Το νέο πολιτικό του κόμμα (με όνομα «ΕΣΥ», ίδιο με αυτό της «κίνησης» του Αρτέμη Σώρρα – γενικά το έχουν οι ακροδεξιοί με τα ονόματα, ενδεικτικό και το «Έλληνες Γ.Τ.Π.» του Κασιδιάρη -) παρουσίασε ο ανεξαρτητοποιημένος από τη ΝΔ και πρώην δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, παρουσία όλης της ακροδεξιάς «αφρόκρεμας» (Τζήμερος, Φάηλος κλπ).
Πρόκειται για ένα από τα πλέον πάμπολλα συντηρητικά κόμματα που βρίσκονται δεξιότερα από την κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό και τί συμπεραίνουμε;
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ακόμα ιδεολογικοπολιτική συνέχεια της μεταπολιτευτικής φασίζουσας αντίληψης, απευθείας από την μήτρα των υποστηρικτών της δικτατορίας, στα χνάρια του πατήρ Πλεύρη και του Καρατζαφέρη. Εάν ανατρέξουμε μάλιστα στις ατζέντες αυτών των κομμάτων (ΕΣΥ, Νέα Δεξιά, Δημιουργία Ξανά, Κόμμα Κασιδιάρη, Κόμμα Βελόπουλου κλπ) θα διαπιστώσουμε τα πλέον κλασσικά στοιχεία αυτού του «χώρου»:
1) Λαϊκιστικές θέσεις που απλά εργαλειοποιούν το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα δίχως υλοποιήσιμες αντιπροτάσεις, 2) ακατανόητος συντηρητισμός με δόσεις αντικομμουνιστικής υστερίας βγαλμένης από το 1950 και φυσικά ρατσιστικό κρεσέντο (συγκεκαλυμμένο ή ωμό). Το παράδοξο είναι πως αυτές οι εθνικολαϊκιστικές νοοτροπίες, ενώ θεωρητικά δήθεν θέλουν μια Ελλάδα ισχυρή/ανεξάρτητη, στην εγχώρια πολιτική προσπαθούν να επιβληθούν στους αδύναμους (πχ ξένους, μετανάστες κλπ) ενώ στην εξωτερική πολιτική απλώς εναρμονίζονται με τους ισχυρούς, όπως έμαθαν άλλωστε από την παραδοσιακή δεξιά του τελευταίου αιώνα. Εν ολίγοις, δεν είναι ούτε πατριώτες, όπως φαντασιώνονται (μάλλον τυπικό δείγμα «νεοραγιάδων», θα έλεγα) ούτε και τολμηροί παίκτες. Για αυτό τον λόγο και πέφτουν σε χιλιάδες αντιφάσεις: Είναι και ενάντια στην παγκοσμιοποίηση (λέμε τώρα), και υπέρ του θεσμικού status quo της, και υπέρ μιας δήθεν επίλυσης των εθνικών θεμάτων, και υπέρ της εναρμόνισης με θεσμούς και κύκλους που τα διατηρούν ανεπίλυτα, και υπέρ της κοινωνίας (μη γελάτε), και υπέρ της άνισης διάρθρωσής της σε εργασιακούς, οικονομικούς, θεσμικούς τομείς.
Ο Φάηλος Κρανιδιώτης, ο Θάνος Τζήμερος και ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος μαζί στην έναρξη του κόμματος του τελευταίου
Όλες αυτές οι γραφικές προσπάθειες, όπως και του Βελόπουλου (του τύπου με τις επιστολές του Χριστού…) που είναι ήδη στη Βουλή, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απτή απόπειρα δημιουργίας μιας «σοβαρής Χρυσής Αυγής», στα πρότυπα της περιγραφής του Μπάμπη Παπαδημητρίου, βουλευτού της ΝΔ και πρώην «δημοσιογράφου».
Στρατηγικός στόχος δηλαδή, είναι η απόπειρα συγκρότησης ενός χώρου δεξιότερα της ΝΔ, ήτοι συγκεκαλυμμένα ή καθαρά εθνικιστικού, που θα αποσπάσει από το σημερινό κυβερνόν κόμμα ένα ακραία συντηρητικό ακροατήριο, διόλου εκλογικά ευκαταφρόνητο, το οποίο κατάφερε να ενσωματώσει η κυβερνώσα παράταξη με την προσχώρηση του ΛΑΟΣ επί Σαμαρά και που διατηρεί έκτοτε. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως αντίστοιχες πολιτικές ισορροπίες είχε και η ΕΡΕ, ο πολιτικός πρόγονος της σημερινής ΝΔ.
Τι συμπεραίνουμε από όλα αυτά;
1) Αποδεικνύεται έμπρακτα, όπως είχε ήδη γίνει με τις δηλώσεις Παπαδημητρίου και Μπαλτάκου, πως στη Νέα Δημοκρατία έχει εγκολπωθεί εδώ και χρόνια ένα ακραία συντηρητικό έως και εθνικιστικό ακροατήριο το οποίο προς ώρας ισορροπεί με το πιο μετριοπαθές (το αυτοαποκαλούμενο κεντροδεξιό, φιλελεύθερο). Ενδεικτικό είναι εξάλλου πως πρόσωπα όπως ο Φάηλος Κρανιδιώτης και ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, όπως και ο Καρατζαφέρης πριν από αυτούς, προήλθαν από το συγκεκριμένο κόμμα, από το οποίο αργότερα αποσχίστηκαν. Θα μου πείτε: «Αυτό περιμέναμε για να το καταλάβουμε; Το ότι υπουργοποιήσαμε σχεδόν ολόκληρο το πρώην ΛΑΟΣ, όπως τον Μάκη Βορίδη που κυκλοφορούσε με τσεκούρια στη Νομική, δεν ήταν ενδεικτικό της κατάστασης;». Αυτό το (μάλλον ρητορικό) ερώτημα καλό θα ήταν να το απευθύνετε στους υποστηρικτές της θεωρίας «ενσωμάτωσης» των άκρων στα κοινοβουλευτικά και εν γένει πολιτικά κόμματα… Σε αυτό το ακροατήριο λοιπόν, της υπέρμετρα συντηρητικής δεξιάς αντίληψης που βαίνει εντός του πλαισίου της νεοφασιστικής εθνικιστικής ιδεολογίας (όπως και οι Τραμπ, Λεπέν, Σαλβίνι, Πούτιν, Όρμπαν, Μπολσονάρο, που αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση για την ελληνική ακροδεξιά), προσβλέπει η προαναφερθείσα κομματική πανσπερμία.
Η Νέα Δημοκρατία το γνωρίζει αυτό, και καλά θα κάνει να αγχώνεται, αφού εξαρχής επέλεξε να ισορροπήσει σε δύο αντίρροπες βάρκες: μια δήθεν ευρωπαϊκή φιλελεύθερη και μια έτερη ακραία συντηρητική, επενδύοντας εκλογικά σε αυτό το κοινό, είτε το παραδέχεται είτε όχι.
2) Ενδεχομένως, αφού τα κουκιά δεν βγαίνουν (31% στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ γαρ, χρειάζεται τουλάχιστον 36% για αυτοδυναμία μετά από τις επερχόμενες διπλές εκλογές), θα γελάσει ο κάθε πικραμένος αν η υποτιθέμενη φιλελεύθερη ευρωπαϊκή ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη αναγκαστεί, κατ’ όπως φαίνεται, να ζητήσει συγκυβέρνηση από τύπους όπως ο Βελόπουλος ή ομοίους του…
3) Πέραν της πλάκας, η κατάσταση είναι τρομακτική. Εκτός από την δημοσκοπική άνοδο του φυλακισμένου νεοναζί Ηλία Κασιδιάρη (ο οποίος αργά ή γρήγορα θα μπει στη Βουλή, δυστυχώς, παρά την κατάρρευση της εγκληματικής οργάνωσης της ΧΑ) και την ήδη υπάρχουσα ακραία τάση της Νέας Δημοκρατίας που έχει πλέον σημαντική μερίδα του Υπουργικού Συμβουλίου, έχουμε διασπορά ακροδεξιών και εθνικιστικών θυλάκων. Η κατάσταση προσομοιάζει, σε πολύ μικρότερο (ακόμα) βαθμό, στην αμερικανική και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, όπου κυρίως ανταγωνίζονται (νεο)φιλελεύθερες με ακραία συντηρητικές δυνάμεις, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτά της Γαλλίας και της Αμερικής.
Σε αυτό το πλαίσιο οι Δημοκρατικές, Προοδευτικές και Ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις καλούνται να κάνουν αυτό που απέτυχαν τα προηγούμενα χρόνια πολυ – κρίσεων: Να πείσουν τον κόσμο ότι προσφέρουν μια όντως βιώσιμη και υλοποιήσιμη εναλλακτική, μακριά από εύκολες δημαγωγίες, με συγκεκριμένες – τεχνικές προγραμματικές θέσεις, λύνοντας έτσι θέματα που χρόνια ταλανίζουν τον τόπο (βλ. εργασιακά, βιοποριστικά, μεταναστευτικό – προσφυγικό, υποβαθμισμένες περιοχές εντός Αττικής που θυμίζουν γκέτο κλπ), περιορίζοντας παράλληλα την ακροδεξιά ροπή της ελληνικής κοινωνίας.
Οι αποτυχίες της Δημοκρατίας γεννούν ευκαιρίες για τον ακροδεξιό εθνικολαϊκισμό και την πατριδοκαπηλία. Όσο το ξεχνάμε τόσο θα συνεχίζουν να ξεπροβάλλουν τέτοιες γραφικότητες. Όπως κάποιοι λέμε εδώ και χρόνια, απαλλαγήκαμε από την νεοναζιστική ΧΑ, όχι όμως και από τις αιτίες που την γιγάντωσαν….
