Από τις 13 Μαΐου 2022, περιστατικά ευλογιάς των πιθήκων έχουν αναφερθεί στον ΠΟΥ από 12 κράτη μέλη που δεν είναι ενδημικά για τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων.

Οι επιδημιολογικές έρευνες συνεχίζονται, ωστόσο, ο εντοπισμός επιβεβαιωμένων και ύποπτων περιπτώσεων ευλογιάς των πιθήκων χωρίς άμεσες ταξιδιωτικές συνδέσεις με μια ενδημική περιοχή αντιπροσωπεύει ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο γεγονός. Τα τρέχοντα διαθέσιμα στοιχεία υποδηλώνουν ότι εκείνοι που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο είναι όσοι βρίσκονται σε στενή σωματική επαφή με περιπτώσεις που είναι συμπτωματικές.

Μέχρι σήμερα, όλες οι περιπτώσεις των οποίων τα δείγματα επιβεβαιώθηκαν με PCR, έχει διαπιστωθεί πως έχουν μολυνθεί από τη Δυτική Αφρική.  Η αλληλουχία γονιδιώματος από δείγμα επιχρίσματος επιβεβαιωμένου κρούσματος στην Πορτογαλία, έδειξε στενή αντιστοιχία του ιού της ευλογιάς των πιθήκων που προκάλεσε την τρέχουσα εστία, με εξαγόμενα κρούσματα από τη Νιγηρία στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ και τη Σιγκαπούρη το 2018 και το 2019.

Η ανθρώπινη ευλογιά των πιθήκων είναι μια ζωονόσος που προκαλείται από τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων, έναν ορθοποξικό ιό και στενό συγγενή του ιού της ευλογιάς (ευλογιά). Αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην κεντρική Αφρική το 1970 και ιστορικά έχει επηρεάσει μερικές από τις φτωχότερες και πιο περιθωριοποιημένες κοινότητες στον κόσμο.

Το κλινικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από πυρετό, εξάνθημα, μυαλγία και λεμφαδενοπάθεια. Μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο μέσω άμεσης επαφής με τραυματισμένους ιστούς, σωματικά υγρά, αναπνευστικά σταγονίδια και μολυσμένα υλικά όπως κλινοσκεπάσματα. Η περίοδος επώασης της ευλογιάς των πιθήκων είναι συνήθως από 6 έως 13 ημέρες, αλλά μπορεί να κυμαίνεται από 5 έως 21 ημέρες.

Είναι συνήθως αυτοπεριοριζόμενη, αλλά μπορεί να είναι σοβαρή σε ορισμένα άτομα, όπως παιδιά, έγκυες γυναίκες ή άτομα με ανοσοκαταστολή λόγω άλλων καταστάσεων υγείας. Παραμένει αβέβαιη η «φυσική ιστορία» του ιού της ευλογιάς των πιθήκων και απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για τον προσδιορισμό της ακριβούς δεξαμενής και του τρόπου με τον οποίο διατηρείται η κυκλοφορία του ιού στη φύση. Η κατανάλωση ανεπαρκώς μαγειρεμένου κρέατος και άλλων ζωικών προϊόντων μολυσμένων ζώων είναι ένας πιθανός παράγοντας κινδύνου.

Ιστορικά, ο εμβολιασμός κατά της ευλογιάς είχε αποδειχθεί ότι είναι προστατευτικός έναντι της ευλογιάς των πιθήκων. Ενώ ένα εμβόλιο (MVA-BN) και μια ειδική θεραπεία (tecovirimat) εγκρίθηκαν για την ευλογιά των πιθήκων, το 2019 και το 2022 αντίστοιχα, αυτά τα αντίμετρα δεν είναι ακόμη ευρέως διαθέσιμα.

Ανησυχίες έχουν εκφραστεί από τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με την ενίσχυση της εξάπλωσης του ιού της ευλογιάς των πιθήκων στο πλαίσιο μεγάλων συγκεντρώσεων. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τη μετάδοση του ιού της ευλογιάς των πιθήκων, καθώς συνεπάγονται στενές, παρατεταμένες και συχνές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να εκθέσουν τους συμμετέχοντες σε επαφή με τραυματισμένους ιστούς, σωματικά υγρά, αναπνευστικά σταγονίδια και μολυσμένα υλικά.

Η φθίνουσα πληθυσμιακή ανοσία που σχετίζεται με τη διακοπή του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς έχει δημιουργήσει το τοπίο για την αναζωπύρωση της ευλογιάς των πιθήκων. Αυτό αποδεικνύεται από τις αυξήσεις στον αριθμό των κρουσμάτων και τη διάμεση ηλικία των ατόμων που έχουν προσβληθεί από ευλογιά των πιθήκων καθώς και από την επανεμφάνιση εστιών σε ορισμένες χώρες μετά από απουσία 30-40 ετών.

Επιπλέον, η εμφάνιση κρουσμάτων εκτός Αφρικής υπογραμμίζει τον κίνδυνο για γεωγραφική εξάπλωση και την παγκόσμια σημασία της νόσου. Η πιθανότητα μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο αποτελεί ανησυχία όχι μόνο για τα μέλη του νοικοκυριού, αλλά και για τους παρόχους φροντίδας σε άρρωστα άτομα. Υπό το πρίσμα μιας ενδεχόμενης πανδημίας, η επίδραση της νόσου της ευλογιάς στη δημόσια υγεία δεν πρέπει να υποτιμάται. Η διεθνής υποστήριξη για αυξημένη επιτήρηση και ανίχνευση κρουσμάτων ευλογιάς των πιθήκων είναι ουσιαστικά εργαλεία για την κατανόηση της συνεχώς μεταβαλλόμενης επιδημιολογίας αυτής της αναζωπυρούμενης νόσου.

 Βιβλιογραφία: 

  • Adler, Hugh, et al. “Clinical features and management of human monkeypox: a retrospective observational study in the UK.” The Lancet Infectious Diseases (2022).
  • Bunge, Eveline M., et al. “The changing epidemiology of human monkeypox—A potential threat? A systematic review.” PLoS neglected tropical diseases 16.2 (2022): e0010141.
  • Πληροφορίες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Πηγή εξωφύλλου: india.com