Γιατί πάντα στο άκουσμα αυτής της λέξης,στιγμιαία νιώθουμε ένα σφίξιμο στη στήθος και της αποδίδουμε αυτομάτως αρνητικό πρόσημο;

Είναι στη πραγματικότητα τόσο αποκρουστική, τόσο η ίδια η λέξη και τα συναισθήματα που την πλαισιώνουν, όσο και η διαδικασία για την εκπλήρωση του στόχου των Παννελαδικών εξετάσεων;

Όσο αόριστη και αν ακούγεται η φράση ”όλα είναι στο μυαλό μας”, δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερη για να χαρακτηρίσει αυτές τις εξετάσεις. Αυτές και την αναμφισβήτητα κοπιαστική διαδικασία του διαβάσματος για την εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κανείς δεν είπε πως είναι εύκολο, δεν είναι όμως ακατόρθωτο. Είναι μία διαδικασία που ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, έχει να μας διδάξει πολλά. Και τώρα δημιουργείται η εύλογη απορία: Έχουμε να αποκομίσουμε κάτι, ώστε να βάλλουμε τον εαυτό μας σε αυτή την δοκιμασία;

Οι Πανελλαδικές αποτελούν την αφορμή, ώστε να μάθουμε να θέτουμε στόχους και να καταβάλλουμε τη προσπάθεια που μπορούμε, κλιμακώνοντάς την, σταδιακά. Αποτελούν ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μας, έναν αγώνα δρόμου που δοκιμάζει τις αντοχές μας. Επιπλέον, ένα ακόμη σημαντικό κομμάτι που καλούμαστε να διαχειριστούμε είναι η αντιμετώπιση των αντικρουώμενων συναισθημάτων που μας κατακλύζουν διαρκώς. Μέσα από την προετοιμασία ασκούμαστε παράλληλα να αποδίδουμε υπό πίεση, που όσο αβάσταχτη και αν φαντάζει τη δεδομένη χρονική περίοδο, είναι απλώς ένα θερμό καλωσόρισμα στην ενήλικη ζωή και στις υποχρεώσεις που θα κλιθούμε να φέρουμε εις πέρας.

Οι Πανελλήνιες, με άλλα λόγια μπορούν να χαρακτηριστούν ως ένας κυκεώνας που το μόνο που προξενεί είναι άγχος, φόβο και ανελευθερία χρόνου. Είναι όμως στη πραγματικότητα έτσι;

Η Ελλάδα είναι μια χώρα, η οποία επί πολλές δεκαετίες κουβαλούσε μια ταμπέλα ενός κράτους που είχε ως αναπόσπαστο κομμάτι του τη πατρωνία και τις πελατειακές σχέσεις. Μία ταμπέλα που τείνει να εξαφανιστεί μαζί με τα σκοτεινά σημεία που τη συνοδεύουν. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις αποτελούν από την αρχή της εμφανισής τους ένα αδιάβλητο σύστημα, με το οποίο ο κάθε εξεταζόμενος μπορεί να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του, χωρίς να υπάρχουν υπόννοιες πως η εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση δόθηκε χαριστικά. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικότερος λόγος, που καμία κυβέρνηση δεν προβαίνει στην κατάργησή τους και προσπαθεί απλώς μέσω προτάσεων να βελτιώσει την υπάρχουσα κατάσταση.

Το αποτέλεσμα αυτής της πολύμοχθης προσπάθειας,-η εισαγωγή δηλαδή σε μία σχολή Πανεπιστημιακού επιπέδου-σίγουρα δεν είναι ικανό να καθορίσει το μελλόν μας, είναι όμως σίγουρα ένα εναρκτήριο λάκτισμα που έχει τη δυνατότητα να μας δώσει την ώθηση που χρειαζόμαστε για να μπούμε στη διαδικασία της εσωτερικής και γνωσιακής μας διερεύνησης, της αναζήτησης των πραγματικών μας επιθυμιών, κλίσεων και πεποιθήσεων. Με την εισαγωγή στην ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης, μαζί με τους πνευματικούς μας ορίζοντες στα θέματα που αφορούν το αντικείμενο σπουδών που επιλέξαμε, διευρύνονται και οι ορίζοντες μας στις πηγές των πληροφοριών. Η γνώση και οι πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας, μας προξενούν άλλωτε ένα αίσθημα πως τις κατέχουμε πλήρως και είμαστε σε θέση να τις επικαλεστούμε με σκοπό να διατυπώνουμε ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες απόψεις και άλλωτε κυριευόμαστε από την αντίληψη, πως είμαστε απροστάτευτοι μπροστά τους, αφού μας κατακλύζουν επικυρώνοντας τη επίγνωση της αμαθειάς μας.

Με αφορμή λοιπόν το ”κουτί της πανδώρας” που ανοίγει αύριο, θα ήθελα να ευχηθώ εκ βάθους καρδίας καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους, καθώς και να επικαλεστώ τα λόγια του Καβάφη και να υπενθυμίσω πως: ”Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι”.