Ποιος είναι ο επίλεκτος των Βρυξελλών που έλαβε εντολή σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης στη γειτονική Ιταλία, εν μέσω υγειονομικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης;

Το να διοικείται ένας μεγάλος αριθμητικά, αλλά και από την άποψη της απήχησης και της εμβέλειας, οργανισμός από έναν άνθρωπο που εκπέμπει χαλαρότητα, είναι λάθος ή μάλλον η επιλογή ενός τέτοιου ανθρώπου φαντάζει λανθασμένη. Πολλές φορές, όμως, τα φαινόμενα απατούν, με επιτομή του παραδείγματος να είναι ο Mario Draghi.  Ο 74 χρόνος σήμερα super Mario, όπως τον αποκαλούν στη χώρα του,  όντας πράος, χαλαρός, μα και με εξαιρετικές δυνατότητες που δεν αποτυπώνονται μόνο στο πλούσιο κατά κοινή ομολογία βιογραφικό του, αλλά κυρίως στην πράξη, καθώς από όπου πέρασε το αποτέλεσμα ήταν άκρως θετικό, διέψευσε τις Κασσάνδρες και πέρασε στην ιστορία ως ο πρώτος Ιταλός διοικητής της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας στην ιστορία της ένωσης και του Ευρώ.

Σαν άνθρωπος που, όπως αναφέρθηκε δεν μένει στους τύπους, αλλά στην ουσία των πραγμάτων, κατάφερε να σώσει στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή από χρεοκοπία την αναβλητική Ευρωζώνη. Η εκλογή του το 2011 δεν ήταν εύκολη, στο τιμόνι του ισχυρότερου οικονομικά και δημοσιονομικα οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς οι γνωστοί φειδωλοί ήθελαν να επιβάλουν τις δικές τους πολιτικές.  Όμως, για άλλη μια φορά η παρασκηνιακή διπλωματία έκανε το θαύμα της και ο Mario draghi διαδέχτηκε τον Ζαν Κλοντ Τρισέ, έναν επίσης νότιο και καλό οικονομολόγο, ο οποίος αποδείχθηκε άσχετος προς την διαχείριση των κρίσεων και της ψυχολογίας των αγορών και των λαών.

Η σωτηρία του Ευρώ αποτελεί εν μέρει προσωπική επιτυχία του Μάριο Ντράγκι, καθώς από την πλέον περίφημη  φράση του, «Whatever it takes», που έγινε αργότερα οικονομικό δόγμα φθηνού δανεισμού προς τα αδύναμα κράτη της Ε.Ε., κατάφερε να ξαναφέρει τη σταθερότητα στις αγορές, αλλά και στα κράτη – μέλη.

Ολόκληρη η ιστορική φράση έχει ως εξής: «Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα κάνει και πιστέψτε με, θα κάνει ό,τι χρειάζεται, για να κρατήσει το ευρώ όρθιο».

Το αποτέλεσμα αυτού του μηνύματος από τον τότε επικεφαλής της ΕΚΤ ήταν πως ο νότος κέρδισε μια μεγάλη νίκη έναντι του σκληρού βορρά, με τον Ντράγκι να κερδίζει μια θέση στο πάνθεον των Ευρωπαίων. Τα πράγματα όμως δεν ήταν εύκολα.

Όταν κλήθηκε να διοικήσει, ο πλανήτης βρισκόταν μεσούσης της χρηματοπιστοτικης κρίσης και βεβαίως η Ευρώπη βίωνε την περίφημη κρίση χρέους. Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος και Ελλάδα τρόμαζαν τους επενδυτές και υποθήκευαν με τις εθνικές τους πολιτικές το μέλλον του Ευρώ. Αυστηρός πολλές φορές με την Ελλαδα, αλλά πάντοτε διακριτικός, πότε δεν παρενέβη ευθέως στα εσωτερικά μια χώρας, ακόμη και αν αυτή ήταν η πατρίδα του η Ιταλία, που πράγματι έφτασε πολύ κοντά στην άβυσσο. Υπέρμαχος της διατήρησης ή έστω της προσπάθειας, ο Ντράγκι διαπραγματεύτηκε πολλάκις με την ελληνική πλευρά αλλά δυστυχώς, αποκάλυψε με πολλά ραπίσματα στους Έλληνες πολιτικούς πως τα προβλήματα δεν μπαίνουν κάτω από το χαλί.

Ακόμα και όταν έφτασε η ώρα της ταραγμένης περιόδου του 2015 όλοι τα έριξαν στον Ντραγκι πως έκλεισε τις τράπεζες, με τις ελληνικές και όχι μόνο κυβερνήσεις να έχουν μεγάλες διαφωνίες μαζί του, αλλά ακόμα και τότε γίνονταν προσπάθειες εξεύρεσης της χρυσής τομής. Ίσως για αυτόν ακριβώς τον λόγο, θα πρέπει κάποτε να γίνει μια σοβαρή διακομματική κριτική για τα όσα συνέβησαν εκείνη την περίοδο, ιδίως τώρα που μυρίζει άρωμα εκλογών.

Αν και στην τελευταία του ενημέρωση ως διοικητής της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας πιέστηκε αρκετά να αποκαλύψει τα σχέδιά του για πιθανή ενασχόλησή του με την ιταλική πολιτική, εκείνος έδειξε τη σύζυγό του και πήγε παρακάτω. Δύο χρόνια μετά την συνταξιδιώτησή του το 2019, ο εβδομηντατετράχρονος ”super” Μάριο Ντράγκι, ο άνθρωπος για τις δύσκολες αποστολές, καλείται να δώσει μια ακόμη μάχη και μάλιστα αυτή τη φορά για την πατρίδα του. Πλέον, καλείται να αντιμετωπίσει και πάλι μια πολλαπλή κρίση, με την κυβερνητική αστάθεια και την προοπτική εκλογών (με φόβο νίκης του απρόβλεπτου Σαλβίνι) να είναι εμφανέστατες στη γειτονική χώρα. Ο Ντράγκι, ακόμη διαβουλεύεται διαπαραταξιακά, ώστε να σχηματιστεί ευρεία διακομματική κυβέρνηση.

Είναι φανερό πως ο Ιταλός  έχει δώσει ραντεβού με την ιστορία, αυτό που θα φανεί, είναι το πώς θα τον περιγράψει…