Αφιέρωμα του εξωτερικού συνεργάτη, Θάνου Μαυραγάνη,
Το ημερολόγιο έγραφε 25 Νοεμβρίου 2020, όταν έφυγε από τη ζωή ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Τον Ντιεγκίτο δεν γίνεται να μην τον γνωρίζεις ή έστω να μην τον έχεις ακουστά, αφού αποτέλεσε και αποτελεί ένα μύθο του αθλήματος.
Έμεινε στην ιστορία όχι μόνο για τα κατορθώματά του εντός γηπέδου, αλλά και εκτός αυτού. Μία προσωπικότητα εκρηκτική, αμφιλεγόμενη, που τάραζε τα νερά και γεμάτη μπρίο, οδήγησε στη δημιουργία μιας περσόνας που σε έκαναν να τον λατρέψεις. Ο Maradona γεννήθηκε στο Λανούς της Αργεντινής στις 20 Οκτωβρίου του 1960. Μεγάλωσε στη Βίλα Φιορίτο, μια παραγκούπολη στα νότια προάστια του Μπουένος Άιρες, σε μια φτωχή οικογένεια, έχοντας πέντε αδέρφια.
Καριέρα
Τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο τα έκανε σε ηλικία 8 ετών, οπότε και εντοπίστηκε από έναν ανιχνευτή ταλέντων, τον Εστρέλια Ρόχα, ενώ έπαιζε στη γειτονιά του. Ο τότε προπονητής της ομάδας νέων Κορνέγιο είχε πει: «Όταν ο Ντιέγκο ήρθε στην Αρχεντίνος Τζούνιορς για δοκιμές, ήμουν πραγματικά τρελαμένος από το ταλέντο του και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν μόλις οκτώ ετών. Τον ρωτήσαμε για την ταυτότητά του, ώστε να τον ελέγξουμε, αφού παρόλο που είχε τη διάπλαση ενός παιδιού, έπαιζε σαν ενήλικας. Όταν ανακαλύψαμε ότι μας είπε την αλήθεια αποφασίσαμε να αφιερώσουμε τον εαυτό μας καθαρά σε αυτόν». Στις ακαδημίες της Αρχεντίνος Τζούνιορς έμεινε μέχρι και τα 14 του και στη συνέχεια «ανέβηκε» στην πρώτη ομάδα του συλλόγου. Τότε πραγματοποίησε και τις πρώτες εμφανίσεις στο πρωτάθλημα της Αργεντινής, εντυπωσιάζοντας με το ταλέντο του. Αξίζει να σημειωθεί ότι έγινε και ο νεότερος παίκτης που αγωνίστηκε στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής! Στα 4 χρόνια της παραμονής του στην Αρχεντίνος Τζούνιορς, αναδείχτηκε 3 φορές πρώτος σκόρερ. Αυτό προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μεγάλων συλλόγων της χώρας, με την Μπόκα Τζούνιορς να φτάνει στην απόκτησή του.
Μπόκα Τζούνιορς
Με τη φανέλα της Μπόκα ο Μαραντόνα κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα, που έμελλε να είναι και το μοναδικό του, στην Αργεντινή. Επίσης κατάφερε να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ, για πέμπτη συνεχή χρονιά, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ στην πατρίδα του. Παρέμεινε στον σύλλογο για ενάμιση έτος, καθώς η Μπόκα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούσε να τον κρατήσει. Το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον δεν άργησε να φανεί, με την Μπαρτσελόνα να καταφέρνει να τον εντάξει στις τάξεις της.
Μπαρτσελόνα
Στη Βαρκελώνη ξεκίνησε το ευρωπαϊκό ταξίδι του Αργεντίνου. Οι Καταλανοί ανακοίνωσαν διθυραμβικά την απόκτησή του, κλείνοντας συμβόλαιο ύψους ρεκόρ στην ποδοσφαιρική ιστορία! Εκεί έμεινε για 2 χρόνια και δυστυχώς η πορεία του στην ομάδα δεν ήταν η αναμενόμενη. Αυτό συνέβη, διότι την πρώτη χρονιά η υγεία του κλονίστηκε από ηπατίτιδα και έμεινε 4 μήνες εκτός δράσης. Παρά την κακή του εικόνα κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας και να χειροκροτηθεί στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου από τους φιλάθλους της Ρεάλ (μισητής αντιπάλου της Μπαρτσελόνα) σε έναν αγώνα κυπέλλου! Τη δεύτερη χρονιά έμεινε εκτός για τρεις μήνες από ένα δολοφονικό μαρκάρισμα, του αμυντικού της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Αντονι Γκοϊκοτσέα. Τέλος, στο φινάλε της σεζόν στον τελικό του Κυπέλλου, με αντίπαλο την Αθλέτικ Μπιλμπάο, θεωρήθηκε υπεύθυνος για τα επεισόδια στη λήξη του αγώνα, ενώ η ομάδα του έχασε και το τρόπαιο. Το γεγονός αυτό σήμανε και την αποχώρησή του από το σύλλογο.
Νάπολι
Ο Μαραντόνα κατέληξε στη Νάπολι, φτάνοντας στο απόγειο της δόξας του. Για τον ίδιο ήταν η ευκαιρία να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος στον κόσμο, ενώ για την ομάδα ο Μαραντόνα θα ήταν σαν σωτήρας, που θα έδινε στον φτωχό και κατατρεγμένο ιταλικό νότο κάτι να υπερηφανεύεται. «Θέλω να γίνω το είδωλο των φτωχών παιδιών της Νάπολης, επειδή αυτοί είναι όπως ήμουν εγώ στο Μπουένος Άιρες», δήλωσε στην επίσημη παρουσίασή του! Τα 2 πρώτα χρόνια της θητείας του στην ομάδα δεν έφεραν επιτυχίες, αλλά μπήκαν οι βάσεις για την αρχή μιας νέας αυτοκρατορίας στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Τη σεζόν 1986-87 η Νάπολι κατέκτησε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά στην ιστορία της, με πρωταγωνιστή το Μαραντόνα. Ακόμη, έφτασε και στην κατάκτηση του Κυπέλλου, γράφοντας την σημαντικότερη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου, κατακτώντας το νταμπλ, κάτι που μόνο τρεις σύλλογοι είχαν καταφέρει μέχρι τότε (Γιουβέντους, Τορίνο, Ίντερ), και οι τρεις της βόρειας χώρας. Την επόμενη σεζόν η Νάπολι δεν κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα, παρ’ ότι βρέθηκε πολύ κοντά. Εκείνη την χρονιά έγινε γνωστή και η σχέση του με την Καμόρα (ιταλική μαφία) που τον οδήγησε στην καταστροφή!
Την σεζόν 1988-89 η Νάπολι κατέκτησε το κύπελλο UEFA, που ήταν ο πρώτος και τελευταίος διεθνής τίτλος του συλλόγου και του αρχηγού της στην Ευρώπη. Ο Μαραντόνα λατρευόταν σαν θεός στην πόλη και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραμείνει στην ομάδα παρ’ ότι ήθελε να αποχωρήσει. Τελικά αυτή η απόφασή του, του «βγήκε» σε καλό, αφού κέρδισε το πρωτάθλημα για δεύτερη και τελευταία φορά. Το τέλος της εποποιΐας του γράφτηκε την σεζόν 1990-91. Η χρονιά ξεκίνησε μέτρια και ο ίδιος κινούταν σε «ρηχά νερά». Το Μάρτιο του 1991 βρέθηκε θετικός σε κοκαΐνη σε ντόπινγκ τεστ που πραγματοποιήθηκε μετά τον αγώνα Νάπολι – Μπάρι! Η καριέρα του στην Ιταλία ως πρώτου σκόρερ στην ιστορία της Νάπολι με 115 τέρματα σε επίσημους αγώνες, τελείωσε εκεί. Τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενάμιση έτους (η ποινή δεν αφορούσε μόνο την Ιταλία, αλλά οπουδήποτε υπήρχε επαγγελματικό ποδόσφαιρο)! Στις 6 Μαΐου η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής τιμωρεί το «χρυσό» παιδί της με 14 μήνες για χρήση απαγορευμένων ουσιών. «Ναι, έκανα χρήση κοκαΐνης. Ήθελα να ξεπεράσω το στρες και την πίεση από τη σωματική και ψυχολογική κόπωση. Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Πίστεψα ότι η κοκαΐνη θα με ανακούφιζε. Δεν είχα δίκιο, αλλά δεν είχα και τις ηθικές δυνάμεις να αντισταθώ», παραδέχεται ο ίδιος ο Μαραντόνα.
Σεβίλλη
Παρά το συγκρατημένο ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων, έπαιξε για ένα χρόνο στη Σεβίλλη. Στην Ανδαλουσία κατάφερε να βρει για ένα διάστημα τον «καλό» του εαυτό με κάποιες καλές εμφανίσεις. Οι «αλκυονίδες ημέρες» όμως δεν κρατάνε πολύ. Από τα μέσα της χρονιάς κι έπειτα επιστρέφει στις κακές συνήθειες, υποκύπτοντας στις σειρήνες της νύχτας. Αρχίζει να ξενυχτάει και να αργεί στις προπονήσεις και στον τοπικό Τύπο κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα σκάνδαλα, που αφορούν νυχτερινούς καυγάδες και κλήσεις από την αστυνομία για υπερβολική ταχύτητα. Τελικά η Σεβίλλη κατατάσσεται στην 7η θέση του πρωταθλήματος, είχε σημαντικό οικονομικό όφελος, αλλά το διαζύγιο ανάμεσα στις δύο πλευρές ήταν αναπόφευκτο.
Νιούελς Όλντ Μπόις και Μπόκα Τζούνιορς
Ο Μαραντόνα επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου και τελείωσε την καριέρα του. Αγωνίστηκε μόλις σε 5 παιχνίδια με την Νιούελς Όλντ Μπόις, η οποία έλυσε τη συνεργασία μαζί του, γιατί δεν προσερχόταν στις προπονήσεις. Το 1995 πήγε στην ομάδα της καρδιάς του, όπου έμεινε για 2 χρόνια. Παρ’ ότι έκανε μια σχετικά καλή χρονιά δεν πήρε το πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά ήταν φανερά σε κακή κατάσταση και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Σημείωσε 360 τέρματα σε 704 επίσημους αγώνες (στοιχεία με βάση την RSSSF), ενώ συμπεριλαμβανομένων και των φιλικών 552 τέρματα. Συχνά αντιμετωπίστηκε σκληρά από τους αμυντικούς της εποχής του, αλλά το καλά δομημένο κορμί του άντεξε σε μια περίοδο που η στοιχειώδης προστασία των μεγάλων αστέρων ήταν άγνωστη.
Εθνική Αργεντινής
Η εθνική ομάδα της χώρας του αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του. Οι εμφανίσεις του με την Αλμπισελέστε μπορούν να θεωρηθούν ως αυτές οι οποίες τον έκαναν θρύλο του αθλήματος.
Παγκόσμιο Κύπελλο 1978 (Η απόρριψη)
Το μουντιάλ του 1978 έλαβε μέρος στην πατρίδα του Ντιέγκο. Παρά το ταλέντο που είχε επιδείξει και σε συνδυασμό με την δυνατή ομάδα που είχε η εθνική αργεντινής τότε, βίωσε την πρώτη του απόρριψη. Ο προπονητής, Σεσάρ Λουίς Μενότι, δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της ομάδας, καθώς θεωρήθηκε μικρός και άπειρος. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει την κατάκτηση του τροπαίου, αντ’ αυτού βοήθησε την εθνική ομάδα των Ελπίδων να κατακτήσει το Παγκόσμιο κύπελλο νέων στην Ιαπωνία την επόμενη χρονιά. Οι εμφανίσεις του στη διοργάνωση ήταν εντυπωσιακές και πολλοί αθλητικοί συντάκτες και φίλαθλοι άρχισαν τις συγκρίσεις με τον Πελέ, γεγονός που τον ακολούθησε καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του και εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα.
Παγκόσμιο Κύπελλο 1982 (Το ξεκίνημα)
Το μουντιάλ εκείνης της περιόδου δεν είχε καλή έκβαση για τον ποδοσφαιρικό αστέρα. Δεν έπεισε με την παρουσία του και έμεινε σε χαμηλά στάνταρ απόδοσης. Η Αργεντινή αποκλείστηκε στην δεύτερη φάση, απογοητεύοντας τους φιλάθλους και τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί από την προηγούμενη κατάκτηση.
Παγκόσμιο Κύπελλο 1986 (Το δικό του Μουντιάλ)
Η συγκεκριμένη διοργάνωση ευθύνεται για την επιβεβαίωση της κυριαρχίας του, που παρόμοια δεν είχε παρουσιαστεί μέχρι τότε. Ο Μαραντόνα, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις, οδήγησε τη χώρα του στην κατάκτηση του βαρύτυμου τροπαίου. Μάγεψε τον κόσμο με τις ενέργειές του και το πλήθος άρχισε να τον εξυμνεί. Το σημαντικότερο παιχνίδι για την εκτόξευσή του είναι εκείνο εναντίον της Αγγλίας στη φάση των «8». Είχαν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από τον πόλεμο των Φώκλαντς, κάτι που κατά κοινή διαπίστωση είχε δημιουργήσει μεταξύ των δύο εθνών ένταση, που μεταφέρθηκε και σε αυτή τη σύγκρουση! Αυτός ο αγώνας είναι ο πιο συζητημένος στην ιστορία του ποδοσφαίρου, καθώς σημειώθηκαν τα 2 πιο πολυσηζητημένα γκολ που επιτεύχθηκαν ποτέ! Ο πρωταγωνιστής ήταν φυσικά ο Μαραντόνα. Το πρώτο τέρμα του, σημειώθηκε εμφανώς με το χέρι, μιας και ο Αργεντινός ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να νικήσει στον αέρα τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον. Έτσι χρησιμοποίησε το χέρι του και δήλωσε μετά τον αγώνα : «Το γκολ αυτό μπήκε λίγο από το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο από το χέρι του Θεού». Έτσι καθιερώθηκε ως το «χέρι του Θεού». Το δεύτερο γκολ σημειώθηκε τέσσερα λεπτά αργότερα και προήλθε σε μια επέλαση περίπου 60 μέτρων μακριά από το αντίπαλο τέρμα, πέρασε πέντε παίκτες της Αγγλίας μαζί με τον τερματοφύλακα. Έτσι προέκυψε η αντίθεση ανάμεσα στα δύο γκολ του εναντίον της Αγγλίας: «παράνομο» το πρώτο, «εξιλέωση και αποκατάσταση» της απάτης του με το υπέροχο δεύτερο. Να σημειωθεί ότι το δεύτερο γκολ ψηφίστηκε ως το καλύτερο γκολ του περασμένου αιώνα!
Παγκόσμιο Κύπελλο 1990 (Η αρχή του τέλους)
Στο μουντιάλ εκείνο η Αργεντινή και ο Μαραντόνα δεν ήταν αντάξιοι των προσδοκιών. Παρ’ όλα αυτά, κατάφεραν ανέλπιστα να φτάσουν στον τελικό, αλλά να ηττηθούν από τη Δυτική Γερμανία, παίρνοντας εκδίκηση για το χαμένο τελικό του 1986 από την Αργεντινή. Γεγονός που σήμανε την αρχή του τέλους του, ήταν στο παιχνίδι του ημιτελικού εναντίον της Ιταλίας. Ο Μαραντόνα, που λατρευόταν από τους Ναπολιτάνους, ζήτησε να υποστηρίξουν τον ίδιο και όχι τη χώρα τους, ζητώντας από αυτούς να θυμηθούν πώς τους είχαν φερθεί οι υπόλοιποι Ιταλοί . Όντας ήρωας, σε μια χώρα που τον «φιλοξενούσε» για τόσο καιρό, έγινε ανεπιθύμητο πρόσωπο σχεδόν σε μια νύχτα, συντελώντας στο να μεταφερθεί στην υφήλιο η εικόνα ενός διχασμένου λαού σε καιρό ειρήνης. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του επιτέθηκαν άσχημα με πρωτοσέλιδα όπως: «ο Λούσιφερ ζει στη Νάπολη», στην εφημερίδα Repubblica. Σε δημοσκόπηση μετά τη διοργάνωση ψηφίστηκε ως ο πιο μισητός άνθρωπος στην Ιταλία!
Παγκόσμιο Κύπελλο 1994 (Η αποκαθήλωση)
Σε εκείνη τη διοργάνωση ο «μάγος της μπάλας» αποκαθηλώθηκε. Ο Μαραντόνα στην έναρξη της διοργάνωσης αντιμετώπισε την Ελλάδα και πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση, σκοράροντας και ένα γκολ. Το άδοξο τέλος του, όμως, δεν άργησε, αφού στον επόμενο αγώνα με την Νιγηρία «πιάστηκε» ντοπαρισμένος! Αυτή αποδείχθηκε ότι ήταν η τελευταία εμφάνιση για τη χώρα του.
Έχει το ρεκόρ επίτευξης τερμάτων και συμμετοχών για την εθνική Αργεντινής. Συμμετέχοντας σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα αγωνίστηκε σε 21 αγώνες (επίδοση που ισοφάριζε το τότε ρεκόρ), σε 16 ήταν αρχηγός (επίδοση ρεκόρ), σημείωσε 8 τέρματα και ψηφίστηκε αργότερα δύο φορές (1994, 2013) ως ο δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην κορυφαία διοργάνωση πίσω από τον Πελέ.
Δηλώσεις Μαραντόνα
15 από τις σημαντικότερες δηλώσεις του, που αποτυπώνουν πλήρως τον χαρακτήρα, το πνεύμα, τις αντιφάσεις και τη γενικότερη φιλοσοφία ζωής του:
- Αν πεθάνω, θέλω να ξαναγεννηθώ και να γίνω και πάλι ποδοσφαιριστής. Και θέλω να είμαι και πάλι ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
- Είμαι ένας παίκτης που έδωσε χαρά στον κόσμο και αυτό είναι αρκετό για μένα.
- Το πρώτο γκολ εναντίον της Αγγλίας στο Μουντιάλ του 1986 δεν μπήκε από το δικό μου χέρι. Ήταν το χέρι του Θεού.
- Το να παίρνεις τη μπάλα από τα πόδια του Messi, είναι σαν να παίρνεις ένα μήλο από μένα, τη στιγμή που είμαι έτοιμος να το φάω. Και είμαι μόνιμα πεινασμένος. Το να βλέπεις τον Messi να παίζει είναι σαν σεξ.
- «Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα, επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες, και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!».
- Βάζεις ένα γκολ και πανηγυρίζεις. Ο Cristiano Ronaldo σκοράρει και νομίζεις πως βλέπεις μία διαφήμιση για σαμπουάν.
- Η μητέρα μου έλεγε πάντοτε πως είμαι ο καλύτερος. Και μεγάλωσα πιστεύοντας πως αυτό που λέει η μαμά μου είναι το σωστό.
- Μισώ τα πάντα που προέρχονται από τις ΗΠΑ. Τα μισώ με όλη μου την ψυχή.
- Ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα να παίζω καλά. Γι’ αυτό κάνω πάντοτε το σταυρό μου, πριν μπω στο γήπεδο. Νιώθω πως τον προδίδω αν δεν το κάνω.
- Είμαι ο Maradona. Βάζω γκολ και κάνω λάθη.
- Όταν φοράω τη φανέλα της εθνικής ομάδας, νιώθω μία μοναδική επαφή με το δέρμα μου. Όλα τα άλλα δε μετρούν.
- Μπορώ να σας πω πως έχω πολύ δυνατούς ώμους, για να αντέξω τη μάχη με οποιονδήποτε.
- Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να αλλάξω κάποια πράγματα, θα το έκανα. Αλλά ένα γκολ είναι πάντοτε ένα γκολ. Η Αργεντινή έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια και εγώ ήμουν ο καλύτερος παίκτης του πλανήτη.
- Είμαι άσπρο και μαύρο. Ποτέ δεν θα είμαι γκρι.
- Το να βλέπω τη μπάλα να κυλά και να την κυνηγώ είναι εκείνο που με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου.
Ο Ντιέγκο Μαρμάντο Μαραντόνα ήρθε στη γη και έζησε εξήντα χρόνια με δυσκολίες, φτώχεια, δόξα, πλούτη, αποτυχίες, επιτυχίες, χλευασμό και αποθέωση. Για ορισμένους ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Για άλλους υπήρξε μια σπουδαία προσωπικότητα, που νοιαζόταν για τους φτωχότερους και κοινωνικά αδικημένους. Για πολλούς ήταν ένα παράδειγμα προς αποφυγή, ένας εγωκεντρικός τύπος, που, ενώ είχε τα πάντα, έγινε άπληστος και έκανε καταχρήσεις. Σίγουρα δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητος, κάτι το οποίο τον κάνει μοναδικό. Κλείνοντας, με πολύ σεβασμό θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Πεπ Γουαρδιόλα: «Είχα δει ένα πανό στην Αργεντινή, όταν βρέθηκα πριν από λίγο καιρό, που έγραφε: Δεν μας νοιάζει τι έκανες στη ζωή σου, σημασία έχει τι έκανες για τις δικές μας».
Καλό ταξίδι…
