Της εξωτερικής μας συνεργάτιδος Αναστασίας Καραζεπούνη
Επιστρέφοντας για λίγο στο (για κάποιους σχεδόν μακρινό) 2019, επανεκτιμούμε μικρές ανάσες ρομαντισμού, αφού ο Νικολά Μπεντός, μέσω της δραματικής μα συνάμα ρομαντικής κομεντί – παραγωγής 2019, Γαλλία – που φέρει τον τίτλο La Belle Epoque, μας ταξιδεύει στην Λυών του 1974, όπου ο αγαπημένος Ντανιέλ Οτέιγ ως Βίκτορ, επιλέγει να γνωρίσει – ξανά – τον έρωτα της ζωής του.
Μέσα από εντυπωσιακά σκηνικά, επαγγελματίες ηθοποιούς και καλοστημένες σκηνοθεσίες, ο Γκιγιόμ Κανέ – ως Αντουάν – παρέχει στους πελάτες του μια μοναδικής τάξεως ευκαιρία, να επιλέξουν την δική τους αγαπημένη εποχή και… να ζήσουν για λίγο εκεί!
Αυτή η ευκαιρία προσφέρεται και στον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας – Βίκτορ – έναν 60άχρονο άνδρα, πρώην διάσημο κομίστα, που επιλέγει να αναβιώσει την εποχή που γνώρισε και ερωτεύτηκε την σύζυγο του Μαριάνε (Φανί Αρντάν), η οποία τον έδιωξε από το σπίτι και τον απατά με τον φίλο και πρώην συνεργάτη του.
Είναι τελικά ο έρωτας που με το πέρας του χρόνου χάνει το νόημα του και η μαγεία κατασταλάζει, επιτρέποντας σε κάθε μικρή λεπτομέρεια να γίνει λόγος φυγής; Κάθε άλλο! Η ταινία αυτή αποδεικνύει με μοναδικό τρόπο, μέσα από εξαιρετικές ερμηνείες και εναλλαγές μεταξύ χιούμορ και τρυφερότητας πως τέτοιες παραδοχές δεν έχουν χώρο στην ανθρώπινη (και μικρής διάρκειας) ζωή μας.
Ο φακός στρέφεται, μεταξύ άλλων, στο πως η πλήξη – τελικά – μπορεί να είναι περισσότερο αποτέλεσμα της ιδέας που οι ίδιοι δημιουργούμε για τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω μας, ενώ ο Βίκτορ, με την βοήθεια της Μάργκο (Ντόρια Τιλιέ) και η Μαριάνε, αποκτώντας πρόσβαση σε μνήμες δυνατές, ξεπερνούν τα προσωπικά τεθειμένα τέλματα της δικής τους ιστορίας. Παράλληλα, η ιστορία ενός ακόμη ζευγαριού – νεότερου ηλικιακά – εκτυλίσσεται, το οποίο αμύνεται απέναντι στον φόβο της απουσίας, της ζήλειας και του πάθους που σαν κινούμενη άμμος (από)σταθεροποιεί τις συντεταγμένες της ζωής.
Τα κοστούμια, η μουσική και τα σκηνικά συμπληρώνουν υπέροχα την γλυκιά νοσταλγία που πλανάται γύρω από τους θεατές αυτής της ταινίας, θεατές ακόμη και της γενιάς μας που ουδέποτε θα μπορούσαν να έχουν ζήσει σε αυτό το παρελθόν. Ένα ταξίδι σε μια εποχή που η άμεση επικοινωνία είναι αναγκαία αλλά και μονόδρομος. Ένα ταξίδι σε μια εποχή με χρυσόσκονη που όλα ήταν πιο… απλά.
