Άρθρο του εξωτερικού μας συνεργάτη, Γιάννη Μπελεσιώτη
Το καλοκαίρι μου αρέσει. Όχι ο λόγος δεν είναι επειδή κολυμπάω. Μην πάει ο νους σας συνέχεια στο πονηρό πια. Το καλοκαίρι εκτός από την ανασφάλεια να βγεις στην παραλία, τα παγωτά και την ζέστη πάει πακέτο και με τα θερινά σινεμά. Έχω αναφέρει και στο παρελθόν το πόσο αγαπάμε τους καλοκαιρινούς κινηματογράφους όλης της πρωτεύουσας και ακόμα και όσοι μισούν την εποχή του θέρους, δεν γίνεται να μην τους αρέσει μια ταινία με άπειρο ξύλο κάτω από το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Σε αντίθετη περίπτωση είναι περίεργοι. Μείνετε μακριά από αυτούς τους προβληματικούς.
Εδώ και λίγες μέρες έχει κάνει πρεμιέρα η δεύτερη ταινία Suicide Squad. Ομολογώ πως όλοι πλησιάσαμε με φόβο την αίθουσα. Είναι νωπές οι μνήμες της χειρότερης ταινία με σούπερ ήρωες που μας προσέφερε απλόχερα η πρώτη version. Η ιστορία είναι πάνω κάτω γνωστή. Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Αγιέρ τελειώνει το μοντάζ της πρώτης ταινίας και το δείχνει στο test audience. Αυτό με την σειρά του αντικρύζει ένα από τα χειρότερα πράγματα στην ιστορία του σινεμά και αναθέτει το μοντάζ σε μία εταιρεία παραγωγής που είχε κάνει ένα τρέιλερ για την ταινία. Το δεύτερο μοντάζ δεν βρίσκει σύμφωνο τον Αγιέρ και έτσι για να μην τσακώνονται, αποφασίζουν να τα μπλέξουν και τα δύο μαζί. Αποτέλεσμα τραγωδία και τον Γουίλ Σμιθ να νομίζει επί δύο ώρες ότι παίζει ακόμα στο Fresh Prince of Bell Air.
πηγή εικόνας: imdb
Αυτή την φορά σκηνοθετάκια τύπου Αγιέρ έμειναν στην άκρη και είδαν πως παίζεται το παιχνίδι από τους μεγάλους. Ο Τζέιμς Γκαν, ο οποίος μας έχει δείξει ήδη τα διαπιστευτήρια του από τους Guardians of the Galaxy, έμεινε πιστός στο τρίπτυχο πλοκή, χαρακτήρες και σενάριο έχοντας ως αποτέλεσμα να βγάλει κάτι πραγματικά καλό. Άφησε στην άκρη ορθώς το ναυάγιο της πρώτης ταινίας και έπαιξε αλλιώς μπάλα. Επέλεξε να πάει σε μια κόμικ έκδοση των ηρώων και να μείνει μακριά από την μαυρίλα της DC. Πρόσθεσε gore χαρακτηριστικά που μας λείπουν απεριόριστα, ντυμένα με μπόλικη καφρίλα. Παράλληλα διάλεξε σούπερ ήρωες όχι πολύ γνωστούς στο ευρύ κοινό, δίνοντας ένα ακόμα ενδιαφέρον στο πρότζεκτ.
Το story έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν μπερδεύεσαι και οι ήρωες έχουν έναν σκοπό. Ισορρόπησε ωραία ανάμεσα στο υπερηρωηλίκι, την καφρίλα, το ξύλο, το χιούμορ, το δράμα και το συναίσθημα του θέλω να σώσω τον κόσμο ακόμα και αν είμαι ο πιο σκληρός καριόλης στην γη. Το σενάριο δεν σε κάνει να βαριέσαι, ντυμένο με ατακάρες και απολύτως ταιριαστό με τους χαρακτήρες. Εκείνοι έχουν υπόβαθρο, κίνητρα και αδυναμίες, κάτι που κάνει εύκολο στον θεατή να ταυτιστούν μαζί τους, ακόμα και αν δεν είναι ο Μπάτμαν.
πηγή εικόνας: imdb
Για να γίνουν όλα αυτά, σημαντική είναι η επιλογή ενός καλού cast. Αν και εκ πρώτης όψεως οι Ιντρίς Έλμπα (Bloodsport), Μαργκό Ρόμπι (Harley Quinn), Τζον Σινα (Peacemaker), Σιλβέστερ Σταλόνε (King Shark), Ντέιβιντ Νταστμάλχιαν (Polka Dot Man), Τζόελ Κίναμαν (Rick Flag) και Ντανιέλα Μελχιόρ (Ratcatcher 2) δεν γεμίζουν το μάτι σε θέματα χημείας μεταξύ τους, κάνουν την ευχάριστη έκπληξη. Ο ένας συμπληρώνει απόλυτα τον άλλο. Το δίδυμο των Έλμπα-Σίνα κλέβει την παράσταση με την εχθρότητα που χαρακτηρίζει την συνεργασία τους, θυμίζοντας λίγο Hobbs n Shaw στο πιο καλό τους όμως. Από κοντά και το δίδυμο που φτιάχνουν οι Ratcatcher 2 και King Shark έχει τις στιγμές του επίσης, με την γλυκές αντιδράσεις φιλίας που έχουν μεταξύ τους. Αν είσαι καλός σκηνοθέτης όμως, μπορείς να κάνεις ακόμα και τον Τζον Σίνα να παίζει καλά.
Ο Γκαν δίνει ένα δώρο στους φανς της DC. Τους λέει ξεχάσατε την ιεροσυλία που είδατε πριν πέντε χρόνια, θα σας φτιάξω. Μας δίνει την πιο καλή έκδοση της Harley Quinn μέχρι σήμερα. Οι DC οπαδοί έχουν περάσει δύσκολα και πραγματικά το άξιζαν. Ένας χαρακτήρας πολύπλοκος, που ακροβατεί άνετα ανάμεσα στην σχιζοφρένεια, τα συναισθήματα, την δράση, τις ατάκες και την ευαισθησία. Μία πολυεπίπεδη προσωπικότητα επιτέλους αποδόθηκε σωστά. Τίποτα βέβαια δεν θα γινόταν πραγματικότητα, χωρίς την Μαργκό Ρόμπι. Μια εξαιρετική ηθοποιός, βάζει τον χαρακτήρα της σε όποιον ρόλο και να ενσαρκώσει. Αδικημένη από την σπάνια ομορφιά της, έχει αφήσει παρακαταθήκη στο παγκόσμιο σινεμά και για τους μη μυημένους μην πεθάνετε χωρίς να έχετε δει πρώτα το «I, Tonya.»
πηγή εικόνας: imdb
Όλα αυτά βέβαια είναι συνοδεία με σκηνές αποτελούμενες από πέντε φορτηγά ξύλο για να χορτάσει και ο πιο πεινασμένος. Ωραία πλάνα, φοβερές χορογραφίες, αίμα παντού και επιτέλους δράση με αντίκτυπο στην ροή της ιστορίας. Οι ήρωες, ή καλύτερα οι αντιήρωες, δεν τις παίζουν απλά για να τις παίζουν.
Εν κατακλείδι η νέα έκδοση του Suicide Squad αρέσει πολύ. Δεν ξεχνάει τις καταβολές και έχει το δικό του ύφος. Είναι τεχνικά άρτιο, με επένδυση στην ιστορία και στους καλογραμμένους ήρωες. Έχει σκοπό να διασκεδάσει και το καταφέρνει. Τζέιμς Γκαν εσύ σούπερ σταρ.
