Της εξωτερικής συνεργάτιδος Εύας Χουδαλάκη,
Ήταν εκείνος που έβαλε τον έρωτα σε ένα ρομαντικό και εξαιρετικά αισθητικό πλαίσιο που δεν είχαμε δεν στην ελληνική τηλεόραση πριν, δημιουργώντας μία γοητευτική ατμόσφαιρα γύρω από τις ιστορίες του και χτίζοντας ένα κοινό πιστό σε εκείνον που περίμενε χρόνια μία νέα του δημιουργία.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε στο κανάλι που μας γοήτευσε με τις επιτυχίες του. Μία σειρά δέκα επεισοδίων κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της εποχής με άξονα τον έρωτα, ο Μαέστρο.
Ένας μουσικός ταξιδεύει σε ένα νησί, προκειμένου να στήσει ένα φεστιβάλ μουσικής κατά τη διάρκεια του Lockdown. Στο διάστημα αυτό αλληλοεπιδρά με την μικρή κοινωνία του νησιού και με τα προβλήματα που τη μαστίζουν. Έρχεται σε επαφή με οχτώ διαφορετικά μοντέλα προσωπικότητας της κοινωνίας, με τα οποία πραγματεύεται πολλά και διαφορετικά θέματα όπως η ομοφοβία, η ενδοοικογενειακή βία και η σεξιστική συμπεριφορά. Ερωτεύεται μία μαθήτρια του, με την οποία ζουν το δικό τους παραμύθι κρυμμένοι από όλους στις γαλάζιες παραλίες του νησιού. Με όχημα τον έρωτα όλοι οι ήρωες γίνονται συνένοχοι της ιστορίας και μπλέκονται σε ένα φόνο.
Πρωταγωνιστούν Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Χάρις Αλεξίου, Μαρία Καβογιάννη, Φάνης Μουρατίδης, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Αντίνοος Αλμπάνης, Στεφανία Γουλιώτη, Γιάννης Τσορτέκης, Κλέλια Ανδριολάτου, Ορέστης Χαλκιάς, Γιώργος Μπένος, Δημήτρης Κίτσος, Σάντρα Σαραφάνοβα, Τόνια Μαράκη, Γιώργος Μπινιάρη.
Μία ιστορία τόσο σύγχρονη, με πλήθος συναισθημάτων και προσωπικοτήτων που σίγουρα αντιπροσωπεύει τη κοινωνία μας. Την κοινωνία από τη αισιόδοξη πλευρά της μέσα από τον έρωτα σε όλες του τις μορφές και διακυμάνσεις, τη φιλία, την τέχνη της μουσικής, την εκπαίδευση αλλά και την απαισιόδοξη πλευρά της που την κάνει μέτρια και κανένας μας δεν θα ήθελε να υπάρχει όπως είναι η βία σε κάθε της μορφή, ο φόβος της διαφορετικότητας και η έλλειψη παιδείας.
πηγή εικόνας: Protothema
Ντύνει με τα χρώματα του νησιού την ιστορία του και μας γεμίζει με ένα πλήθος εικόνων και υπέροχων μουσικών μελωδιών. Ερωτικές σκηνές που μοιάζουν με χορογραφία και τρυφερές στιγμές που προκαλούν γαλήνη.
Από τη δική μου πλευρά θεωρώ πως για ακόμα μία φορά ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης παρουσιάζει από τη δική του οπτική πως λειτουργούν οι θεσμοί της κοινωνίας, συνδέοντας το καλό με το κακό και παντρεύοντας το άσχημο με το όμορφο. Κάθε φορά επαναπροσδιορίζεται ανάλογα με τα όρια της εποχής εάν και πιστεύω ότι για τα ελληνικά δεδομένα είναι και πιο μπροστά για την εποχή του πολλές φορές εάν θυμηθούμε πως ήταν ο πρώτος που τόλμησε το φιλί μεταξύ δύο αντρών σε μία εποχή που δεν υπήρχαν τα όρια της αποδοχής.
Ο Χριστόφορος σε μία συνέντευξή του αναφέρει πως όταν γράφει νιώθει την ψυχή του να λάμπει και όταν μένει μακριά από το πάθος του όλα του φαίνονται σκοτεινά. Σκέφτομαι, πως εάν όλοι μας κάναμε αυτό που μας δημιουργεί το δικό μας φως και λάμψη, όπως ο Χριστόφορος, ίσως να μην χρειάζονταν τέτοιες σειρές για να μας εκπαιδεύσουν να μείνουμε μακριά από τη βία. Έτσι, κανένας μας δεν θα έβγαζε τα σκοτάδια του σε άλλους. Ελπίζω αυτή σειρά να συγκινήσει και τους υπόλοιπους όπως εμένα!
