Άρθρο της εξωτερικής συνεργάτιδος, Ειρήνης Φιλοκώστα,
Όλα ξεκίνησαν με την πρώτη γυναικοκτονία *με την πρώτη δηλωμένη γυναικοκτονία. Δεν θα θέλαμε να γνωρίζουμε πόσες ακόμη δολοφονίες γυναικών παραμένουν στο σκοτάδι της αφάνειας, πόσες κρύβονται κάτω από το χαλί, πόσες αφήνονται στη σιωπή να καίνε τα θύματα με μόνη ελπίδα την θεραπευτική ιδιότητα του χρόνου. Περιμέναμε…και πάλι περιμέναμε, έως ότου ο αριθμός να αποκτήσει δυο ψηφία. Και τα απέκτησε.
Οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα από το 2020 έως το 2021 -μόνο όσες έχουν καταστεί γνωστές μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης– ξεπερνούν τις δεκαπέντε. Και ο αριθμός μεγαλώνει.
Αστυνομική έρευνα που πραγματοποιήθηκε την Άνοιξη του 2021 στην πόλη Τσαλτσουάπα του Σαλβαδόρ αποκάλυψε την ύπαρξη μυστικού νεκροταφείου, το οποίο περιείχε τις σορούς 40 δολοφονημένων ανθρώπων. Και οι εκταφές συνεχίζονται. Όπως απεδείχθη ,το αυτοσχέδιο νεκροταφείο ήταν το κοινό μυστικό αρκετών κατοίκων της περιοχής, η λύση στην εξαφάνιση των δολοφονημένων συζύγων, αδερφών, φίλων, συγγενών. Τι ένωνε τα θύματα; Το φύλο. Ήταν όλες γυναίκες. Στην Γαλλία το 2019, 146 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από τον πρώην ή νυν σύντροφό τους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο κάθε τρεις μέρες μια γυναίκα δολοφονείται. Στην Τουρκία κάθε δυο μέρες μια γυναίκα χάνει τη ζωή της με αυτουργό τον αδερφό, τον πατέρα ή τον σύντροφό της.
Τα μοτίβα της ανδρικής βίας είναι συνεχή και επίμονα, ενώ η έμφυλη βία που εκδηλώνεται ιδίως σε ενδοοικογενειακό πλαίσιο έχει αναπτύξει μια δυναμική, που δύσκολα μπορεί να ανακοπεί.
Ειδικότερα, η διετής αυτή περίοδος της πανδημίας του Covid-19 εκτίναξε τις καταγγελίες για κακοποίηση γυναικών, αφού ο εγκλεισμός ευνόησε την αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, «Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια παγκόσμια μάστιγα, μια δεύτερη πανδημία που κρύβεται κάτω από την πανδημία του Covid »
Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να κινηθούμε ατομικά, προκειμένου να ανατρέψουμε την παρούσα συνθήκη και ποιο θα πρέπει να είναι το πλαίσιο της κρατικής μέριμνας επί του ζητήματος; Εναποθέσαμε όλες τις ελπίδες μας στην καταστολή, αναμείναμε τον τριψήφιο αριθμό, ο οποίος φαίνεται να πλησιάζει απειλητικά. Δεν συλλογιστήκαμε, όμως, την σημασία της πρόληψης *της εκ των προτέρων διαμόρφωσης ενός υγιούς περιβάλλοντος συμβίωσης,εντός του οποίου πρακτικές κακοποίησης γυναικών φαντάζουν μακρινές και ακραίες. Δεν συλλογιστήκαμε την σημασία της συνειδητοποίησης και αποτελεσματικής καθιέρωσης της ισότητας των φύλων ,που οδηγεί στη διαπίστωση και τον ενστερνισμό του σεβασμού πρωταρχικά του ανθρώπου.
Όπως είναι ευρέως γνωστό, όλα ξεκινούν από την παιδεία. Την παιδεία που θα λάβουν οι πολίτες μιας κοινωνίας, την παιδεία και την μόρφωση που περιέχεται σε βιβλία και συγγράμματα, σε μεθόδους διδασκαλίας και μαθήματα. Αυτήν την παιδεία, λοιπόν, που προάγει την κοινωνική ισότητα και διαπαιδαγωγεί σεξουαλικά και ανθρωπιστικά δεν την έλαβα ποτέ μου ως μέλος του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μου. Κανείς δεν μου παρείχε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση σε κανένα από τα δώδεκα χρόνια της μαθητικής πορείας μου.
Το εκπαιδευτικό σύστημα και το υλικό του χρειάζονται, λοιπόν, αναδιοργάνωση και η διδακτέα ύλη των παρεχόμενων μαθημάτων πρέπει, επιτέλους, να αναπροσαρμοστεί, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε σύγχρονα προβλήματα.
Είναι ανάγκη να προστεθούν μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των νέων, προκειμένου αυτοί να διαμορφώσουν μια υγιή σεξουαλικότητα απαλλαγμένη από τοξικές συμπεριφορές, να κατανοήσουν τη σημασία της ύπαρξης και τον ρόλο των φύλων, να μάθουν για το σώμα τους και να ωριμάσουν πνευματικά και σεξουαλικά, κατευθυνόμενοι υπό τις υποδείξεις καταρτισμένων επαγγελματιών. Είναι, εξίσου, σημαντικό να διδαχθεί στα σχολεία η υπόθεση των Γλυκών Νερών, η υπόθεση στη Δάφνη,η γυναικοκτονία στη Λάρισα. Γιατί με κλειστά μάτια και αφτιά οι πολίτες γίνονται έρμαια καθοδήγησης και προπαγάνδας. Με γνώση, όμως, και ενημέρωση αναπτύσσουν άμυνες και ενδυναμώνουν την προσωπικότητά τους .
Η κουλτούρα των έμφυλων προτύπων χρειάζεται να ανατραπεί και να δώσει την θέση της στην ίση αντιμετώπιση γυναικών και αντρών, κοριτσιών και αγοριών, μαθητών και μαθητριών.Ίσως τότε σταματήσουμε να κλαίμε θύματα. Ίσως τότε διαμορφώσουμε ένα υγιέστερο status quo στο χώρο των έμφυλων σχέσεων. Γιατί εγώ αυτή την κοινωνία οραματίζομαι. Και σε αυτή την κοινωνία επιθυμώ να μεγαλώσω. Γιατί ποτέ μου δεν ζήτησα μια κοινωνία που δέχεται την κακοποίηση μου με τα χέρια σταυρωμένα, με τα μάτια κλειστά. Αυτή την κοινωνία που ονειρεύομαι, λοιπόν, δεν είναι αργά να τη δομήσουμε. Αρκεί τα μέτρα να είναι δραστικά, γιατί ο χρόνος περνάει και ο αριθμός μεγαλώνει.
Πηγή εικόνας: TheBrazilianReport
