Κατά το πρώτο κύμα του κορωνοϊού, η Νότια Κορέα αναδείχθηκε το μεγαλύτερο «success story» στον κόσμο. Η δεύτερη μεγαλύτερη, παγκοσμίως, εστία μόλυνσης στα τέλη του Φεβρουαρίου κατάφερε, μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες, να μειώσει θεαματικά τα ημερήσια κρούσματα, χωρίς να χρειαστεί να αναστείλει τη λειτουργία της ανθηρής οικονομίας της.
Η νοτιοκορεατική τακτική για τον περιορισμό της πανδημίας επιδοκιμάστηκε από τον επικεφαλής του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, Tedros Adhanom, και κατέστη παράδειγμα προς μίμηση. Οι κυβερνήσεις των Macron, προέδρου της Γαλλίας και Löfven, πρωθυπουργού της Σουηδίας, επικοινώνησαν με τους ιθύνοντες της νοτιοανατολικής ασιατικής χώρας, προκειμένου να αντλήσουν περισσότερες πληροφορίες για την αξιοθαύμαστη αντιμετώπιση του ιού.
Το μοντέλο της Κορέας, όπως αποδείχθηκε και πρακτικά, δύσκολα θα μπορούσε να μεταφερθεί στις δυτικές κοινωνίες, που με μία μικρή χρονική καθυστέρηση βρέθηκαν, τελικά, στο μάτι του κυκλώνα. Η εμπειρία του MERS το 2015, ενός ιού του αναπνευστικού συστήματος με κέντρο τη Μέση Ανατολή, που σκότωσε δεκάδες στην Κορέα, είχε προετοιμάσει το κράτος για το ενδεχόμενο μιας κρίσης για τη δημόσια υγεία. Σε δύο μόλις εβδομάδες από τις πρώτες μολύνσεις, το κράτος, αφού προέβη σε συμφωνίες με ιατρικές εταιρείες, κατάφερε να παράγει εκατοντάδες χιλιάδες διαγνωστικά τεστ την ημέρα. Υπαίθρια και drive – through κέντρα συνέβαλαν στη μαζική εξέταση του πληθυσμού και στην αξιόπιστη καταμέτρηση των ασθενών. Στην επιθετική μέθοδο ιχνηλάτησης των επαφών των μολυσμένων πολιτών, όμως, πιστώνεται ο εντυπωσιακός περιορισμός της διασποράς του κορωνοϊού. Κατά το ξέσπασμα του MERS, η νοτιοκορεατική κυβέρνηση, με νόμους που προωθούσαν την κοινωνική ασφάλεια, έναντι των ατομικών ελευθεριών, προέκρινε τον εντοπισμό των ασθενών και των επαφών τους, επιστρατεύοντας αρχεία από κάμερες ασφαλείας, αλλά και τα GPS των κινητών τους. Για την εμπόδιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, οι πολίτες, μέσω κυβερνητικών ιστοσελίδων και εφαρμογών κινητών, είχαν πρόσβαση σε μία μονάδα δεδομένων με τις κινήσεις των κρουσμάτων, η οποία ήταν τόσο λεπτομερής, ώστε να περιέχει τις ακριβείς μετακινήσεις τους, ακόμα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς που χρησιμοποίησαν. Όσοι είχαν την υποψία ότι ήρθαν σε επαφή ή βρίσκονταν κοντά γεωγραφικά στους ασθενείς, προέβαιναν σε εθελούσια εξέταση. Οι διαγνωσμένοι φορείς του ιού, με ελαφρά συμπτώματα, υποχρεώνονταν σε καραντίνα και την λήψη μιας ειδικής εφαρμογής, η οποία μέσω GPS εγγυόταν ότι πειθαρχούν στην επιβεβλημένη απομόνωση.
Το επιδημιολογικό επίκεντρο της Νότιας Κορέας ήταν η πόλη Daegu, των 2.5 εκατομμυρίων, στα νοτιοανατολικά της χώρας. Στις αρχές Μαρτίου, παραπάνω από τα μισά κρούσματα, που κατέγραφε ολόκληρη η χώρα των 51.6 εκατομμυρίων, είχαν σχέση με την «Εκκλησία Shincheonji του Ιησού» στην πόλη Daegu. Η εκκλησία, για πολλούς αίρεση, αντιμετωπιζόταν ήδη με καχυποψία από τους ντόπιους, οι οποίοι ήταν μάρτυρες των επίμονων προσηλυτισμών της, των μυστικιστικών πρακτικών της, αλλά και της τακτικής απομόνωσης των μελών της από τις οικογένειες τους. Όπως αποκαλύφθηκε, παρά τις σαφείς οδηγίες από την κυβέρνηση και τη σοβαρότητα της κατάστασης στη χώρα, η εκκλησία απαγόρευε τις μάσκες κατά τις τελετές, ενθάρρυνε το συνωστισμό κατά τις προσευχές, ενώ όταν άρχισαν οι πολλαπλές νοσήσεις ανάμεσα στους πιστούς, παρότρυνε τα μέλη της να αποκρύβουν την ιδιότητα μέλους τους, σαμποτάροντας την ιχνηλάτηση και τον περιορισμό των μολύνσεων. Η οργή του πλήθους οδήγησε στη συγκέντρωση 1,2 εκατομμυρίων υπογραφών, που ζητούσαν τη διάλυση της εκκλησίας, ενώ ο ιδρυτής/πάστορας/αυτό-ισχυριζόμενος απεσταλμένος του Ιησού στη γη, αρνούμενος τις κατηγορίες, έκανε λόγο για προπαγάνδα, με σκοπό την εξαφάνιση μιας από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες εκκλησίες της χώρας, με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη.
Καθώς διανύουμε το επονομαζόμενο δεύτερο κύμα της πανδημίας, μεγάλος αριθμός των κρουσμάτων, τα οποία είναι πλέον καθημερινά τριψήφια και στη Νότια Κορέα, εντοπίζονται σε μια ακόμη εκκλησία, αυτήν τη φορά στην πρωτεύουσα Σεούλ, την Sarang Jeil. Εδώ, όμως, η διασπορά δεν χρεώνεται στις ανεύθυνες προσταγές ενός λαοπλάνου «Μεσσία», αλλά στην ενεργή πολιτική δραστηριοποίηση των μελών της.
Τους τελευταίους μήνες συρρέουν από όλη την κορεατική χερσόνησο, συντηρητικοί δεξιοί πιστοί, για να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα κατά του Προέδρου Moon, ο οποίος κατηγορείται ότι αποτελεί στην πραγματικότητα κατάσκοπο της Βόρειας Κορέας και αποσκοπεί στο να επιβάλει τον κομμουνισμό στη χώρα. Για την συντριπτική πλειοψηφία των μελών της εκκλησίας, οι οποίοι είναι ηλικιωμένοι, το τραύμα του πολέμου, η πείνα και η εξαθλίωση, είναι ακόμα ζωντανό. Η πολιτική στη Νότια Κορέα είναι βαθιά ιδεολογικοποιημένη για τη μερίδα αυτή του πληθυσμού. Ο αιώνιος εχθρός ήταν και θα είναι ο κομμουνισμός, και συνεπώς η Βόρεια Κορέα και η Κίνα, ενώ ο αξιόπιστος σύμμαχος ήταν και θα είναι οι ΗΠΑ. Οι τελευταίες, μάλιστα, ήταν αυτές που έφεραν τον Χριστιανισμό στην Ν. Κορέα κατά τη διάρκεια του πολέμου και ίδρυσαν τις εκκλησίες που προσέφεραν άσυλο και φροντίδα στους πρόσφυγες από τη Βόρεια Κορέα.
Μετά το σκάνδαλο διαφθοράς της Προέδρου Park το 2017, η συντηρητική δεξιά της χώρας έχασε το κύρος της και την εξουσία, με αποτέλεσμα οι μεγαλύτερες γενιές της χώρας να νιώθουν «άφωνες». Ο φιλελεύθερος Πρόεδρος, Moon, και οι θέσεις υπέρ διπλωματίας με την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, αποτελούν σοβαρότατες απειλές για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Η εκκλησία Sarang Jeil, κατάφερε να γίνει η φωνή των πιο ακραίων δεξιών πολιτών, για τους οποίους ο χριστιανισμός είναι συνώνυμος με τον αντί-κομμουνισμό.
Και καθώς τα κρούσματα στα μέλη της εκκλησίας και στους διαδηλωτές αυξάνονται, πολλοί είναι αυτοί που αρνούνται να εξεταστούν από το κράτος, διαφεύγουν των αρχών και κάνουν λόγο για πολιτική δίωξη. Ο ιδρυτής, αφού νόσησε και ο ίδιος, έκανε λόγο για βιολογική επίθεση στην εκκλησία του, πιθανώς από Κινέζους ή Βορειοκορεάτες πράκτορες, που θέλουν να τους αποσιωπήσουν.
Η συντηρητική – λαϊκίστικη αυτή «επανάσταση» μπορεί να αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα για το φιλελεύθερο κυβερνών κόμμα, δεδομένης της πρωτοφανούς δυναμικής που έχει αποκτήσει. Προς το παρόν, ωστόσο, αυτό που προέχει είναι η αποφυγή μιας τραγωδίας. Ο μέσος όρος ηλικίας των πιστών – διαδηλωτών και το γεγονός ότι ταξιδεύουν από όλη τη χώρα, για να επιδοθούν στον ακτιβισμό τους, δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για την υπερμετάδοση του φονικού ιού σε ολόκληρη την επικράτεια με τους πιο ευάλωτους σε αυτόν στην πρώτη γραμμή. Ο κίνδυνος για τη Νότια Κορέα να μετατραπεί από παράδειγμα προς μίμηση σε παράδειγμα προς αποφυγή είναι τραγικά εφικτός.
Πηγή εικόνας: BBC
