλά νοήματα και απολαύστε την.
