Μικροί και μεγάλοι καθίστε αναπαυτικά, πάρτε δίπλα σας τ’ απαραίτητα και ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι μακρινό. Αρχικά, θα περάσουμε τον Ατλαντικό Ωκεανό και θα προσγειωθούμε στο Μεξικό, γνωρίζοντας ένα από τα καλύτερα animation που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Στη συνέχεια η Pixar Animation Studios, μαζί με τον σκηνοθέτη και εμπνευστή της εκπληκτικής ιστορίας μας, Lee Unkrich, μας ταξιδεύουν στην Γη των Νεκρών. Δεν πιστεύω να τρομάξατε; Μη σας πτοεί το άκουσμα, απλά επικεντρωθείτε στην υπέροχη εμπειρία που μας χαρίζουν οι δημιουργοί και μαζί τους αφεθείτε σε ένα υπέροχο μουσικό και ευαίσθητο ταξίδι.
Οι ταινίες animation τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές ιδέες που έχουμε δει και αποτελούν μια σταθερή αξία για την κινηματογραφική ψυχαγωγία. Έτσι, λοιπόν, ήρθε η ώρα να περιεργαστούμε ένα αριστούργημα animation ταινίας, το Coco. Για μια ακόμα φορά με το Coco υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική αλλά και άκρως συγκινητική κεντρική ιδέα, η οποία σίγουρα θα κάνει μικρούς, αλλά και μεγάλους θεατές, να μείνουν καρφωμένοι στις θέσεις τους. Η ταινία έχει άλλες φορές πιο ανάλαφρη μορφή, κυρίως όσον αφορά τα συναισθήματα και άλλες φορές μια πιο δραματική χροιά, ανάλογα και τις περιστάσεις, φυσικά. Σε πολύ μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει και προσφέρει πολλά στον θεατή, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα ως τροφή της κριτικής μας σκέψης.
Πάμε όμως να δούμε συνοπτικά τον κύριο άξονα του έργου. Κεντρικός μας ήρωας είναι ο μικρός Miguel Rivera, βέρος Μεξικάνος στην κυριολεξία, που έχει κρυφό απωθημένο να γίνει μουσικός. Ίνδαλμά του ο διάσημος της περιοχής, Ernesto de la Cruz, ένας ταλαντούχος τραγουδιστής, αλλά και ηθοποιός. Η οικογένεια του Miguel έχει απαγορέψει σε τρεις γενιές απογόνων να ακούν την οποιαδήποτε μουσική και όχι μόνο. Ό,τι έχει σχέση με τραγούδι, μελωδία και τα σύνεργα που παράγουν ήχους καταστρέφεται. Η επανάσταση ήρθε από τον μικρό Miguel που ήθελε να μοιάσει στο ίνδαλμά του και από εκεί και έπειτα ξεκινάει ένα φαντασμαγορικό ταξίδι για την αναζήτηση της αλήθειας, της προσπάθειας, των αξιών, των παραδόσεων, αλλά και την γνωριμία μας με την Χώρα Των Νεκρών. Έτσι, ο Miguel, που επιθυμεί διακαώς να πάρει μέρος στον τραγουδιστικό διαγωνισμό της Ημέρας των Νεκρών, αναγκάζεται να φτάσει στα άκρα, για να βρει κιθάρα. Θα επιχειρήσει να «δανειστεί» αυτήν που εκτίθεται στο μουσείο του De la Cruz, γεγονός που θα τον μεταφέρει μαγικά στη Χώρα των Προγόνων, όπου κατοικούν μόνο πεθαμένοι.
Πηγή φωτογραφίας: Jason’s Movie Blog
Το Coco είναι ξεκάθαρο στις προθέσεις του και φυσικά ακολουθεί την γνωστή συνταγή με τις πολύχρωμες εικόνες, το χιούμορ, την συγκίνηση και όλα εκείνα τα οποία την έχουν κάνει την πιο πετυχημένη στο είδος της.
Ένα μιούζικαλ φαντασίας, βασισμένο στην πρωτότυπη ιδέα του Lee Unkrich (Toy Story 2-3), που το σκηνοθέτησε μαζί με τον Adrian Molina. Η μεξικανική μουσική (υποψηφιότητα Χρυσής Σφαίρας τραγουδιού για το «Remember me»), εικονογραφία και η λαϊκή παράδοση προσελκύουν τους δημιουργούς σε ένα φαντασμαγορικό ταξίδι, σε ένα γιγάντιο θεματικό πάρκο γεμάτο γραφικούς χαρακτήρες, έντονους ήχους και ζωηρά χρώματα. Το δίλημμα «οικογενειακές αρχές ή προσωπικές αξίες» οδηγεί την πλοκή σε έναν αγωνιώδη, με πικάντικα και μελωδικά διαλείμματα αγώνα του Miguel ενάντια στο χρόνο (για να επιστρέψει στη χώρα των ζωντανών), οι λατινοαμερικανικές σαπουνόπερες βάζουν το χεράκι τους και η πολυβραβευμένη Pixar ξανακάνει το θαύμα της και κερδίζει άλλη μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα (και σχεδόν σίγουρα για Oscar) καλύτερου animation.
Από τους ηθοποιούς που χάρισαν τις φωνές στους στην ταινία, θα προσπαθήσω να σας πω μόνο τους βασικούς. Την φωνή στον μικρό Miguel, χάρισε ο Anthony Gonzalez, άξιος στον ρόλο του και πολύ ωραία η φωνή του στα τραγούδια, αλλά και στα συναισθήματα που μας μετέφερε. Στην φωνή του Hector, συναντάμε τον βραβευμένο με Χρυσή Σφαίρα, Gael Garcia Bernal, αλλά και ως καλύτερο ηθοποιό στις ταινίες «La mala educación» και «Me estás matando Susana» και πολλές άλλες. Ο Benjamin Bratt (Traffic – The Infiltrator- Ride Alone 2), χαρίζει τις φωνητικές του χορδές στον Ernesto de la Cruz. Τέλος την Mama Coco φωνητικά την αναδεικνύει η γηραιά πλέον, Ana Ofelia Murguia.
Πηγή φωτογραφίας: Moviesltd.gr
Ναι, η ταινία γίνεται συχνά υπερβολικά συγκινητική και δεν αποφεύγει ένα επιφανειακό πατινάζ στην κουλτούρα του Μεξικού. Ωστόσο, ο ρυθμός, η ανάπτυξη των χαρακτήρων, η τελειότητα της εικονογράφησης και το twist στην πλοκή δένουν άψογα, το Coco (από το όνομα της γιαγιάς που περιμένει τον πατέρα της πριν κλείσει τα μάτια της) πετάει και το τραγούδι «Remember Me» των Kristen και Robert Lopez, του νεότερου νικητή Oscar, Emmy, Grammy και Tony, καταλήγει να είναι τόσο έξυπνα τοποθετημένο και τόσο όμορφα γραμμένο. Η ταινία σεβάστηκε την κουλτούρα που αναδεικνύει, παρέδωσε χαρακτήρες με τους οποίους το κοινό μπορεί να ταυτιστεί και έκανε τον θεατή κάθε ηλικίας να αναπολήσει τους ανθρώπους που έχασε και δεν θα ξεχάσει ποτέ και είναι αφιερωμένη σε όλους αυτούς.
Τα κίνητρα που δίνουν ώθηση για να κάνεις τα όνειρα σου αληθινά, αν και στηρίζονται σε ανθρώπους που τους έχεις πιο ψηλά και από την ίδια σου την οικογένεια, αρχίζουν τελικά ν’ αλλάζουν. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε οι περισσότεροι, αλλά είναι πολύ έντονο το συναίσθημα που έχεις, όταν θαυμάζεις κάποιον. Εκτός του ότι θέλεις να του μοιάσεις, τον θεοποιείς μέσα σου και ονειρεύεσαι τα πιο τρελά σενάρια. Τώρα το δύσκολο κομμάτι είναι όταν φτάνει η ώρα και η στιγμή που θα απομυθοποιήσεις το πρόσωπο αυτό. Εκεί χάνεις τον κόσμο όλο. Όταν μαθαίνεις την αλήθεια, για το τι μέρος του λόγου είναι. Αυτό εν τέλει, σου δίνει την δυνατότητα να καταλάβεις ότι οι πραγματικοί ήρωες και άξιοι θαυμασμού, είναι τα μέλη της οικογένειας σου που είναι πάντα εκεί και σε στηρίζουν, αλλά και σ’ αγαπούν γι’ αυτό που είσαι.
Πραγματικά πρωτόγνωρη εμπειρία για μια ταινία που απευθύνεται στα παιδιά, να δίνει τόσα μηνύματα στους μεγάλους. Άραγε εμείς κρατάμε τις αναμνήσεις όσων έχουν φύγει από τη ζωή ζωντανές ή περιμένουμε μια τέτοια ταινία για να θυμηθούμε όλα όσα μας χάρισαν απλόχερα, όταν ήταν μαζί μας; Ποιο είναι, όμως, το μεγάλο μυστικό του «Coco»; Δεν θέλω να κάνω κάποιο spoiler. Απλά, συμβουλεύω τους θεατές, να θυμούνται και να δώσουν μεγάλη βάση στο όνομα του τίτλου!!!
Πηγή αρχικής εικόνας: talcmag.gr
