Της αναγνώστριας, Αθηνάς Μπίτσα:
Σήμερα οι νέοι ζουν σε μια εποχή όπου η τεχνολογία έχει πάρει ιλιγγιώδεις διαστάσεις, κάνοντας την διαβίωσή τους ευκολότερη σε πολλούς τομείς. Ωστόσο, γίνεται αντιληπτό πως υπάρχει κατάχρηση αυτής της «δύναμης» ή μάλλον πως η ίδια η τεχνολογία έχει εξουσιάσει τελικώς τους ανθρώπους και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι σημερινοί εικοσάρηδες και τριαντάρηδες καταναλώνουν πολλές ώρες απορροφημένοι απ’ ένα κινητό, υπολογιστή ή tablet. Τα social media, όμως, εκτός από θετικές πτυχές ενέχουν και αρνητικά στοιχεία. Αρχικά, μπορούν να ανοίξουν τους ορίζοντες του χρήστη με το να του προσφέρουν εικόνες, αντιλήψεις κι ιδέες από κάθε μέρος του πλανήτη. Ακόμη, να διαδώσουν κινήματα, να προκαλέσουν αντιδράσεις, καθώς και δράσεις βοήθειας σε περιπτώσεις ανάγκης. Τέλος, αποτελούν ένα βήμα για αυτό – έκφραση, δημιουργικότητα και επαγγελματική προβολή.
Παράλληλα όμως, η έντονη εισχώρηση των κοινωνικών δικτύων και του internet στην καθημερινότητά μας, έχει ως συνέπεια την εξάρτηση της σκέψης και κατ’ επέκταση της ζωής μας απ’ αυτά. Αμέτρητες εφαρμογές έχουν αναλάβει κυρίαρχο ρόλο στις δραστηριότητές μας, ακόμα και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αποξενώνονται. Μέσω των social apps οι νέοι έχουν μάθει να χτίζουν ψηφιακά προσωπεία και να κρύβονται πίσω απ’ αυτά προκειμένου να «αυτοδιαφημιστούν», να εκφραστούν και να συναναστραφούν. Αναφέρουμε συχνά πόσο δύσκολες έχουν γίνει οι ανθρώπινες σχέσεις και πως το να βρεις τον άνθρωπό σου ή τον φίλο σου είναι ακατόρθωτο, ωστόσο η ευθύνη αυτή είναι δική μας. Τα emoji πλέον έχουν αντικαταστήσει τις εκφράσεις στα μηνύματα, ενώ πια με ένα swipe μπορείς να κρίνεις αν κάποιος είναι κατάλληλος για να γίνει σύντροφός σου ή όχι. Πώς γίνεται όλη αυτή η μαγεία και η ειλικρίνεια ενός βλέμματος να χάνονται μέσα σε ιντερνετικές συνομιλίες; Θυμάμαι γονείς και παππούδες να μου εξιστορούν το πώς γνωρίστηκαν, να συζητούν μεταξύ τους για αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που η σημερινή γενιά θεωρεί πως περνούν απαρατήρητες. Για το κλείσιμο της πόρτας, το περπάτημα μέχρι την αυλή, το φιλί στο μάγουλο, το κέρασμα μιας πάστας, το λουλούδι που έκοψες από τον κήπο της μαμάς σου και οι ολονύχτιες βόλτες. Πού πήγε λοιπόν το ρομάντζο που ζούσαν τότε και γιατί κανένας δεν ζητάει να γυρίσει πίσω; Πού πήγε η αβρότητα; Υπάρχει μόνο στις ταινίες του ’80; Θέλω τον Τζον Κιόζακ να κρατάει κασετόφωνο κάτω από το παράθυρό μου, θέλω να καβαλήσω χορτοκοπτική μηχανή με τον Πάτρικ Ντλέπσι, θέλω τον Τζέικ του Sixteen Candles να με περιμένει στην εκkλησία και τέλος θέλω τον Τζαντ Νέλσον να σηκώσει την γροθία του στον αέρα, επειδή ξέρει πως με έκανε δικια του.
Τώρα ζούμε στην εποχή που το αγόρι δεν γυρνάει καν την κοπέλα του σπίτι και η απάντηση της φίλης δίπλα είναι η χειρότερη, καθώς το βρίσκει φυσιολογικό. Ξεχνάμε πως το καλύτερο κομμάτι των ραντεβού είναι η αμήχανη στιγμή στο αυτοκίνητο έξω από το σπίτι της κοπέλας ή το περπάτημα στα στενά της Αθήνας. Ξεχνάμε πως το ραντεβού δεν πηγαίνει καλά επειδή ταιριάζετε, αλλά επειδή οι μικρές λεπτομέρειες είναι αυτές που σε κάνουν ευτυχισμένο. Μέσα από όλα αυτά έχουμε μάθει να τα βρίσκουμε όλα έτοιμα, να έχουμε πρόσβαση σε προσεκτικά σκηνοθετημένα κομμάτια της ζωής του καθενός. Απλά ανοίγοντας το κινητό μας και στη συνέχεια βγάζουμε συμπεράσματα για το χαρακτήρα του. Βολευόμαστε τόσο στο εύκολο και στο φανερό που βαριόμαστε να ψάξουμε την ουσία. Η φαντασία μας έχει στερέψει. Είμαστε η γενιά, που ό,τι κάνει το κάνει, με σκοπό να το επιδείξει, ώστε να αποδείξει κάτι. Στις διακοπές και τα ταξίδια μας, σπαταλάμε την περισσότερη ώρα στο να βγάζουμε φωτογραφίες για το Instagram παρά στην απόλαυση της στιγμής. Το λεγόμενο ”Fear of Missing Out”, δηλαδή ο φόβος ότι χάνεις κάτι είναι από τις μεγαλύτερες «αρρώστιες» των millennials που παρακολουθούν τις ζωές των άλλων μέσα από μια οθόνη.
Οι νέοι πλέον έχουν χαθεί πίσω από οθόνες, πληκτρολόγια και χειρισμούς, ενώ έχουν σταματήσει να έχουν όρεξη για προσπάθεια, αφού υπάρχει τόση προσφορά εκεί έξω. Έχουν σταματήσει να ψάχνουν τρόπους να κάνουν το κάτι διαφορετικό, μα πάνω απ’ όλα έχουν μάθει να ξεχνάνε και να μένουν μόνοι. Τα μικρά πράγματα κάνουν την διάφορα, όπως να μιλάτε κάνοντας μια βόλτα στην παράλια, πίνοντας κρασί στην βεράντα, πηγαίνοντας θερινό κινηματογράφο, πηγαίνοντας μια εκδρομή και να χαίρεστε την διαδρομή και όχι να ψαχνετε πότε θα βρείτε να ανεβάσετε την στιγμή, αλλά να την ζήσετε. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, μοναδικός με τον δικό του τρόπο, δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ομοιόμορφοι και δεν χρειάζεται να συμβιβαζόμαστε. Βρισκόμαστε σε μια συναισθηματικά νεκρή εποχή, αλλά ο ρομαντισμός υπάρχει, απλώς πρέπει… να κοιτάξετε πιο προσεκτικά!
Πηγές – Πληροφορίες από:
https://athenstimeout.gr/cinema/o-romantismos-stin-epohi-ton-social-media-sto-trailer-toy-newness/
https://www.tovima.gr/2016/01/29/science/i-epanastasi-twn-social-media/
https://www.savoirville.gr/dating-millennials/
https://www.tromaktiko.gr/44512/ta-social-media-skotonoun-ton-romantismo/
