Της εξωτερικής συνεργάτιδος, Μαρίας Νοφκίδου,

Γεια σου, δεν γνωριζόμαστε αλλά νομίζω μπορούμε να κάνουμε μια κουβέντα που μας ενδιαφέρει και τους δυο. Ίσως δεν έχουμε την ίδια καταγωγή, ίσως ούτε παρόμοια ηλικία, ούτε παρόμοια χαρακτηριστικά, ούτε το ίδιο φύλο, ούτε το ίδιο «χρώμα».

Αλλά και τι πειράζει; Φτάνει που είμαστε άνθρωποι και διαθέτουμε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Σου έχω ,λοιπόν, μια ερώτηση. Πότε ήταν άραγε η τελευταία φορά που κοίταξες τον εαυτό σου στον καθρέφτη με τα μάτια πραγματικά ανοιχτά; Πότε είδες την αλήθεια σου να απεικονίζεται μπροστά σου και όχι απλώς ένα είδωλο που ταιριάζει ή δεν ταιριάζει με τις τάσεις της εποχής; Αν δυσκολεύεσαι να απαντήσεις, να ξέρεις δεν είσαι ο μόνος. Και να σου πω γιατί;

Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία τόσο ανταγωνιστική και υλιστική με αποτέλεσμα να καλλιεργείται από νωρίς και ίσως και από το οικογενειακό περιβάλλον το μικρόβιο της σύγκρισης. Καθημερινά συναντά κανείς γονείς που πιέζουν αφόρητα, ώστε να ικανοποιηθούν μέσω ενός παιδιού οι δικές τους ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Γονείς που ψάχνοντας το «άριστα» σε βαθμό, χάνουν την ουσία της γνώσης, πληγώνουν και δημιουργούν αμφιβολίες σε έναν νέο άνθρωπο που εκείνη τη στιγμή διαμορφώνει την ταυτότητά του, θεωρώντας αυτοσκοπό ένα 10 στον έλεγχο. Γονείς που δεν παύουν να συγκρίνουν τα μέλη της οικογένειας. Ναι, όλα αυτά στην σημερινή «εξελιγμένη» κοινωνία μας.

Αλλά μακάρι να σταματούσε το πρόβλημα εκεί. Γιατί τότε οι νέες γενιές με νέα ερεθίσματα και αντιλήψεις ίσως να κάλυπταν τις  συντηρηθείσες μέχρι σήμερα πεποιθήσεις. Δυστυχώς, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βομβαρδίζουν το ευρύ κοινό με τόσες πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ενισχύοντας έτσι το αίσθημα του ανικανοποίητου και παρεμποδίζοντας την θεμελίωση της αυταξίας του καθενός. Πόσες φορές σκέφτηκες , βλέποντας ένα story στο Instagram, ότι η ζωή κάποιου άλλου φαίνεται πιο ενδιαφέρουσα, πιο άνετη οικονομικά, πιο εύκολη,  με όμορφες εμπειρίες και γεμάτους χιούμορ φίλους; Πόσες φορές λαχτάρισες το ύψος ή τα μάτια, την ομορφιά ή το σώμα μιας διάσημης influencer;  Μήπως όντως στην κοινωνία που ζούμε είναι σημαντικότερο το «φαίνεσθαι» παρά το «είναι»;

Και μιας που λέμε για σώμα και ομορφιά, σου έχω ένα μυστικό που εύχομαι να μπορούσα να το μοιραστώ με όλον τον κόσμο, ώστε να αποτελεί πια κοινό τόπο στον νου όλων. Μη φοβάσαι να είσαι διαφορετικός. Οι ραγάδες, οι άσπρες τρίχες, οι αγύμναστοι μύες, οι ρυτίδες, όλες αυτές οι τέλειες ατέλειές σου, είναι αυτές που σε κάνουν μοναδικό. Σκέψου έναν κόσμο ευθύγραμμο και ασπρόμαυρο. Έναν κόσμο χωρίς ενδιαφέρον, με ίδια πρόσωπα και ίδια μοτίβα παντού. Αυτός θα είναι ο κόσμος χωρίς διαφορετικότητα. Και στο κάτω-κάτω ποιος ορίζει τι είναι όμορφο και τι άσχημο, τι γίνεται αποδεκτό και τι όχι; Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο η εμφάνιση και η διαρκής σύγκριση είναι «κλέφτρα της χαράς». Ο άνθρωπος είναι ψυχή και νους. Γιατί να θυσιαστούν αυτά στο βωμό της βιομηχανοποιημένης ομορφιάς; Μιας ομορφιάς, δηλαδή εξωπραγματικής, με τόνους make up, απεριόριστες στιγμές αφαγίας και καθημερινές θεραπείες.  Η πραγματική ομορφιά είναι ατελής, πολύχρωμη και με καμπύλες. Είναι αυθεντική.

Ποιο είναι λοιπόν, το πρώτο βήμα, ώστε όντως να υπάρξει εξέλιξη και σ’ αυτόν τον τομέα της ζωής μας; Η αποδοχή. Τόσο του ίδιου μας του εαυτού όσο και των υπόλοιπων συνανθρώπων μας. Μη μαστιγώνεσαι άλλο, αγάπησε τον εαυτό σου, επαίνεσέ τον για κάτι που κατάφερε, άλλαξε τον αν θέλεις, αλλά για ΣΕΝΑ, εκτίμησε όλες τις δεξιότητές σου, γνώρισε τον εαυτό σου καλύτερα και αφουγκράσου τις ανάγκες του. Δεν είναι κουραστική η διαρκής προσπάθεια να μοιάσεις σε κάποιον; Η σύγκριση είναι ατελείωτη.

Και ξέρεις; Μόλις επιτευχθεί αυτό το βήμα θα είναι ευκολότερη  η αποδοχή και των γύρω σου.

Θυμήσου, την κοινωνία τη διαμορφώνουμε εμείς. Με τις πράξεις μας κι όχι μόνο με τα λόγια μας. Δημιουργώντας νέες, ενδυναμωτικές πεποιθήσεις που θα εξυπηρετούν έναν καλύτερο τρόπο σκέψης, θα μπορούμε να αλλάξουμε ό, τι θέλουμε στη ζωή μας. Η ζωή μπορεί και πρέπει να είναι μια συναρπαστική περιπέτεια! Αν, λοιπόν, αναζητούμε τη συλλογή περισσότερων όμορφων συναισθημάτων από αυτή, η αλλαγή είναι απαραίτητη. Κι είναι αλλαγή πάνω από όλα εσωτερική, διανοητική. Πάψε να συγκρίνεσαι και να νιώθεις διαρκώς μειονεκτικά. Αν αναλογιστούμε πως όλοι οι άνθρωποι στη ζωή ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη γέννηση, τον πόνο, την ασθένεια και το θάνατο, τότε θα διαπιστώσουμε πως είμαστε ίσοι μπροστά στα σοβαρά ζητήματα της ύπαρξης και θα σταματήσουμε να αισθανόμαστε τόσο αδικημένοι. Επίλεξε τη σωστή ερμηνεία των συνθηκών γύρω σου και έχε αυτήν ως πυξίδα στον δρόμο της ζωής σου…

Λοιπόν…για πες, τι βλέπεις σήμερα στον καθρέφτη;