Πολλές αντιδράσεις έχει προκαλέσει τις τελευταίες μέρες η απόφαση του ηθοποιού Άρη Σερβετάλη να αποχωρήσει από την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστούσε, καθώς αρνείται να δεχτεί τα μέτρα προστασίας κατά της πανδημίας και να παίξει σε κοινό μόνο εμβολιασμένων. Στο πολυσυζητημένο έργο «Ρινόκερος» οι κάτοικοι μιας μικρής επαρχιακής πόλης μετατρέπονται σε ρινόκεροι, ενώ ο μόνος που αντιστέκεται είναι ο κεντρικός ήρωας (Μπερανζέ).
Ο Άρης Σερβετάλης, ενσαρκώνοντας τον Μπερανζέ, εκούσια ή ακούσια με την απόφασή του αυτή, δίνει τη δυνατότητα στους ανεμβολίαστους να συσχετίσουν το μήνυμα που περνάει ο πρωταγωνιστής ενάντια στον φασισμό και στον ναζισμό με την τάση εναντίωσης που επικρατεί σήμερα απέναντι στα μέτρα προστασίας.
Η παράσταση μπορεί να ερμηνευτεί ως μια αλληγορία. Οι ρινόκεροι αποτελούν τους εμβολιασμένους, ενώ υπάρχει και αυτός ο ένας που αρνείται να συνθηκολογήσει και παρουσιάζεται ως ο μεσσίας των ανεμβολίαστων. Εκείνος ο οποίος δίνει το χώρο ώστε να ενταθούν οι αντιεπιστημονικές δοξασίες και να ενισχυθεί η συνωμοσιολογία που αντιτίθεται στην επιστημονική έρευνα.
Πιο επεξηγηματικά, ο Άρης Σερβετάλης ο οποίος έχει συνδεθεί με την Ορθόδοξη Εκκλησία και ντύνεται με το περιτύλιγμα ενός «ανθρώπου του Θεού», δίνει το βήμα στους αντιεμβολιαστές να συνεχίσουν το αφήγημά τους περί καταπάτησης των δικαιωμάτων του πολίτη. Ο ηθοποιός προέβη μάλιστα σε βαρύγδουπες δηλώσεις περί «πιστοποιημένου ντανιάσματος ανθρώπων».
Σε αυτό το σημείο αξίζει να υπογραμμίσουμε πως η πλειονότητα των κληρικών και οι επικεφαλής της Εκκλησίας τίθενται με το μέρος της επιστήμης προωθώντας τον εμβολιασμό και προβάλλοντας πολλά επιχειρήματα προτροπής προς τους πιστούς προκειμένου να τους απομακρύνουν από σωτηριολογικές νουθεσίες τυχάρπαστων καιροσκόπων και συνωμοσιολογικές διδαχές .
Ο ηθοποιός δίνει εν ολίγοις τη δυνατότητα σε ανθρώπους ευκολόπιστους και χειραγωγήσιμους να ενισχύσουν ένα κίνημα που οδηγεί, είτε το αποδέχονται είτε όχι, στην αποδεδειγμένη αύξηση των θανάτων.
Δυστυχώς, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις αυτοκτονικών τάσεων των ανθρώπων που αρνήθηκαν να διασωληνωθούν περιμένοντας ένα θαύμα που δεν ήρθε ποτέ και κατέληξαν μόνοι σε ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου, αφήνοντας πίσω τα αγαπημένα τους πρόσωπα να θρηνούν. Είναι δεδομένο πως μέσω του εμβολιασμού ο αριθμός των θανάτων μειώνεται και σε αντίθεση με τις συνωμοσιολογικές παραφιλολογίες που δεν ευσταθούν επιστημονικά, υπάρχουν έρευνες και στατιστικές που το αποδεικνύουν.
Σε ό,τι αφορά την απόφαση του ηθοποιού, σαφέστατα δεν παραβαίνει κανένα νόμο και είναι επιτρεπτό να σπάσει το συμβόλαιο του αποχωρώντας από την παράσταση που πρωταγωνιστεί, αφού έχει ενημερώσει τους υπεύθυνους από το καλοκαίρι. Ωστόσο, η απόφασή του μπορεί να είναι νομικά ευσταθής και επιτρεπτή, όμως μειονεκτεί ηθικά. Με αυτή του τη κίνηση ουσιαστικά ενισχύει ακόμα περισσότερο τον διχασμό και περνάει το μήνυμα πως τα περιοριστικά μέτρα είναι άδικα και καταπατούν δικαιώματα την ώρα που μετράμε σε καθημερινή βάση μεγάλο αριθμό νεκρών.
Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίσει αυτοβούλως για τον εαυτό του, όμως είναι δεδομένο πως πρέπει να επωμιστεί τις συνέπειες αυτών των αποφάσεών του. Συνεπώς απόψεις που υποστηρίζουν πως τα μέτρα προστασίας αποτελούν ένα φασιστικό υγειονομικό απαρτχάιντ, πρέπει να ανήκουν στο περιθώριο μέχρι να εξαλειφθούν εντελώς.
