«Ικανοποίηση δεν σημαίνει ευτυχία», αποφαίνεται ο Άρτουρ Σοπενάουερ.
Καθησυχασμένοι από την οικονομική επάρκεια και ναρκισσευόμενοι στο καθρέφτη της ατομικής τους επιτυχίας, οι ιθύνοντες – πάλαι ποτέ συνεργάτες του Walter White – της πετυχημένης επιχείρησης ερευνών αδυνατούσαν να συλλάβουν πως τόσα χρόνια υπήρχε ένα ετοιμότοκο ηφαίστειο καταμεσίς του Αλμπουκέρκι. Δυστυχής και ανικανοποίητος ο Walter, ευτυχή και ικανοποιημένα τα αφεντικά∙ μα τους ενώνει μια μοίρα τραγική.
Η σειρά είναι, ομολογουμένως από την ευρύτατη επιτυχία που γνώρισε, συγκλονιστική∙ οποιαδήποτε προσπάθεια επαναπροσέγγισης της αισθητικής και αφηγηματικής της σπουδαιότητας δεν θα είχε σημασία: Έχουν όλα ειπωθεί. Στην επιτυχία καθεαυτή είναι, ωστόσο, εγγεγραμμένες ορισμένες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές προεκτάσεις που είναι των αδυνάτων αδύνατο να παρακαμφθούν. Ο άνθρωπος όταν συνθλίβεται από τις βουλές της τύχης, θα κοιτάξει το βίο του από απόσταση αέρος και θα αποφανθεί∙ είτε καταφατικά, είτε υπερβατικά, είτε παίρνοντας ελαφρώς τη κλίση της αυτοκαταστροφής. Τι έκανε και πόθεν ορμούνται οι πράξεις του πρωταγωνιστή WalterWhite, του περιβόητου «Heisenberg»;
Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: η σειρά δεν εμπίπτει στο ρεύμα της πολιτισμικής παρακμής της Δύσης, ούτε προβιβάζει το κοινωνικό οφθαλμόν αντί οφθαλμού στο οποίο φωλιάζουν ενοχικά σύνδρομα. Η πορεία του πρωταγωνιστή, άλλοτε καθοδική άλλοτε ανοδική, συνιστά περισσότερο μια αναζήτηση ταυτότητας στην εποχή της μαζικής αβεβαιότητας παρά μια ελεγεία των χαμένων προσδοκιών του δυτικού υποκειμένου.
Α, η μεθαμφεταμίνη. Βεβαίως τα ναρκωτικά δεν συνιστούν νεότευκτο σημείο αναφοράς σε μια σειρά. Όμως στη περίπτωσή μας η αφήγηση ξεδιπλώνεται όχι με τη κύλιση του πρωταγωνιστή σε αυτά, αλλά με τη δημιουργία τους. Ο Heisenbergμε την δημιουργία μεθαμφεταμίνης επανεφευρίσκει τον ίδιο του τον εαυτό, ξανά τοποθετεί την ύπαρξή του στο πλαίσιο της κοινωνίας∙ μετατρέπεται από ταπεινός δάσκαλος και ικανός χημικός, σε περιθωριακή ιδιοφυία του υποκόσμου. Είναι πρόδηλο πως οι ρωγμές του γάμου του Heisenberg είχαν σχηματιστεί πριν την ανακοίνωση του καρκίνου. Εξίσου σχηματισμένη ήταν και η προδιάθεση για το έγκλημα.
Γιατί η μεθαμφεταμίνη συγκεκριμένα; Καταρχάς απαιτείται για την άψογη δημιουργία της εξειδικευμένη γνώση της χημικής επιστήμης. Αλλά με τη μεθαμφεταμίνη οι συγγραφείς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ευρύτατη χρήση της σε όλη την αμερικανική ήπειρο. Συγκίνηση και οίκτο γεννά η εκτεταμένη τοποθέτηση νεότερων σε ηλικία προσώπων πλάι στο φονερό ναρκωτικό. Επιπλέον, η επιστημονική επάρκεια που χρειάζεται για τη παραγωγή μεθαμφεταμίνης αποτελεί και μια παράδοξη μα σαφή οδό που ξεχερσώνουν οι συγγραφείς για να υψώσουν στο βάθρο της σπουδαιότητας την Επιστήμη. Αν κάτι προεξοφλεί την αθανασία του Heisenberg όντας ολίκλυστος από έναν ωκεανό κινδύνων, είναι η επιστημοσύνη του. Ακόμα και οι επικεφαλής των καρτέλ αναγνωρίζουν το μεγαλείο της επιστημοσύνης του – και υποτάσσονται σε αυτή. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που ο μανιακός και φρενήρης Tuco Salamanca ξελαρυγγιάζεται ζητώντας του επισταμένα να φτιάξει το ναρκωτικό, «γιατί αυτός είναι ο καθηγητής».
Ο πρώτος κύκλος ξεκινά με το ιατρικό ανακοινωθέν του καρκίνου. Η σταδιακή αναρρίχηση του Heisenberg στα επίπεδα του υποκόσμου εξασφαλίζει για εκείνον όχι μόνο τον πολυπόθητο σεβασμό που ποτέ δεν έχαιρε, αλλά και την ζωογόνα αφορμή∙ αντιστάθισμα στην παρατεταμένη οδύνη και τον αργόσυρτο θάνατο αποτελεί η εκρηκτική ζωή της παρανομίας. Προκύπτει μια διπλή αλλαγή: Αφενός, ο Heisenberg μετασχηματίζεται από απλό παραγωγό σε άοκνο βαρόνο των ναρκωτικών. Η ζωή του πριν τα ναρκωτικά είναι αναντίρρητα αδιάφορη έως μίζερη∙ σαφής η αδυναμία να υπερκεράσει την δειλία που χαρακτήριζε ολόκληρη τη διαδρομή του. Αφετέρου,ο αξεδίψαστος πόθος για νοηματοδότηση ενός βίου προδιαγεγραμμένου να τελειώσει άδοξα μεταβάλλει επίσης και την όψη. Καθώς επαναδιαπραγματεύεται την ηθική του συγκρότηση και συμφιλιώνεται με το γεγονός πως έχει εισέλθει σε μια – ντυρκαιημικού περιεχομένου – κατάσταση ανομίας, καλείται να αλλάξει και το παρουσιαστικό του. Ποιος μύθος χτίστηκε ποτέ με υλικά από ένα βεστιάριο γεμάτο ναφθαλίνη;
Αντιλαμβάνεται κανείς την ικανοποίηση που αισθάνεται ο Heisenber gόταν βρίσκεται στο απόγειο της επιτυχίας του. Επιτυχία ολιγόζωη, όσο και εκείνος. Τον ρεβανσισμό ενός καλοπροαίρετου ανθρώπου που κύλησε από την αδιαφορία στην αποθέωση και από εκεί στην καταισχύνη. Και μένει μόνο ο οίκτος μπροστά στην εγκατάλειψη∙ των οικείων του προσώπων, του ηθικού του αναστήματος, της ίδιας του της ζωής.
Για μια ζωή που ξεκίνησε ως βιογραφία χλιαρή και ολοκληρώθηκε ως μυθολογία τραγική.
