Είμαι από τα άτομα που πραγματικά είχαν κουραστεί με τον φανταστικό κόσμο της Marvel μέσα στα προηγούμενα χρόνια. Παρόλο που έχω δει όλες τις ταινίες τους, τα τελευταία χρόνια ένιωθα πως κάτι λείπει από την Marvel ή μάλλον πως κάπου το έχουν χάσει και ανακυκλώνονται. Το WandaVision έρχεται επιτέλους να προσφέρει κάτι φρέσκο και ιδιαίτερο, τόσο στην σκιαγράφηση των υπαρκτών ψυχοσυνθέσεων όλων των γνωστών ηρώων, όσο και στις ιστορίες τους μετά το τέλος της ταινίας Avenger: Endgame (2019).
Αποτελεί μια τηλεοπτική μικρού μήκους σειρά του Jac Schaeffer, όπου βασίζεται στους χαρακτήρες της Marvel, Wanda Maximoff/Scarlet Witch και Vision. Θεωρείται η πρώτη μεγάλη προσπάθεια της Marvel να πειραματιστεί με την ανθρώπινη ψυχή του ήρωα, κάνοντας τους ήρωες της, με όλες αυτές τις υπερδυνάμεις τους, έστω και για λίγο, πιο ανθρώπινους. Τα συγχαρητήρια για την άψογη αυτή σειρά, πρέπει να τα δώσουμε στους πρωταγωνιστές Elizabeth Olsen και Paul Bettany που έντυσαν με την φοβερή χημεία τους την ιστορία. Έπαινο θα ήθελα όμως να δώσω στην Olsen που καταφέρνει να βγάλει σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα που ανέφερα στην αρχή και άλλωστε είναι και οι βασικές θεματικές της ιστορίας.
Πηγή φωτογραφίας: Disney+
Αυτό το συναισθηματικό ταξίδι είναι ο κατά κύριος θεμελιώδης στόχος των εννιά επεισοδίων τα οποία αποτελούν την σειρά, και τολμούν να κοιτάξουν κατάματα ένα θέμα σχεδόν ταμπού που ελάχιστες ταινίες και σειρές του είδους των superhero, έχουν το σθένος να αγγίξουν και να ασχοληθούν μαζί τους, όπως αυτό της θλίψης και του πόνου που βιώνουν για τον χαμό ενός αγαπημένου τους προσώπου. Παρουσίαζεται ο πόνος αλλά και η δύναμη της αγάπης που κάνει τους (υπερ)ήρωές ακόμα πιο ανθρώπινους απέναντι στον θάνατο.
Όπως όλοι οι υπερήρωες της Marvel έτσι και στη Wanda, δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να θρηνήσει όπως εκείνη θα ήθελε για τον χαμό των αγαπημένων της προσώπων και απλά αναγκάζεται να συνεχίσει την ζωή και το καθήκον της ως μια από τους υπερήρωες των Εκδικητών, χωρίς να της επιτρέπεται να αφουγκραστεί τα συναισθήματά της και καταλήγει στο καταστροφικό φινάλε με την ίδια να είναι πλέον ανήμπορη να τα διαχειριστεί. Αφήνεται στην μοίρα της κατάθλιψής, δημιουργώντας έναν δικό της κόσμο, ένα προστατευτικό ‘’καβούκι’’, όπου οι πάντες και τα πάντα της θυμίζουν τις παλιές καλές στιγμές ζεστασιάς με τους γονείς της και της αμερικάνικες μαυρόασπρες σειρές που έβλεπε μαζί τους αλλά και της αγάπης της με τον Vision να την καλωσορίζει σε μια νέα ζωή.
Στα τεχνικά τώρα μέρη, η Kristen Anderson-Lopez και ο Robert Lopez, το διάσημο αυτό ζευγάρι που μας έχει χαρίσει απλόχερα τα επιτυχημένα τραγούδια για την ταινία Frozen της Disney, έγραψαν μοναδικά τραγούδια για πολλά επεισόδια της νέας αυτής σειράς. Μάλιστα, για τις ανάγκες της σειράς αλλά και για την πιστή αποτύπωση των παλιών ασπρόμαυρων ταινιών, χρησιμοποιήθηκαν οι φακοί της εποχής εκείνης στις κάμερες και ο κατάλληλος φωτισμό για να τονίσουν την vintage εικόνα της κλασικής παλιάς τηλεόρασης. Ιδιαίτερη σημασία είναι και η χρήση της 4:3 αναλογίας της οθόνης όπου στην πάροδο των επεισοδίων καταργείται όταν οι χαρακτήρες αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι διάλογοι τους και ο τρόπος συμπεριφοράς τους, είναι χειραγωγημένοι από κάποιον άλλον, φτάνοντας στο σημείο να αναρωτιούνται για την ίδια την ύπαρξή τους.
Η σειρά αυτή, έχει τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο να σπάει το τέταρτο τοίχο, επιτρέποντας στους χαρακτήρες να κοιτάνε κατάματα την κάμερα, καθώς σε ελάχιστες σκηνές, αφήνει πίσω τις πολλαπλές κάμερες με τις οποίες γυρίζονται τα sitcoms και δημιουργεί μια πιο κινηματογραφική εμπειρία.
Πηγή φωτογραφίας: mouseinfo.com
Στοχεύει πάνω στους χαρακτήρες δημιουργώντας έτσι, κάτι το απόκοσμο ακόμα και όταν ακούγονται οι περίεργες μεταδόσεις από στο ράδιο και στην σκηνή με το ματωμένο χέρι και έντονο κόκκινο χρώμα να διαταράζει την τρέχουσα πλασματική εικόνα που είχε δημιουργήσει η Wanda. Ακόμα και οι εμβόλιμες διαφημίσεις που βλέπουμε δείχνουν να κρύβουν κάτι το σατανικό μέσα τους.
Γενικά θα προτιμούσα η σειρά να παρουσίαζε μέχρι και το τέλος την Wanda ως την “κακιά της υπόθεσης και όχι να την επισκιάζουν οι ακραίες πράξεις της απέναντι στους δευτερεύοντες κακούς, White Vision, Agatha και του υπεύθυνου της SWORD, Tyler Hayward (Josh Stamberg) που πρακτικά αυτούς θέλει να παρουσιάσει η σειρά ως κεντρικούς κακούς. Επίσης, έχουμε και την χαρακτήρα Monica Rambeau (Teyonah Parris), που η παρουσία της μου φάνηκε ξεκάθαρα στημένη για κάποια μελλοντική παραγωγή, παρά είχε κάποιο νόημα για την εξέλιξη της ιστορίας.
Το WandaVision μπορεί να είναι εξαιρετικό μέχρι ένα βαθμό, αλλά δεν έχει να μας προσφέρει κάτι νέο στην χρονική περίοδο του MCU, παρά μόνο κάποια πιθανή βάση για την επερχόμενη ταινία τους Doctor Strange in the Multiverse of Madness.
