Το YV συνάντησε την 24χρονη Δώρα Γκουντούρα, την μοναδική ελληνίδα αθλήτρια που απέσπασε μετάλλιο, μετά από 120 χρόνια, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ξιφασκίας στη Βουδαπέστη, στη κατηγορία γυναικών. Η Δώρα είναι αυτή τη στιγμή στο Τόκιο όπου εκπροσωπεί την χώρα μας. Λίγο πριν το ταξίδι της, μας μίλησε για την σχέση της με την ξιφασκία, τις θυσίες του πρωταθλητισμού και τον ρόλο της πολιτείας.
Πως ανακάλυψες την έφεση σου στην ξιφασκία;
Η ενασχόλησή μου με το άθλημα ξεκίνησε πριν από 13 χρόνια, όταν είχαμε πάει εκδρομή με το σχολείο μου στο άλσος κοντινής περιοχής, την οποία οργάνωνε ο Δήμος με αφορμή ημερίδα για αθλήματα τα οποία δεν ήταν τόσο διαδεδομένα. Δοκιμάζοντας όλα τα αθλήματα που μας παρουσίαζαν, πέρασα και από τον σταθμό της ξιφασκίας. Εκείνη την στιγμή δεν αναγνώρισα την έφεση μου στο άθλημα, όμως ο προπονητής μου ζήτησε να επιχειρήσω από τη νέα σεζόν να ξεκινήσω μαθήματα, δίνοντας μου την ευκαιρία εκκίνησης της πορείας μου στον αθλητισμό.
Τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησης μου δεν είχα κατανοήσει το ταλέντο που είχα, ήταν όμως ένα άθλημα το οποίο μου κινούσε το ενδιαφέρον ώστε να ασχολούμαι όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να ξεκινήσω να συμπληρώνω νίκες στο ενεργητικό μου.
Ποια είναι η καθημερινότητα του πρωταθλητισμού; Έχουν υπάρξει προσωπικές θυσίες;
Σίγουρα υπάρχουν προσωπικές θυσίες, διότι εκτός από το κομμάτι των 5-6 ωρών που πρέπει να προπονείσαι σε καθημερινό επίπεδο, στήνεις και την ζωή σου βάσει των απαιτήσεων του πρωταθλητισμού. Είναι απαραίτητο να γυμνάζεσαι αρκετά, να ξεκουράζεσαι,να έχεις σωστή διατροφή και να διατηρείς την προσωπική σου ζωή όσο πιο υγιή γίνεται. Επομένως, κάθε μέρα ξεπερνάς τα προσωπικά σου όρια, οφείλεις να είσαι εκεί, σωματικά και πνευματικά.
Ποιος ήταν ο ρόλος του προπονητή σου, στον δρόμο για την κορυφή;
Μετά την οικογένειά, ο προπονητής κατέχει τον πιο σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα μου. Είναι ο άνθρωπος που με στηρίζει όχι μόνο στα τεχνικά κομμάτια της ξιφασκίας, αλλά και ο άνθρωπος που μεγάλωσα δίπλα του. Από την μικρή ηλικία, όταν ακόμα δεν αντιλαμβανόμουν ακριβώς πως λειτουργεί ο αθλητισμός, μου δίδαξε το ήθος. Μου έμαθε πως συμπεριφέρεσαι μέσα στην ομάδα, πώς αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις, ακόμα και η πίεση που ασκούσε έδειχνε πως πίστευε σε εμένα και έψαχνε τρόπους να βελτιώσει και να αναδείξει τις ικανότητες μου. Εγώ έχω ξεκινήσει με έναν προπονητή από τα πρώτα βήματα μου και με αυτόν πορεύομαι, τον Θανάση Δελενίκα. Νιώθω ιδιαίτερα τυχερή καθώς σαν άνθρωπος δίνει σε κάθε αθλητή όλη του την προσοχή, από την πρώτη στιγμή.
Το κράτος ήταν παρόν στην αθλητική σου πορεία; Στηρίζει επαρκώς τους νέους που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό;
Δεν έχει τόση σημασία η προσωπική αναγνώριση του κάθε αθλητή, όσο σημαντικό είναι η γενική γνώση περί του αθλήματος, καθώς σε πολλές περιπτώσεις χάνονται χορηγίες εφόσον οι σπόνσορες προτιμούν αθλήματα με ήδη υπάρχουσα προβολή. Από την άλλη πλευρά, η πολιτεία δεν στηρίζει επαρκώς το άθλημα, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που βρίσκεται η χώρα και των επιπτώσεων που επέφερε ο κορωνοϊός.
Παρά τις καταστάσεις που βιώνουμε, η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να στηρίζει την προσπάθεια του αθλητή. Το δύσκολο με την ξιφασκία είναι πως η στήριξη έρχεται αφού έχεις φέρει αποτέλεσμα. Επομένως παιδιά που έχουν ταλέντο και μπορούν να φτάσουν να παίζουν στο παγκόσμιο στερέωμα δυστυχώς χάνονται λόγω των ανεπαρκών υποδομών και ελλείψει ώθησης στην εκκίνηση τους.
Στόχοι και επιφυλάξεις σχετικά με τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Ο σημαντικότερος και μεγαλύτερος μου στόχος ήταν να προκριθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι ιδιαίτερο επίτευγμα και τιμή να γνωρίζεις ότι θα εκπροσωπήσεις την χώρα σου και θα ανταγωνιστείς ανάμεσα στην παγκόσμια ελίτ του αθλητισμού. Φυσικά, έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ένα μετάλλιο για τη χώρα μου διότι προπονούμαι σκληρά, και οι στόχος μου σε κάθε αγώνα παραμένει η νίκη.
Εάν βρισκόσουν σε θέση ευθύνης τι θα άλλαζες στο χώρο του αθλητισμού;
Θα άλλαζα την ενημέρωση. Θα ήθελα να δώσω τη δυνατότητα σε παιδιά να αναγνωρίσουν αθλήματα τα οποία δεν είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ανακαλύψουν ταλέντα που δεν φαντάζονταν ότι κρύβουν. Από προσωπική εμπειρία, δεν γνώριζα για την ξιφασκία μέχρι την ηλικία των 12. Αν μου έλεγε κάποιος ότι θα προκριθώ μετά από χρόνια στους ολυμπιακούς αγώνες δεν θα μπορούσα να το πιστέψω. Υπάρχουν παιδιά τα οποία έχουν δυνατότητες να αναδειχθούν μέσα από τέτοιου είδους αθλήματα.
Η πολιτεία επομένως, οφείλει να τοποθετήσει αθλήματα μη διαδεδομένα μέσα στα σχολεία, να διοργανώνει ημερίδες και να ενημερώνει κυρίως τους γονείς, καθώς ένα παιδί δεν είναι σε θέση να γνωρίζει.
Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες στις προπονήσεις και τους αγώνες λόγω του κορωνοϊού;
Η μεγαλύτερη πρόκληση της πανδημίας ήταν το ψυχολογικό κομμάτι, διότι έχεις στο μυαλό σου τις ανησυχίες της κοινωνίας για το που βαδίζει η κατάσταση και πως θα προστατέψουμε την υγεία μας. Ξυπνάς κάθε μέρα με άγχος και φόβο. Η επόμενη δυσκολία ήταν στο κομμάτι των αγώνων, καθώς μένεις αρκετό καιρό εκτός του αγωνιστικού χώρου και ιδιαίτερα εκτός Ελλάδας, επομένως αναρωτιέσαι εάν αυτό θα σε κρατήσει πίσω, εάν θα το διαχειριστείς το ίδιο σωστά ή εάν θα διατηρήσεις την καλή σου φυσική κατάσταση. Επιπλέον, έπρεπε να ακολουθούμε συγκεκριμένα πρωτόκολλα υγιεινής, κάτι ιδιαίτερα επιβαρυντικό για το άθλημα, εφόσον αν και ατομικό χρειάζεσαι συμπαίκτες για να προπονηθείς, κάτι το οποίο είχαμε με περιορισμένο αριθμό. Τους τελευταίους μήνες ήμασταν τυχεροί επειδή ελάφρυναν λίγο τα μέτρα και είχαν την ευκαιρία να έρθουν από το εξωτερικό, ώστε κάνουμε ποιοτική προπόνηση.
Από τον χώρο του αθλητισμού ξεκίνησε φέτος μια σειρά αποκαλύψεων για σκάνδαλα κακοποίησης, σεξουαλικής και μη, δρομολογώντας το ελληνικό «Me too». Ποιο είναι το μήνυμα σου για τέτοια φαινόμενα;
Είναι πολύ θλιβερό το να διαβάζεις τέτοιου είδους περιστατικά.Πιστεύω όμως, πως αυτό ήρθε μόνο για καλό, καθώς οι γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν, ήταν η κινητήριος δύναμη που έδωσε ώθηση σε θύματα να πουν την ιστορία τους και να απευθυνθούν στους ανάλογους φορείς, όπως επίσης και να επέλθουν οι επιπτώσεις. Νιώθω απέραντο θαυμασμό για τους ανθρώπους που κατάφεραν να σταθούν μπροστά και να μιλήσουν. Το μήνυμα μου είναι το εξής: Όσοι και όσες έχουν παρόμοια περιστατικά να μη φοβούνται να τα εκφράσουν, καθώς η πολιτεία είναι έτοιμη να ακούσει.
Ευχόμαστε ολόψυχα στη Δώρα καλή επιτυχία στο Τόκιο! Μέσα από το ήθος και την αθλητική της επάρκεια εκπροσωπεί επάξια τη χώρα, έχοντας αποδείξει πως μπορεί να κατακτήσει δύσκολες νίκες.
Για να παρακολουθείτε την πορεία της νεαρής πρωαθλήτριας, ακολουθήστε την στα social media: