Οι εκλογικές αναμετρήσεις διεθνώς τείνουν τα τελευταία χρόνια, να εξελίσσονται σε αρκετά ενδιαφέροντα πεδία αντιπαράθεσης και συγκρουσιακών συνομιλιών. Προ ολίγων ημερών ολοκληρώθηκε η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών στη Κύπρο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι πολιτικές εξελίξεις στη Μεγαλόνησο έχουν διπλή σημασία: Αφενός η εθνική, ιστορική αλλά και συναισθηματική εγγύτητα της Ελλάδας με την Κύπρο οδηγεί σε συσσώρευση του ενδιαφέροντος της ελληνικής κοινής γνώμης στις εκεί πολιτικές και εκλογικές εξελίξεις. Αφετέρου, οι πολιτικοί συσχετισμοί που διαμορφώνονται θα έχουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του Κυπριακού ζητήματος.
Είναι γνωστό ότι τα ακροδεξιά κόμματα εν γένει αποτελούν κόμματα αντίδρασης που αντικατοπτρίζουν τα ταπεινώτερα ένστικτα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής μερίδας πολιτών. Αξιοποιώντας το φόβο του διαφορετικού, καλύπτουν το ρατσιστικό τους πρόσωπο με το προσωπείο του προστάτη του λαού. Δηλώνουν σταθεροί στις απόψεις τους και ικανοί να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο της χώρας. Φυσικά, τους χαρακτηρίζει ο λαικιστικός χαρακτήρας και η ρητορική μίσους που ως επί το πλείστον χρησιμοποιούν. Μερικά απο αυτά τα χαρακτηριστικά σε συνδιασμό με τη προβολή- ακόμη και αν αυτή ήταν αρνητική- του κόμματος ΕΛΑΜ από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έδωσαν τη δυνατότητα στο κόμμα να μπει στη Κυπριακή Βουλή.Επιπρόσθετα θα πρέπει να ειπωθεί πως η εκλογική τακτική του Ε.ΛΑ.Μ να αυτό-προσδιορίζεται ως «αντισυστημικό» αποκηρύσσοντας την εγγύτητά του με την ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, φαίνεται να πιάνει. Παρά τις όποιες διατυπώσεις τους σε ρητορικό επίπεδο, παρόμοια τακτική εφαρμόζεται από τη πλειοψηφία των ακροδεξιών κομμάτων, έτσι ώστε με την επιφανειακή άμβλυνση της εξτρεμιστικής τους υφής να καταφέρνουν να απομακρύνουν τη «ρετσινιά του ακραίου» από τον μέσο ψηφοφόρο τους.
Διατηρώντας μια εποπτεία στο εκλογικό αποτέλεσμα της Κύπρου και λαμβάνοντας σαφώς υπόψη τις ευρύτερες διεργασίες που δομούν τον διεθνή εκλογικό ανταγωνισμό, μια σειρά από συμπεράσματα μπορούν να διατυπωθούν. Φυσικά, προβληματισμό και δυσαρέσκεια σε κάθε δημοκρατικό πολίτη προκαλεί η ενδυνάμωση του ακροδεξιού κόμματος Ε.ΛΑ.Μ, το οποίο αναδείχθηκε τέταρτο κόμμα με ποσοστό 6,78%. Το αδελφό κόμμα της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, κατάφερε να διπλασιάσει σχεδόν τα ποσοστά του σε σχέση με τις εκλογές του 2016 όπου είχει συγκεντρώσει 3,71%. Το ερώτημα που απασχολεί πολλούς είναι σε τί οφείλεται αυτή η αύξηση;
Επιπλέον, αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι τα ποσοστά των βασικών κομμάτων που διεκδικούν διαχρονικά τη ψήφο των ελληνοκύπριων υποχώρησαν αισθητά. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός αποτελεί ιστορικά το κατεξοχήν κόμμα της ενσωμάτωσης των αιτημάτων των αγροτικών στρωμάτων, καθώς και των προσφυγικών πληθυσμών. Το αρνητικό κλίμα που επικράτησε προεκλογικά για τον ΔΗ.ΣΥ, λόγω όχι μόνο των σκανδάλων και των περιστατικών γενικευμένης διαφθοράς που ήρθαν στην επιφάνεια, αλλά και για τη διαχείρηση της πανδημίας, προεξόφλησε την εξέλιξη αυτή της εκλογικής υποχώρησης. Το ΑΚΕΛ δεν κατάφερε να πείσει πως δεν είχε ενεργή συμμετοχή στα διάφορα σκάνδαλα, ενώ πλήρωσε εκλογικά και την οικειοποίηση της ρητορικής των περίφημων «Ως Δαμέ!».
