Του Παναγιώτη Δωρή,
Η υγειονομική κρίση του κορωνοιού κρατεί δεόντως έναν χρόνο μετά την εμφάνιση του, και σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το χάσμα μεταξύ υποστηρικτών και αντιδρώντων στα μέτρα περιορισμού της πανδημίας οξύνεται με τον καιρό. Αφ’ ενός, η κυβέρνηση διαρκώς επιτηρεί την αριθμητική πορεία των φορέων- κρουσμάτων και αναλόγως της αυξομείωσης λαμβάνει τα κατάλληλα – κατά την κρίση της- μέτρα, αφ’ ετέρου οι πολίτες αντιδρούν επαναλαμβανόμενα, σθεναρά και πανταχόθεν, είτε με την φυσική τους υπόσταση είτε μέσω του διαδικτύου, κατά των μέτρων αυτών, ο καθένας με βάση την δική του πεποίθηση και άποψη.
Πώς φτάσαμε όμως σε αυτή την διένεξη; Γιατί έχει δημιουργηθεί μια δίχως άλλο διχόνοια στον ελληνικό λαό;
Η κυβέρνηση αποτελεί τον εκφραστή του ελληνικού λαού μέσω της δεδηλωμένης εμπιστοσύνης της Βουλής και την έχουσα εκτελεστική εξουσία. Αυτή, προσπαθεί να αναχαιτίσει την διασπορά του ιού με σκοπό την ελάφρυνση του Ε.Σ.Υ, καθώς σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύει (το Σύστημα) να μπλοκάρει την αντιμετώπιση καθημερινών συχνών και έκτακτων περιστατικών, με ενδεχόμενο αποτέλεσμα την οριστική ρήξη του Ε.Σ.Υ και την ολοσχερή του αποδιοργάνωση . Για αυτόν ακριβώς τον λόγο προβαίνουν τα μέλη της κυβέρνησης σε εκφράσεις που σχετίζονται με την αναγκαιότητα της ευλαβικής τήρησης των μέτρων και την κατάδειξη της καταστροφής που θα επέλθει σε αντίθετη περίπτωση, στην μη εφαρμογή τους δηλαδή.
Παρ’ όλα αυτά, τα κρούσματα και οι απώλειες ανθρώπινων ζωών έχουν αυξηθεί, το Ε.Σ.Υ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ολοένα και δυνατότερα, καθώς επίσης οι ατομικές ελευθερίες περιορίζονται με αυξητική τάση.
Όσον αφορά το ζήτημα των ατομικών ελευθεριών που περιγράφονται στο Σύνταγμά μας και έχουν περιοριστεί ραγδαίως, οφείλουμε να προβούμε σε ορισμένες επισημάνσεις. Ο δίχως άλλο περιορισμός της κίνησης, με προαπαιτούμενο την προηγούμενη άδεια από κάποιον αόρατο επόπτη- παρατηρητή ήδη ενέχει στοιχεία αντισυνταγματικότητας, η προσπάθεια δε να δίδεται ένας προαποφασισμένος χρόνος για την κίνηση εκτός οικίας του κάθε ατόμου υπερβαίνει τα ακρότατα όρια της αρχής της αναλογικότητας (η σπουδαιότερη, ίσως, αρχή του Συντάγματός μας) και σαφώς κρίνεται αντίθετη σε αυτό, με τις ισχυρές φωνές αντίδρασης του νομικού κόσμου να δικαιολογούνται στο έπακρο.
Προσφάτως παρατηρήθηκε ακόμη ένα συμβάν αστυνομικής βίας στην χώρα, κάτι που είχε ως επακόλουθο τα φαινόμενα ανομίας του αντιεξουσιαστικού (και όχι μόνο) κόσμου στην Νέα Σμύρνη και τον βαρύ τραυματισμό ενός αστυνομικού. Αν μη τι άλλο, με τις κινήσεις της ηθικός αυτουργός των σε ιστορική γραμμή γεγονότων θεωρείται αδιαμφισβήτητα η κυβέρνηση, η οποία έχοντας στην φαρέτρα της την τακτική της τρομολαγνείας και της αστυνομοκρατίας αφενός, αφετέρου στον βωμό της επανέναρξης των δραστηριοτήτων της οικονομίας θυσιάζει ορισμένες θεμελιώδεις ατομικές ελευθερίες του ατόμου οδυνηρώς, πασχίζοντας να μηδενίσει τα κρούσματα. Ορισμένοι μάλιστα, μεταξύ αυτών και ο γράφων, θεωρούν ότι η καλλιέργεια της εθνικής διχόνοιας, έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ιδέα των θεσμών και ενδέχεται να ανακύψουν νέες προβληματικές, που ως αποτέλεσμα θα έχουν την ψυχική και οικονομική καταρράκωση των πολιτών.
Και σε όλα αυτά, υφίστανται ορισμένοι γελωτοποιοί μέσα στην κυβέρνηση, άλλοι που διακρίνονται και άλλοι όχι. Ένας ανέφερε ότι ευθύνονται οι καταστηματάρχες, οι απλοί συνοικιακοί έμποροι, που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και ομολόγησε ότι εάν είχε τα κλειδιά της επιχείρησής τους θα την ανέκαμπτε οικονομικά, και άλλος, που αντί να λάβει σαφή απόσταση από τα τεταμένα επεισόδια της Νέας Σμύρνης και να κατευνάσει την κατάσταση σε όφελος του ελληνικού λαού, παρέβη ένα σημαντικότατο νομοθέτημα Ευρωπαϊκής διάνοιας και πνεύματος, αυτό της Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων, και δημοσιοποίησε τα στοιχεία (κατέδωσε, ίσως αρμόζει στην περίπτωση αυτή) πολίτη θύμα αστυνομικής βίας, δικαιολογώντας μάλιστα την κίνησή του αυτή λόγω των αριστερών πεποιθήσεων (ανέφερε) του πολίτη.
Αποτελεί μέγιστη ντροπή και ευτελισμός του θεσμού του κοινοβουλευτισμού η ύπαρξη τέτοιων ατόμων στα έδρανα της Βουλής, καθώς όπως έχω επαναλάβει, η Βουλή είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας. Και δεν θεωρώ σώφρον να χαρακτηρίσουμε σε τέτοιο εξευτελιστικό βαθμό την ελληνική κοινωνία, απλώς οφείλουμε συνεχώς να καταδικάζουμε τέτοιου είδους εκφραστές. Στις μέρες μας η νομιμότητα και η ηθική ομοιάζουν με δύο οχήματα, τα οποία μόλις έφθασαν σε διασταύρωση και χωρίστηκαν αντίκρυ.
Σε λίγες μέρες (δεν) θα γιορτάσουμε τα 200 έτη από την Ελληνική Επανάσταση, διχασμένοι και χωρίς όραμα για το μέλλον. Εξουσιαζόμενοι από μια κυβέρνηση γελωτοποιών, που δεν δρα προγραμματισμένα, δεν δρα συντονισμένα και δεν δρα σε όφελος του ελληνικού λαού. Η εξουσία της είναι ανάλογη με την θέληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που την εξέλεξε και οφείλει απαρέγκλιτα να την σέβεται. Τα έγραφε κάποτε ο σπουδαίος ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος για τον ηρωισμό των Σάμιων το 1824 απέναντι στους Τούρκους και οι Έλληνες δεν αντιλαμβανόμαστε ακόμη 200 έτη μετά τον συμβολισμό του στίχου «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», εφόσον θέλουμε «να αποθάνουμε ελεύθεροι».
