Του εξωτερικού συνεργάτη, Λάμπρου Μπάλλια:
Ο κινηματογράφος, τις τελευταίες δυο δεκαετίες, έχει εμπορικοποιηθεί σε αρκετά εμφανή βαθμό, όχι μόνο ως προς τις blockbuster movies, αλλά και σε ατελείωτα, teen και trending franchises. Ακόμα και ταινίες που δεν τηρούν τα παραπάνω κριτήρια και έκαναν απλά έναν απλό «θόρυβο» δεν κερδίζουν την θέση τους στην λίστα. Με αφορμή λοιπόν την εμπορική στροφή της παρούσας βιομηχανίας, σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου είναι να θυμίσει κάποιες πτυχές και αισθήσεις αυθεντικών τεχνικών σκηνοθεσίας και ερμηνειών, μέσα από, όχι τόσο ξακουστές, ταινίες, που όσοι δεν είχατε την τύχη να παρακολουθήσετε, θα σας αναλύσω τι χάνετε. Τα δράματα είναι μια παρεξηγημένη κατηγορία, η οποία κρύβει άπλετο σεναριακό, ερμηνευτικό και σκηνοθετικό ταλέντο. Οι ταινιες που θα μπορουσαν να αναφερθουν, απεριοριστες. Η επιλογη, συναισθηματικη μεν, συγκαταβατικη ως προς την ποικιλια της 7ης τεχνης δε.
Instructions not included
Η σχέση ενός πατέρα με την κόρη του είναι πάντα ιδιαίτερη, ακόμα περισσότερο, όταν εκείνη έρχεται… από το πουθενά. Μια δραματική κωμωδία, που στα πρώτα 20 λεπτά πήγα να την κλείσω. Το επίπεδο ερμηνείας, καθώς και οι ερασιτεχνικές λήψεις και τεχνικές σκηνογραφίας σε έκαναν να αισθανθείς της παρουσία άλλης μια «κιτς» κωμωδίας. Για καλή μου τύχη, την συνέχισα και η ιστορία παραδόξως κατέληξε σε ένα τεράστιο μήνυμα ζωής. Μηνύματα, που συνεχώς περνάνε απαρατήρητα από δίπλα μας και η μαγεία του κινηματογράφου είναι εκεί να αφυπνίσουν τις σκουριασμένες μας αισθήσεις. Τρομερή αλλαγή στα μισά της ταινίας, με ρεσιτάλ ερμηνείας, σε απερίγραπτα συναισθηματικό επίπεδο. Ανθρώπινο, ρεαλιστικό και πάνω από όλα, ένα μάθημα εκτίμησης της ποιότητας και όχι της ποσότητας. Είναι από τις ελάχιστες προβολές, που με έκαναν να ξεχάσω το πόσο ασχολούμαι συνεχώς με τα τεχνικά σημεία μιας ταινίας και απλά ταξίδεψα σε έναν συναισθηματικό «βυθό» εμπειριών, που δεν έχω προλάβει να βιώσω ακόμα. Χρώμα και σκοτάδι.
Donnie Darko
Ο τρομερά ταλαντούχος Jake Gyllenhal, αφού γλιτώνει με μαθηματικά αδύνατο τρόπο από ένα ατύχημα που θα του στερούσε την ζωή, πάσχει να ανακαλύψει την αλήθεια, παρέα με μια διεστραμμένη φιγούρα. Η συγκεκριμένη ταινία παίζει τόσο πολύ με το μυαλό του θεατή, που είναι δύσκολο να την κατατάξεις σε λιγότερες από 3 κατηγορίες ταινιών. Ένα δραματικό θρίλερ, με sci – fi στοιχεία, που την απογειώνουν. Πλήρης αφοσίωση και ενθουσιασμός είναι δυο στοιχεία απαραίτητα, για να μπορέσει κάποιος να πορευτεί παράλληλα με το έργο. Η παραγωγή, που είναι του 2001, σε κάνει να τρομάζεις με τις σεναριακές καινοτομίες και με τα εξωπραγματικά plot twist που εφαρμόστηκαν, με σκοπό να μας προετοιμάσουν για ένα σουρεαλιστικό ταξίδι γεγονότων, που μονό ο πιο πιστός θεατής μπορεί να ενώσει. Ένα εναλλακτικό και αριστουργηματικό παιχνίδι μυαλού, που επιβιώνει μέσα από σκοτεινές σκέψεις και αλήθειες, τις οποίες δεν θα ανακαλύψεις πότε. Φαντασία πέραν φαντασίας.
Mud
Ίσως η ταινία που άρχισε να μετατρέπει τον Matthew McConaughey από σταρ της κομεντί, σε πραγματικό αστέρι του κινηματογράφου. Ένας φυγάς βρίσκει βοήθεια μέσα στα ματιά δυο άφοβων αγοριών, που η αθώα τους ψύχη φλερτάρει με τον κίνδυνο της περιπέτειας. Προσγειωμένη ταινία, θέτει στόχους και τους πετυχαίνει και με το παραπάνω. Συναρπαστική και υποτιμημένη φωτογραφία, οσκαρικό σενάριο, μιας και βασίζομαι πάντα στην ρεαλιστική ουσίας μιας ιστορίας, αλλά πάνω από όλα ανεπάντεχα δημιουργικές ερμηνείες. Τα περιθώρια μεταξύ ερμηνείας και σκηνοθετικής καθοδήγησης είναι αυτά που καθορίζουν την κληρονομία κάθε ηθοποιου, κάθε ταινίας και κάθε σκηνής. Στην προκειμένη ταινία, υπάρχει η αίσθηση ελευθερίας της τέχνης, όπου ο κάθε ηθοποιός, χωρίς απαραίτητα να έχει τις βιωματικές εμπειρίες, είναι ικανός να δημιουργήσει κάθε δυνατή ερμηνευτική ψευδαίσθηση, για να μας πείσει. Ένα σενάριο αγάπης, μίσους και φθοράς ανάμεσα σε διαφορετικές ηλικίες, με σχέσεις ικανές να διαλυθούν από μια λάθος στροφή. Πολύπλοκα απλή.
Before the Devil Knows You are Dead
Το δίδυμο, Ethan Hawk και Philip Seymour Hoffman, έχει ελάχιστες πιθανότητες να απογοητεύσει. Δύο αδέρφια, με οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα, οργανώνουν να ληστέψουν ένα κοσμηματοπωλείο, του οποίου τους ιδιοκτήτες θα αφήσω για έκπληξη. Κοινωνικό δράμα, που δεν αφήνει περιθώρια για ψυχραιμία, αδυναμίες και συναισθηματισμούς. Ο συγχωρεμένος, Philip Seymour Hoffman, που προσωπικά βρίσκεται στο τοπ 5 μου των καλύτερων ηθοποιών, που είχα την τύχη να παρακολουθήσω, απλά σοκάρει. Η ωμή λεπτομέρεια των εκφράσεών του εναρμονίζεται αβίαστα με την παρεξηγημένη ειλικρίνεια κάθε σκηνής. Την ειλικρίνεια της απόγνωσης, της άβουλης ζωής και του απερίγραπτου θράσους για επιβίωση. Όλοι μας θέτουμε κάποια όρια, στις φιλίες μας, στην οικογένειά μας, στους εαυτούς μας, αλλά πάνω απ’ όλα, στον εαυτό μας. Αυτή η ταινία αποτελεί σύμβολο καταστροφής αυτών των ορίων. Είναι ικανή να ταρακουνήσει κάθε ανθρωπινή αξία που συντηρεί την λογική στην ζωή μας. Αδιαμφισβήτητα, παγωμένη.
