Το βράδυ της Δευτέρας, η Σαουδική Αραβία άνοιξε ξανά τα σύνορά της με το Κατάρ μετά από μια συμφωνία που πέτυχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Κουβέιτ.
Τα σύνορα είχαν παραμείνει κλειστά από τον Ιούνιο του 2017, όταν η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος είχαν διακόψει τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Ντόχα και της είχαν επιβάλει εμπορικό εμπάργκο από γη, ουρανό και θάλασσα. Αργότερα, την κίνηση αυτή ακολούθησαν και άλλες μουσουλμανικές χώρες. Το μπλόκ αυτό, με αρχηγό την Σαουδική Αραβία, είχε κατηγορήσει το Κατάρ πως υποθάλπει τρομοκρατικές οργανώσεις (Μουσουλμανική Αδελφότητα, Ισλαμικό Κράτος, Χεζμπολάχ κ.α), πως συνεργαζόταν και στήριζε το Ιράν και πως το ειδησεογραφικό κανάλι, AL Jazeera, ασκούσε προκατειλημμένη, δριμεία κριτική και προπαγάνδα στις κυβερνήσεις τους. Το Κατάρ παρ’ ότι απομονώθηκε, βρήκε υποστήριξη στα πρόσωπα της Άγκυρας και της Τεχεράνης που με αερογέφυρες εφοδίαζαν τη Ντόχα με τα απαραίτητα αγαθά. Η Τουρκία επίσης έχει και στρατιωτική βάση στο Κατάρ για την προστασία του μικρού κράτους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρ’ ότι μέσω του προέδρου Trump είχαν ασκήσει δριμεία κριτική στις κινήσεις της Ντόχας, είχαν κρατήσει τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ, μιας και εκεί στεγάζονται 10,000 Αμερικανοί στρατιώτες στην μεγαλύτερη αμερικανική βάση της Μέσης Ανατολής. Η συμφωνία στις 4 Ιανουαρίου δίνει ακόμη μια διπλωματική νίκη στην κυβέρνηση του Donald Trump, μετά και από τις συμφωνίες διάφορων αραβικών κρατών με το Ισραήλ, που επιτεύχθηκαν το φθινόπωρο. Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας έπαιξαν ο ανώτερος σύμβουλος του Λευκού Οίκου, Jared Kushner και ο υπουργός εξωτερικών του Κουβείτ, Ahmad Nasser al-Sabah. Στόχος της συμφωνίας είναι ένα κοινό, αμυντικό μέτωπο στον αραβοπερσικό κόλπο κατά του Ιράν από τους τοπικούς συμμάχους των ΗΠΑ, ώστε να ελεγχθούν περισσότερο οι κινήσεις τις Τεχεράνης στο σύμπλοκο της Μέσης Ανατολής. Το άνοιγμα των συνόρων και το τέλος του εμπάργκο δεν σημαίνουν πως έχει εξαφανιστεί η καχυποψία μεταξύ των αραβικών κρατών και του Κατάρ, αυτό που προέχει, όμως, για την Ουάσιγκτον και το Ριάντ είναι η αποτροπή της ιρανικής επιρροής στην περιοχή.
Tο βασίλειο των Σαούντ δέχεται πιέσεις ασφαλείας από δύο πλευρές, στα βόρεια έχει το σιιτικό τόξο, το οποίο το Ιράν έχει εργαλειοποίησει πολύ καλά τα τελευταία χρόνια και στα νότιά του έχει τον πόλεμο της Υεμένης και τα συνεχόμενα χτυπήματα των Σιιτών Χούθι μέσα στο έδαφος του. Όλα αυτά δημιουργούσαν την ανάγκη για ένα πιο συμπαγές μέτωπο συγκράτησης της Τεχεράνης μέσω συνεργασίας κρατών του Κόλπου με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
